🟡 #روغن_کره_گاوی بخوریم یا نخوریم (۱)؟ ✔این نوع #روغن_حیوانی از شیر و ماست یا دوغ گاو به صورت کره گرفته می شود. با افزودن آب به ماستی که از شیر گاو به دست آمده و به دنبال عملیات مشکه زدن و جدا شدن چربی، دوغ به دست می آید؛ اصطلاحاً به این نوع دوغ، دوغ «مشكه» می ‌گويند. ✔بر اثر این تکان ها و چرخش سریع دوغ، چربی آن متمرکز و جدا شده که همان "کره گاو" است و اگر آن را به ملایمت ذوب کرده و رسوبات و کف آن جدا شود، مایع زرد و شفافی حاصل شده که همان روغن طبیعی گاو خواهد بود. ✔در واقع، وقتی شیر را به ماست و سپس، به دوغ تبدیل می کنند، بدنبال مشکه زدن دوغ (سانتریفیوژ، حرکات منظم قوی شدید)، اجزای آن از هم جدا شده، فاز چربی آن را جمع آوری و فشرده می کنند که می شود کره دوغ (به شکل کروی و زردرنگ مایل به سفید) و فاز آبی و پروتئینی-املاحی آن می شود دوغ (اصطلاحا گفته می شود دوغ مشکه) که بسیار رطوبت بخش، سردی بخش و سبک بوده و مناسب رژیم لاغری در افراد گرم و تر؛ و نهایتا از تغلیظ همین دوغ، قره قروط که بسیار سرد و خشک و غنی از املاح مورد نیاز بدن است به دست می آید. 🌿 @TebbolAeme 🌿

🟡 #روغن_کره_گاوی بخوریم یا نخوریم (۲)؟ ✔گاهی چربی شیر را جدا کرده (سرشیر) و از آن، کره استحصال می کنند که چون مراحل ماست و دوغ شدن را نگذرانیده و کمتر حرارت دیده است، سنگین تر (هضم سخت تر)، چرب تر و دارای مزاج سرد تر می باشد. ✔بدنبال ذوب کردن هم کره سرشیر و هم کره دوغ، روغن به دست می آید اما با توضیحات فوق مشخص شد که روغن زرد حیوانی گرفته شده از کره دوغ، دارای حرارت و لطافت بیشتر است (مواد جامد سنگین وزن کره، در فرایند حرارت دهی و تهیه روغن، ته نشین و جدا می شوند که در برخی محلات به آن "بنتو" می گویند که غذایی بسیار مقوی و البته سنگین که فقط مناسب کشاورزان و چوپانان با فعالیت سخت می باشد) و لذا دارای خواص فراوان (مقوی بدن و اعضا) مخصوصا برای افراد لاغر و ضعیف با معده های کوچک و ضعیف بوده، بر روغن گرفته شده از کره سرشیر (زردی کمتر، سنگین تر و سخت هضم تر)، ارجحیت فراوان دارد. ✔در واقع، افراد بیشتری در جامعه می توانند از #روغن_کره_دوغ استفاده کنند ولی فقط اشخاص با فعالیت بدنی سنگین و معده های قوی مجاز به استفاده از کره سرشیر هستند. 🌿 @TebbolAeme 🌿