در مجلس يزيد آن مرد سرخ رنگ شامي وقتي به جناب سكينه(س) اشاره كرد و از يزيد خواست كه او را به وی ببخشد، فاطمه(س) می گويد : ما به زينب(ع) پناه بردیم چرا كه او بزرگتر و عاقلتر از ما بود.(۱۲) خطبه‌اي غراء و آتشين كه در كاخ يزيد و عبيدالله و در بين مردم كوفه و شام ايراد كرد همه را به تعجب و تحسين و تأثر و حزن و پشيماني از كارشان واداشت، در حالي كه زني بود مصيبت زده آن هم چه مصيبت‌هاي بزرگ. از كارهاي مدبّرانه و عاقلانه او اين بود كه در حين كوچ دادن اسراء به شام دستور داد محمل‌ها را سياه پوش كنند، اين كارهاي او از نظر دشمن بي‌اهميت بود، ولي عقل و درايت زينب(س) به آينده و به حفظ نهضت حسيني با اين مظاهر پرمعني حكم می نمود. علامه قزوينی در بيان عقيله بودن زينب در كتاب «زينب من المهد الي اللحد» مي‌نويسد : عقل و درايتي كه زينب(س) داشت، حادثه كربلا را رهبري و از فرزندان امام چنان آبرومندانه سرپرستي نمود و جان امام زين العابدين(ع) را از مرگ حتمي نجات داد و كاخ يزيد را به لرزه در آورد.و نهضت حسيني را تا به امروز زنده و پاينده نمود.(۱۳) حِذْيَم بن شريك اسدى مى گويد : هنگامی که زینب کبری(س) در کوفه خطبه می خواند. 📋《لَمْ أَرَ وَ اللَّهِ خَفِرَةً قَطُّ أَنْطَقَ مِنْهَا كَأَنَّهَا تَنْطِقُ وَ تُفْرِغُ عَلَى لِسَانِ عَلِيٍّ(ع)》 ♦️در آن روز به زينب دختر على(ع) نگريستم كه خطبه مى خواند و هرگز زنى را سخن ورتر و زبان آورتر از او نديدم. گويا زبان على(ع) در كام اوست و با زبان اميرمؤمنان على(ع) سخن مى گويد.(۱۴) كلمات و فرمایشات گهربار آن حضرت(ع) در خطبه هایى كه از آن حضرت روایت شده، خود قوی ترین دلیل بر كمال فصاحت و بلاغت آن بانوى بزرگوار می باشد. در مورد صدیقه ی توانا، عقلیه دودمان وحی، تربیت شده خاندان نبوت، حضرت زینب كبری(س) سخن ها بسیار گفته ونوشته اند. محدث قمی مي‏ نويسد : حضرت زينب(س) آن چنان يزيد و ابن‏ زياد را به باد توبيخ و ملامت گرفت که بدون واهمه و ترس ابن‏ زياد را با نام مادر بدکاره‏ اش (ابن‏ مرجانه) و يزيد را به اسم مادر خونخوار و معروفه‏اش (ابن آکله الاکباد) خواند. و هر دو را که در اوج قدرت و غرور به تخت تکبر و استکبار تکيه زده بودند و بر قدرت پوشالی خود مي‏ باليدند، خوار و ذليل ساخت. پس روشن شد که اين روايت جعلي است و شان حضرت زينب(س) اجل از اين امور است.(۱۵) 📚منابع： ۱)بحارالانوار مجلسی، ج۴۵، ص۱۱۴ ۲)منتهی الآمال محدث قمی، ج۱، ص۵۶۹ ۳)عاشورا پژوهی با رویکرد تحریف شناسی، صحّتی، ص۷۱ ۴)قامعه اهل الباطل بحرانی ستری، صص۲۰-۷۷-۹۰ ۵)المنتخب طریحی، ج۲، ص۴۳۵ ۶)امالی شیخ طوسی، ص۹۱ ۷)بحارالانوار مجلسی، ج۴۵، ص۱۱۴ ۸)الارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۱۱۳ ۹)عوالم العلوم بحرانی، ج۱۱، ص۹۵۸ ۱۰)الاحتجاج طبرسی، ج۲، ص۳۰۶ ۱۱)عوالم العلوم بحرانی، ج۱۱، ص۹۵۱ ۱۲)سیر اعلام النبلاء ذهبی، ج۳، ص۳۰۹ ۱۳)زینب من المهد الی اللحد قزوینی، ص۴۰ ۱۴)الاحتجاج طبرسی، ج۲، ص۳۰۶ ۱۵)سفینه البحار محدث قمی، ج۱ ،‌ص۵۵۸ @TarikhEslam

📚✍📚✍📚✍📚✍📚✍ 7️⃣8️⃣ #معرفی_کتاب：📚 کتاب «کامل الزیارات» حاوی بیان آداب زیارت و روایاتی در فضیلت زیارت و اقامه عزاء و گریه بر حضرت رسول اکرم(ص)، اهل بیت(علیهم السلام) و امامزادگان و مؤمنان؛ اثر مرحوم إبن قُولوِیه قمی(متوفی ۳۶۷ق) از شاگردان مرحوم شیخ کلینی و از برجسته‌ ترین مشایخ و اساتید مرحوم شیخ مفید بود. کتاب «کامل الزیارات» از مهم‌ ترین و معتبرترین منابع روایی و دعایی شیعه است که علماء و فقهای شیعه به آن مراجعه کرده‌اند.✍📚👇 @TarikhEslam

📚✍📚✍📚✍📚✍📚 کتاب «کامل الزیارات» @TarikhEslam

📜«تبرّک» به قطرات آب وضوی رسول اکرم(ص) تا «تقرّب الی الله» به واسطه ریختن خون #امام_حسین_علیه_السلام !👇 #عبرتهای_عاشورایی #از_سقیفه_تا_عاشورا @TarikhEslam

✅محمد بن اسماعیل بخاری در صحیح خود نقل می کند که وقتی حضرت رسول اکرم(ص) در سرزمین ابطح بود و برای آن حضرت(ص) خیمه ای سرپا کرده بودند، در این حال بلال اذان نماز گفت و حضرت(ص) مشغول وضو شد، و اصحاب به سمت حضرت(ص) هجوم می آوردند و دست خود را دراز می کردند و به قطراتی که از دست مبارک ایشان سرازیر می شد، تبرّک می جستند. تا جایی که بخاری از ابن شهاب در جایی دیگر از کتاب خود نقل می کند که؛ 📋《اذَا تَوَضَّا النَبِیُّ(ص) كَادُوا يَقتَتِلُونَ عَلَي وُضُوئِهِ》 ♦️هرگاه حضرت نبی اکرم(ص) وضو می گرفت، نزديك بود مسلمانان بر سر بدست آوردن آب وضوی ایشان (برای تبرك) با هم بجنگند.(۱) 🏴اما از سال یازدهم هجری[سال شهادت رسول اکرم(ص)] تا سال شصت و یک هجری[سال شهادت امام حسین(ع)] دقیقا پنجاه سال فاصله است. سوال اینجاست که در طی این نیم قرن، چه بلایی بر سر امت رسول اکرم(ص) آمد که آن امتی که قطرات آب وضوی پیغمبر(ص) رو برای «تبرّک» می بردند، همانها یا اولاد آنها، قطرات خون امام حسین(ع) که جگر گوشه همین پیغمبر(ص) بود را برای «تقرّب الی الله» زمین ریختند؟!! تا جایی که امام سجاد(ع) در این باره می فرماید : 📋《وَ لا يَومِ كَيومِ الْحُسَينِ(ع) اَزْدَلَفٍ عَليهِ ثلاثونَ اَلْفٍ رَجُلٍ يَزْعُمونَ اَنّهمْ مِن هذهِ الْاُمّةٍ كُلُّ يَتَقََرّبُ اِلَي اللهِ عَزّوجلّ بِدَمَهِ وَ هُوَ بِاللهِ يُذَكّرهُمْ فَلا يَتّعِظونَ حَتّي قَتَلوهُ بَغْياً وَ ظُلْماً وَ عُدْواناً》 ♦️اما هيچ روزی همانند روز حسين(ع) نيست، كه سی هزار مرد جنگاور بر او روی آوردند و می‌پنداشتند كه از اين امت هستند و همگی آنان با ريختن خون او به خدای عزوجل تقرّب می‌جستند، در حالی كه او خدا را به ياد آنان می آورد اما آنان پند پذير نبودند تا اينكه او را به ظلم و ستم و دشمنی كشتند.(۲) 📚منابع : ۱)صحیح بخاری، ج۳، ص۱۹۵ ۲)امالی شیخ صدوق، ص۴۶۲ @TarikhEslam

1️⃣روشنگری معاویه در خصوص منشاء ظلم در حق اهل بیت(علیهم‌السلام)! 👤علی بن حسین مسعودی(متوفی۳۴۶ ه.قمری) می‌نویسد : محمد بن ابوبکر نامه‌ای به معاویه می نویسد که مشتمل بر فضائل امیر‌المومنین(ع) و مثالب دشمنان آن حضرت(ع) است. معاویه نیز در جواب نامه می نویسد : «..هنگامی که پیغمبر(ص) رحلت کرد؛ 📋《فَكَانَ أَوَّلَ مَنِ اِبْتَزَّهُ حَقَّهُ أَبُوكَ وَ فَارُوقُهُ وَ خَالَفَاهُ فِي أَمْرِهِ عَلَى ذَلِكَ اِتَّفَقَا وَ اِتَّسَقَا ثُمَّ دَعَوَاهُ لِيُبَايِعَهُمَا وَ أَبْطَأَ عَنْهُمَا وَ تَلَكَّأَ عَلَيْهِمَا فَهَمَّا بِهِ اَلْهُمُومَ وَ أَرَادَا بِهِ اَلْعَظِيمَ..》 ♦️پدر تو «ابوبکر» و فاروق او «عمر بن خطاب» اولین کسانی بودند که حق او را گرفتند و با او مخالفت نمودند و بر این کار اتفاق کردند و او را به بیعت خود فراخواندند، اما او تأخر جست و ایشان در صدد قتل او برآمدند. وقتی او چنین دید، بیعت کرد و سپس او را به بيعت با خود تكليف نموده ولى او نپذيرفت، تا اين كه او را تحت فشار قرار داده به او قصد سوء نمودند پس بناچار با آنان بيعت كرد.»(۱) #از_سقیفه_تا_عاشورا 📚منبع : ۱)مروج الذهب مسعودی، ج۳، ص۱۸ @TarikhEslam

2️⃣نامه معاویه به محمد بن ابی بکر در نقل «انساب الاشراف»! #از_سقیفه_تا_عاشورا @TarikhEslam

👤بلاذری عالم اهل سنت(متوفی۲۷۹ه.ق) می نویسد : معاویه در پاسخ محمد بن ابی بکر نوشت : هنگامی که خداوند پیامبرش را طلبید و وعده خود درباره او را عملی ساخت و دین او را پیروز و با حجّت استوار ساخت، جانش را گرفت. 📋《..فَكَانَ أَوَّلَ مَنِ اِبْتَزَّهُ حَقَّهُ أَبُوكَ وَ فَارُوقُهُ وَ خَالَفَاهُ فِي أَمْرِهِ عَلَى ذَلِكَ اِتَّفَقَا وَ اِتَّسَقَا ثُمَّ دَعَوَاهُ لِيُبَايِعَهُمَا وَ أَبْطَأَ عَنْهُمَا وَ تَلَكَّأَ عَلَيْهِمَا فَهَمَّا بِهِ اَلْهُمُومَ وَ أَرَادَا بِهِ اَلْعَظِيمَ ثُمَّ إِنَّهُ بَايَعَ لَهُمَا وَ سَلَّمَ فَلَمْ يُشْرِكَاهُ فِي أَمْرِهِمَا وَ لَمْ يُطْلِعَاهُ عَلَى سِرِّهِمَا حَتَّى قُبِضَا عَلَى ذَلِكَ..》 ♦️پدرت(ابوبکر) و فاروق (عمر بن خطاب) اولین کسانی بودند که حقّ او(علی) را ربودند و با او مخالفت کردند و با هم در این راهِ غصب خلافت هماهنگ شده و سپس علی را به بیعت خود فراخواندند و نقشه ها بر علیه او کشیدند و تصمیم گرفتند، رنجی بزرگ به او برسانند. سپس او را به بيعت با خود تكليف نموده ولى او نپذيرفت تا اين كه او را تحت فشار قرار داده به او قصد سوء نمودند. سپس علی بن ابی طالب به ناچار با آنان بيعت كرد، ولى تصميم گرفتند كه او را در كار خود (خلافت) شركت ندهند، و بر اسرار خود مطّلع نسازند تا اين كه مرگشان فرا رسيد. 📋《فَإِنْ يَكُنْ مَا نَحْنُ فِيهِ صَوَاباً فَأَبُوكَ فِيهِ أَوَّلُ وَ نَحْنُ فِيهِ تَبَعٌ وَ إِنْ يَكُنْ جَوْراً فَأَبُوكَ أَوَّلُ مَنْ أَسَّسَ بِنَاهُ فَبِهُدَاهُ اِقْتَدَيْنَا وَ بِفِعْلِهِ اِحْتَذَيْنَا وَ لَوْ لاَ مَا سَبَقَنَا إِلَيْهِ أَبُوكَ مَا خَالَفْنَا عَلِيّاً وَ لَسَلَّمْنَا إِلَيْهِ وَ لَكِنْ عِبْ أَبَاكَ بِمَا شِئْتَ أَوْ دَعْهُ وَ اَلسَّلاَمُ》 ♦️اگر عمل ما درست باشد، پدرت پیشگام آن بوده و اگر ستم و کجروی باشد، باز هم پدرت در این کار خودکامگی کرد و ما با او شریک هستیم؛ اگر پدرت آن عمل (غصب خلافت) را انجام نمی داد، ما با علی مخالفت نمی‌کردیم و همه فرمانبردار او می شدیم. پس ما عمل پدرت را دیدیم و راهش را ادامه دادیم. اگر منتقد هستی، ابتدا به پدرت انتقاد کن و الّا دست بردار! والسلام!(۱) 📚منبع : ۱)أنساب الأشراف بلاذری، ج۲، ص۱۶۶ @TarikhEslam