📜 #متن |🔰هنگامى كه انسان سرمايه ‏هاى عظيم خود را شناخت، ناچار به كارهاى بزرگ رو مى ‏آورد و در بازارهاى بزرگ، تجارت راه مى ‏اندازد. 🔹تذكرها و يادآورى ‏ها، انسان را از درنگ ‏ها و ركودها و قناعت ‏ها و غرورها و وسوسه ‏ها و تحريك ‏ها، آزاد مى ‏كنند و پيش مى ‏رانند؛ چون هنگامى كه انسان سرمايه ‏هاى عظيم خود را شناخت، ناچار به كارهاى بزرگ رو مى ‏آورد و در بازارهاى بزرگ، تجارت راه مى ‏اندازد. 🔹كسى كه سرمايه ‏ى خودش را پنجاه تومان مى ‏داند، ناچار به شلغم فروشى تن مى ‏دهد. اما هنگامى كه دو ميليارد تومان سرمايه سراغ داشته‏باشد، ديگر نه شلغم فروشى، كه به صادرات شلغم هم قانع نمى ‏شود و از كارخانه ‏هاى عظيم سر درمى ‏آورد. 🔹هنگامى كه انسان وسعت هستى را شناخت، در تنگناى يك مرحله نمى ‏ماند و به بهره ‏هاى محدود چشم نمى ‏اندازد. ❛❛ عین‌صاد 📚 #مسئولیت_سازندگی | ص ۱۰۰ #⃣ #بریده_کتاب #تربیت @Tobeh_Channel

📜 محبّت، کافی نیست... ▫️ اينكه چند هزار ساعت از على و پيامبر سخنرانى كنيم، آيا عشقى از آنها در دلمان مى‌آيد؟ اگر عشقى هست، در حد جُرج جُرداق و احمد حنبل است يا نه، عشقِ بالاتر است‌؟ ▫️ آنچه مطلوب است، ولايت على است، نه صرف محبت او. محبت على را هر كسى دارد. كسانى كه در اين هستى عاشق يك بلبل و يك برگ مى‌شوند، شكوه يك جنگل يا يك منظره آنها را مى‌گيرد، چگونه شكوه و عظمت على، آنها را به خودش جذب نكند؟!معاويه هم على را دوست داشت. ▫️ مگر كسى مى‌تواند على را دوست نداشته باشد؟! ولى مسئله، ولايت است؛ يعنى فقط على را دوست داشته باشيم و فقط او را حاكم بگيريم. اين ولايت به‌معناى اولويّت است: «اَلَسْتُ اَولى بِكُمْ مِنْ اَنفُسِكُم» يعنى آنها در ما نسبت به ما حاكم‌تر و سزاوارتر باشند. ✍🏻 عین‌صاد 📚 #عوامل_رشد | ص ۱۵۶ #️⃣ #متن #بریده_کتاب #تربیت

📜 خود را به دوست، بسپار. ✍🏻 عین‌صاد ❞ قال الحسين عليه السلام: "مَن أحبَّنا كانَ منّا اهل البيت.ألزموا مودتنا اهل البيت فان من لقى اللّه و هو يودّنا دخل فى شفاعتنا." امام حسين عليه السلام فرمود: "هر كس ما را دوست بدارد از ما اهل بيت است.به گردن بگيريد دوستى ما اهل بيت را، چون هر كس خدا را ديدار كند در حاليكه ما را دوست بدارد در شفاعت ما داخل خواهد شد." معناى دوست و مودت، از خواستن و حاجت داشتن جداست؛ گاهى كسى را براى خودت مى‌خواهى، براى اينكه به تو سودى برساند و تو را به خواسته‌هايت راه بدهد، گاهى كسى را براى خودش مى‌خواهى، چون حساب كرده‌اى و فهميده‌اى كه اگر براى او بسوزى و حتى نيست شوى او تو را مى‌سازد و هستى مى‌دهد. در اين مرحله مى‌توانى خودت را فدا كنى و بخاطر خواسته‌ى او، از خواسته‌ى خودت چشم بپوشى. به‌خاطر محبت او با دشمن و بدخواه خودت دوست باشى و برايش اقدام كنى. اين نوع دوست داشتن است كه به ولايت و متابعت مى‌انجامد. تو سرپرستى خودت را به او واگذار مى‌كنى و در زندگى و مرگ و دوستى و دشمنى و قطع و وصل‌ها به او توجه دارى. ...محبتى كه از آن معرفت به اولويت برخاسته باشد، ولايت را مى‌سازد و حب و بغض و لعن و سلام را جهت مى‌دهد، كه؛" انى سلم لمن سالمكم و حرب لمن حاربكم و ولىّ لمن والاكم و عدوّ لمن عاداكم." اساس اين محبت در اين نكته است كه ولىّ از من به من آگاهتر و از من به من مهربانتر است و همين درك، اضطرارِ به حجّت و ولىّ خدا را شكل مى‌دهد. چون با دگرگون شدن تلقى انسان از خودش و استمرارش، تلقى انسان از جهان و حكومت و مديريت متحول مى‌شود. 📚 #چهل_حدیث | ص ۹۷ #️⃣ #متن #بریده_کتاب #سیر_و_سلوک @Tobeh_Channel