﷽؛ ⚜️ مولانا علی الکبیر (علیه السلام) ظهور جمیع شریعت محمدی (صلی الله علیه و آله و سلم) ✍️ در میان ذریۀ حضرت ختمی مرتبت (صلی الله علیه و آله و سلم)، جناب شهزاده علی الکبیر (سلام الله علیه) به «أشبه النّاس خَلقاً و خُلقاً و منطقاً برسول الله» توصیف شده اند. ▪️ صیغه أفعل تفضیل (أشبه)، دلالت بر أصالة الاطلاق دارد. اطلاق شیء، دلالت بر ذات شیء می کند. ▪️این اطلاق با قراین متصل در کلام حضرت أبی عبدالله الحسین (علیه السلام) چون «خَلق»، «خُلق» و «منطق» که شمول بر جمیع أبعاد را می رساند، تایید می شود. ▪️ بنابراین مراد از عبارت (أشبه النّاس برسول الله) صرف بیان شباهت نیست، و إلا صیغ دیگری چون مشبّهه در بیان این کلام نورانی کفایت می کرد. ▪️ أشبه الناس بودن وجود مبارک حضرت علی الکبیر به پیامبر اکرم (صلوات الله علیهما و آلهما) دلالت بر این مهم دارد که آن حضرت، نفس محمدی و ظهور جمیع شریعت محمدی (صلی الله علیه و آله و سلم) می باشند. #أشبه_الناس_خلقا_و_خلقا_و_منطقا_برسول_الله (صلی الله علیه و آله و سلم)

#جلاءالقلوب #أشبه_الناس_خلقا_و_خلقا_و_منطقا_برسول_الله (صلی الله علیه و آله و سلم) #زیارت ✍️ قالَ السَّيِّدُ عَلِيُّ بْنُ طَاوُسٍ قَدَّسَ اللَّهُ رُوحَهُ: إِذَا أَرَدْتَ زِيَارَةَ ... عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ (علیه السلام) الْمَقْتُولِ بِالطَّفِّ ... تَقِفُ عَلَى قَبْرِ الْمَزُورِ فقال: السَّلَامُ عَلَى جَدِّكَ الْمُصْطَفَى السَّلَامُ عَلَى أَبِيكَ الْمُرْتَضَى الرِّضَا السَّلَامُ عَلَى السَّيِّدَيْنِ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ السَّلَامُ عَلَى خَدِيجَةَ سَيِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالِمِينَ السَّلَامُ‏ عَلَى فَاطِمَةَ أُمِّ الْأَئِمَّةِ الطَّاهِرِينَ السَّلَامُ عَلَى النُّفُوسِ الْفَاخِرَةِ، بُحُورِ الْعُلُومِ الزَّاخِرَةِ، شُفَعَائِي فِي الْآخِرَةِ وَ أَوْلِيَائِي عِنْدَ عَوْدِ الرُّوحِ إِلَى الْعِظَامِ النَّاخِرَةِ أَئِمَّةِ الْخَلْقِ وَ وُلَاةِ الْحَقِّ السَّلَامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الشَّخْصُ الشَّرِيفُ الطَّاهِرُ الْكَرِيمُ أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ مُصْطَفَاهُ وَ أَنَّ عَلِيّاً وَلِيُّهُ وَ مُجْتَبَاهُ وَ أَنَّ الْإِمَامَةَ فِي وُلْدِهِ إِلَى يَوْمِ الدِّينِ نَعْلَمُ ذَلِكَ عِلْمَ الْيَقِينِ وَ نَحْنُ لِذَلِكَ مُعْتَقِدُونَ وَ فِي نَصْرِهِمْ مُجْتَهِدُونَ. 📓 بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج‏‌۹۹، ص ۲۷۳ ⚜️ ✨ ⚜️✨⚜️✨⚜️

#أشبه_الناس_خلقا_و_خلقا_و_منطقا_برسول_الله 🔰زيارة سيدنا علی الکبیر (علیه السلام): ▫️السَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ رَسُولِ اللهِ (صلی الله علیه و آله و سلم) ▫️السَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ (علیه السلام) ▫️السَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ (عليهما السلام) ▫️السَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ خَديجَةَ الکُبرَی وَفاطِمَةَ الزَّهراء (عليهما السلام) ▫️صلَّي اللهُ عَلَيْكَ ▫️صلّي اللهُ عَلَيْكَ ▫️صلَّي اللهُ عَلَيْكَ ▪️لعَنَ اللهُ مَنْ قَتَلَكَ ▪️لعَنَ اللهُ مَنْ قَتَلَكَ ▪️لعَنَ اللهُ مَنْ قَتَلَكَ ▪️انّا اِلَي اللهِ مِنْهُمْ بَريءٌ ▪️انّا اِلَي اللهِ مِنْهُمْ بَريءٌ ▪️انّا اِلَي اللهِ مِنْهُمْ بَريءٌ 📓کامل الزيارات، النص، ص۲۰۰

ا⚜️🍃⚜️🍃⚜️🍃⚜️🍃⚜️ ا⚜️🍃⚜️ #شاهزاده_علی_اکبر_علیه_السلام #اشبه_الناس_خلقا_و_خلقا_و_منطقا_برسول_الله ❇️ إِنَّ الشَهِدَ هُوَ الحَاكِم 🔹 أَشْهَدُ أَنَّكَ قُلْتَ حَقّاً وَ نَطَقْتَ  حَقّاً وَ صِدْقاً...فَازَ مُتبعكَ، وَ نَجَا مُصَدِّقُكَ وَ خَابَ وَ خَسِرَ مُكَذِّبُكَ وَ اَلْمُتَخَلِّفُ عَنْكَ🔹 (١) ⚜ یکی از شئون حضرت الشبه الناس خَلقا و خُلقا وَ مَنطقا برسول الله مولانا علی الكبير (علیه السلام) در ولایت حسینی، شاهد است. ⚜ به بیان دیگر، آنحضرت شاهد بر خلق در وفای به عهدشان نسبت به ولایت حسینی می باشند و در این شهادت، مستغنی از غیر می باشند که إِنَّ الشَهِدَ هُوَ الحَاكِم؛ آنکه شاهد است، همو داور و حاکم است که چون، حکم فرماید، حکمش مطابق حق، الزام آور، غیر قابل نقض خواهد بود. 📚 (١) بحارالأنوار، ج٩٩، ص٢٧٣. ⚜️🍃⚜️ ⚜️🍃⚜️🍃⚜️🍃⚜️🍃⚜️

ا⚜️🍃⚜️🍃⚜️🍃⚜️🍃⚜️ ا⚜️🍃⚜️ #شاهزاده_علی_اکبر_علیه_السلام #اشبه_الناس_خلقا_و_خلقا_و_منطقا_برسول_الله ❇️ إِنَّ الشَهِدَ هُوَ الحَاكِم 🔹 أَشْهَدُ أَنَّكَ قُلْتَ حَقّاً وَ نَطَقْتَ  حَقّاً وَ صِدْقاً...فَازَ مُتبعكَ، وَ نَجَا مُصَدِّقُكَ وَ خَابَ وَ خَسِرَ مُكَذِّبُكَ وَ اَلْمُتَخَلِّفُ عَنْكَ🔹 (١) ⚜ یکی از شئون حضرت الشبه الناس خَلقا و خُلقا وَ مَنطقا برسول الله مولانا علی الكبير (علیه السلام) در ولایت حسینی، شاهد است. ⚜ به بیان دیگر، آنحضرت شاهد بر خلق در وفای به عهدشان نسبت به ولایت حسینی می باشند و در این شهادت، مستغنی از غیر می باشند که إِنَّ الشَهِدَ هُوَ الحَاكِم؛ آنکه شاهد است، همو داور و حاکم است که چون، حکم فرماید، حکمش مطابق حق، الزام آور، غیر قابل نقض خواهد بود. 📚 (١) بحارالأنوار، ج٩٩، ص٢٧٣. ⚜️🍃⚜️ ⚜️🍃⚜️🍃⚜️🍃⚜️🍃⚜️

#موذن_کربلا #اشبه_الناس_خلقا_و_خلقا_و_منطقا_برسول_الله #شب_جمعه ☀️ السلام علي عَلِيٍ الكَبير

ا⚜️✨⚜️✨⚜️ ا✨ ا⚜️ #جلاءالقلوب #أشبه_الناس_خلقا_و_خلقا_و_منطقا_برسول_الله (صلی الله علیه و آله و سلم) #حج_الله (1) ✨ حضرت علی الكبير (علیه السلام) مؤذن حج أکبر ✨ بسم الله الرحمن الرحیم ◼️«و أَذانٌ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ» ( سوره توبه، آیه ۳) ⏺ سومین آیه مبارکۀ از آیات سوره توبه، به ندای اذان در روز حج أکبر تصریح می کند. حج بعنوان یکی از شرایع دین مبین اسلام، به " قصد زیارت " معنا شده است. اما در این کریمه به لفظ شرعی " حجّ أکبر " اشاره شده، از باب حجیت علی الإطلاق کلام مولا و إحترازیت قیود، برماست تا به بررسی مراد شارع مقدس از این عبارت بپردازیم. باتوجه به اینکه قید احترازی در این عبارت شریفه در هیئت أفعل تفضیل ظاهر شده است، بدست می آید که از منظر مولا، فعل عبادی حجّ ذو مراتب است، چون أفعل تفضیل (أکبر) دلالت بر مرتبه ای أکمل دارد. ↩️ با تتبع در أدله این مهم محرز می شود که «قصد زیارت کعبه»، " حج بیت الله " است، لکن «قصد زیارت کربلا»، " حج الله جلّ جلاله " است. 🔘 مطلوب، مستفاد از کلام حضرت السلطان الرضا (علیه السلام) و حدیث مولانا أصدق الصادقین (سلام الله علیه) اثبات خواهد شد: ✔️ عنْ أَبِی الْحَسَنِ الرِّضَا (علیه آلاف التحیة و الثناء) قَالَ : «مَنْ زَارَ قَبْرَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) بِشَطِّ الْفُرَاتِ کَمَنْ زَارَ اللَّهَ فَوْقَ عَرْشِهِ». 📓 مراجعه شود به: " الباب التاسع و الخمسون أن من زار الحسين كان كمن زار الله في عرشه و كتب في أعلى عليين‏ " ، كامل الزيارات، النص، ص ۱۴۷ ✔️ امام صادق (علیه السلام) در حدیث مفصلی می فرمایند: بخدا قسم، اگر در فضیلت زیارت امام حسین (علیه السلام) با شما سخن می‌ گفتم، قطعا حج را بطور کلی رها می کردید، و هیچکدام از شما عازم حج نمی گشت. مگر نمی دانی که خداوند سبحان قبل از اینکه مکه را حرم خود بگیرد، کربلا را حرم امن و مبارک خود گرفت. سپس سائل از امام می پرسد که باوجود أفضل و أکبر بودن زیارت حضرت سیدالشهداء (علیه السلام)، چرا تصریح أمر الهی بر وجوب آن تعلق پیدا نکرد، بلکه حج بیت الله بر مکلفین واجب گشته است؟ آن حضرت پاسخ را به کلام امیرالمومنین علی (علیه السلام) معلّل کرده و فرمودند: آیا نشنیده ای کلام امیرالمومنین (علیه السلام) را که همانا باطن أقدام سزاوارتر به مسح کشیدن نسبت به ظاهر آن می باشد، لیکن خداوند مسح ظاهر را بر بندگان واجب نمود! آیا نمی دانی که احرام بستن اگر در حرم بود، أفضل می بود، لیکن خداوند احرام بستن را در غیر حرم مفروض نمود؟! 📓 وسائل الشیعه، ج ۱۴، ص ۵۱۴ ✔️ آن حضرت در حدیث مفاخرۀ أراضی، به تفاخر مکه نسبت به کرامات الهی برخود و پاسخ خداوند عزوجل به آن تصریح کرده و می فرمایند: إِنَّ بِقَاعَ الْأَرْضِ تَفَاخَرَتْ، فَفَخَرَتْ كَعْبَةُ الْبَيْتِ الْحَرَامِ عَلَى بُقْعَةِ كَرْبَلَاءَ، فَأَوْحَى اللَّهُ إِلَيْهَا: أَنِ اسْكُتِي كَعْبَةَ الْبَيْتِ الْحَرَامِ وَ لَا تَفْتَخِرِي عَلَى كَرْبَلَاءَ. آن حضرت در مزید فیه دیگری به قول خداوند به مکه اشاره کرده و می فرمایند: و لولا تربه الحسین (علیه السلام) ما فضّلتک و لولا ما ضمّنه کربلا لما خلقتک و لا خلقت الذّی افتخرت به فقری و استقرّی و کونی دنیا متواضعا ذلیلا مهیمنا غیر مستنکف و لا مستکبر لارض کربلا والّا مسخنده و هویت بک فی نار جهنّم؛ اگر تربت کربلا نبود تو را فضیلت نمی‌ دادم و اگر آن که در آنجا مدفون است نبود، نه تو را و نه خانه را خلق نمی‌ کردم، پس بجای خود باش و در برابر خاک کربلا تواضع و خشوع کن و تکبر مکن وگرنه تو را به جهنم خواهم انداخت. 📓 مختصر البصائر، ص ۴۴۶ 📓 خصائص الحسینیه، ص ۳۲۷ ⏪ آنچه نصّ در منطوق این أخبار می باشد، عبارتست از: ➖ شرافت و تقدّم أرض کربلا بر مکه ➖ عظمت مضجع نورانی أباعبدالله الحسین (علیه السلام) بر کعبه ➖ و فضیلت قصد زیارت کربلا بر قصد زیارت کعبه بنابراین از إحترازیت قید، این مهم تحصیل می شود که: زيارت كعبه ، " حج بيت الله " و زيارت كربلا ، " حج الله " است. پس حجّ أکبر، " زیارة الحسین (علیه السلام) " می باشد. ⚜️ ✨ ⚜️✨⚜️✨⚜️

ا⚜️✨⚜️✨⚜️ ا✨ ا⚜️ #جلاءالقلوب #أشبه_الناس_خلقا_و_خلقا_و_منطقا_برسول_الله (صلی الله علیه و آله و سلم) #حج_الله (1) ⏺ حال براساس مقدمات، در مقام إنتاج از نخستین بحث از حقیقت یوم الحجّ الأکبر، چنین حاصل می شود: ➖ آنجا که جناب ابراهیم (علی نبیّنا و آله و علیه السلام) پس از ساخت بیت الله الحرام، موظف به ابلاغ و ندای اذان میان جمیع خلق (چون الناس، اسم جنس و مفید عموم است) برای إحرام در حجّ بیت الله الحرام بود تا همۀ خلق حتی آنانکه در صلب آباء و أرحام أمهات خود بودند، با تلبیه، استجابت ندای داعی الله نمایند ... 🔘 «وَ أَذِّنْ فِي النَّاسِ بِالْحَجِّ يَأْتُوكَ رِجالاً وَ عَلى‏ كُلِّ ضامِرٍ يَأْتينَ مِنْ كُلِّ فَجٍّ عَميق‏» ؛ (سوره مبارکه حج، آیه ۲۷) در میان مردم برای حج اذان بگو تا خلق پیاده و سواره بر شتران لاغر اندام تیزرو از هر راه دور به سوی تو جمع آیند. نَادَى [إبراهیم] هَلُمَّ الْحَجَّ، فَلَبَّى النَّاسُ فِي أَصْلَابِ الرِّجَالِ: «لَبَّيْكَ دَاعِيَ اللَّهِ لَبَّيْكَ دَاعِيَ اللَّه‏» ... . 📓 الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏ ۴، ص ۲۰۶ ➖ حضرت شهزاده علی الکبیر (علیه السلام) مؤذن و مبلّغ خلق به سوی حجّ أکبر بود تا جمیع خلق با تلبیه به داعی الله الأکبر بسوی بطن و حقیقت حجّ أکبر رجعت نمایند که «تمام الحجّ، لقاء الإمام» است. ✨ادامه دارد ✨ ⚜️ ✨ ⚜️✨⚜️✨⚜️

ا⚜️✨⚜️✨⚜️ ا✨ ا⚜️ #جلاءالقلوب #أشبه_الناس_خلقا_و_خلقا_و_منطقا_برسول_الله (صلی الله علیه و آله و سلم) #حج_الله (2) ✨ حضرت علی الكبير (علیه السلام) مؤذن حج أکبر ✨ ◼️«و أَذانٌ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ» ( سوره توبه، آیه ۳) 🔄 در تبیین فقهی آیه سوم سوره مبارکه توبه، اثبات شد که " زیارة مولانا الحسین (علیه السلام)، حج الله جلّ جلاله " می باشد، لذا در لسان شارع مقدس معبّر به «حج الأکبر» شده است. ⏺ ناظر بر این أصل أصولی که مدالیل کلام مولا قابلیت انصراف به وجوه متکثره دارد، تا مخاطب با استعانت از آن وجوه، با أبعاد مراد مولا و بسیط معنای کلام او آشنا شود، در أخبار مفسرۀ ذیل مبارکه، ملاحظه می شود که " یوم الحج الأکبر " در لسان معصومین به وجوهات دیگری نیز معنا شده است. علم به این وجوهات، موجب إرشاد به بسیط مراد می شود. از اینرو در تکمیل بحث گذشته، به بررسی این مهم می پردازیم. ⬅️ مستفاد از شأن نزول کریمه و روایات ذیل آن، یکی از وجوهات معنایی " یوم الحج الأکبر "، «یوم عرفه»، و وجه دیگر «یوم النحر» می باشد. 📓 مراجعه شود به: تفسیر القمی، ج۱، ص۲۸۲ 📓 عوالي اللئالي العزيزية في الأحاديث الدينية، ج‏2، ص 97 📍 یوم عرفه (روز نهم) و یوم النحر (روز دهم ذی الحجه) از جمله أیامی است که حجاج در آن مشغول أعمال حجّ (چون : وقوف در عرفات، رمی جمرات، نحر [قربانی]، حلق و تقصیر و بیتوته) می باشند. باوجود اینکه در روزهای عرفه و قربان برخی از اعمال حج بجا آورده می شود، لکن در لسان نصوص، بعنوان یکی از مدالیل حج أکبر آمده اند. این قرینه، مؤید استدلال اصولی است که در صدر کلام آمد، و به این ترتیب یقین حاصل می شود که در تعبیر «روز حج أکبر به روز عرفه یا روز نحر» اشارتی نهفته است که با استفاده از أدله، به کشف آن می پردازیم. ⏺ یوم الحجّ الأکبر، یوم عرفة ➖ عرفه، در صورت ظاهری شریعت، روز نهم ذی الحجه می باشد که حجاج پس از إحرام، در آن روز در سرزمین عرفات اجتماع و وقوف می کنند. ➖ عرفه بمعنای شناخت و معرفت است. اما وجه تسمیه عرفه به عنوان یکی از مناسک حج و بعبارت دیگر علت آن چیست؟ مستفاد از أخبار، عرفه، روز معرفت خلق به حضرت ربّ بوده، البته مراد از یوم، یک روز خاص نیست، بلکه این لفظ، دلالت بر ظرف زمانی دارد. و چون در این ظرف زمان، معاینۀ ربّ برای خلق حاصل شد و براین اساس عهد ربّ استجابت گردید، لذا اجتماع حجاج در روز نهم ذی الحجه در صحرای عرفات به این نام (یوم عرفه) تسمیه شد. پس عرفه، موقفی است که در آن خلق با معاینۀ ربّ و تحصیل معرفت به ذوات مقدسه، به عهود الهی، بلی گفتند و این موقف، در ظرف زمان به «یوم عرفه» و در ظرف مکان به «عرفات» تسمیه گشت. 🔘 چنانچه حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی (صلی الله علیه و آله) فرمودند: أَخَذَ اللَّهُ الْمِیثَاقَ مِنْ ظَهْرِ آدَمَ بِنَعْمَانَ یَعْنِی " عَرَفَهًْ " فَأَخْرَجَ مِنْ صُلْبِهِ کُلَّ ذُرِّیَّهًْ ذَرَأَهَا فَنَشَرَهُمْ بَیْنَ یَدَیْهِ کَالذَّرِّ. ثُمَّ کَلَّمَهُمْ وَ تَلا : أَ لَسْتُ بِرَبِّکُمْ؟ قالُوا: بَلی؛ خداوند از نسل آدم، در سرزمین نعمان یعنی عرفه پیمان گرفت و از صلب وی ذرّیّه‌ هایی خارج نمود، آن‌ ها را همچون ذر پراکند، سپس با آنان صحبت کرد و این آیه را تلاوت نمود: آیا من پروردگارتان نیستم، گفتند: بله. 📓 تفسير كنز الدقائق و بحر الغرائب، ج‏5، ص 234 🔘 از امام صادق (علیه السلام) مرویست: أَخْرَجَ اللَّهُ مِنْ ظَهْرِ آدَمَ ذُرِّيَّتَهُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ فَخَرَجُوا كَالذَّرِّ، " فَعَرَّفَهُمْ نَفْسَهُ وَ أَرَاهُمْ نَفْسَهُ وَ لَوْ لَا ذَلِكَ لَمْ يَعْرِفْ أَحَدٌ رَبَّهُ ". قَالَ: أَ لَسْتُ بِرَبِّكُمْ؟ قالُوا: بَلى! قَالَ: فَإِنَّ مُحَمَّداً عَبْدِي وَ رَسُولِي وَ إِنَّ عَلِيّاً أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ خَلِيفَتِي وَ أَمِينِي وَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ: كُلُّ مَوْلُودٍ يُولَدُ عَلَى الْمَعْرِفَةِ وَ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى خَالِقُهُ. 📓 إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات، ج‏3، ص 173 ⏪ در مقام إنتاج از این بحث، لازم به ذکر مقدماتی است: ▪️أولین ثمره ای که از تعبیر روز عرفه به روز حج أکبر بدست می آید، عبارتست از اینکه: ➖ یوم عرفه، یوم الحج الاکبر است. ➖ یوم الحج الاکبر، یوم زیارة الحسین است. ↩️ پس یوم عرفه، یوم زیارة الحسین است. ▪️ در مقدمات ما نحن فیه آمد که : ➖ عرفه، دلالت بر معرفت دارد ؛ ➖ زیارت نیز به معنای توجه و نیل به مَزور و انقطاع از ماسوی المزور است. ⚜️ ✨ ⚜️✨⚜️✨⚜️

ا⚜️✨⚜️✨⚜️ ا✨ ا⚜️ #جلاءالقلوب #أشبه_الناس_خلقا_و_خلقا_و_منطقا_برسول_الله (صلی الله علیه و آله و سلم) #حج_الله (2) ⏪ به این ترتیب، اطلاق «یوم عرفه» به «یوم الحجّ الأکبر» از باب تحصیل معرفت حسینی بوده است. 🔘 لذا در أخبار به فضیلت زیارة مولانا الحسین (سلام الله علیه) در یوم عرفه نسبت به زیارت بیت الله تصریح شده است. چنانچه فرموده اند: مَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ يَوْمَ عَرَفَةَ كَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ أَلْفَ أَلْفِ حَجَّةٍ مَعَ الْقَائِمِ وَ أَلْفَ أَلْفِ عُمْرَةٍ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ عِتْقَ أَلْفِ أَلْفِ نَسَمَةٍ وَ حُمْلَانَ أَلْفِ أَلْفِ فَرَسٍ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ سَمَّاهُ اللَّهُ عَبْدِيَ الصِّدِّيقُ آمَنَ بِوَعْدِي‏. 📓 کامل الزیارات، ص 172 ⏺ به این ترتیب، طبق مقدمات بیان شده، تحصیل می شود: ▪️ آنجا که ابراهیم (علی نبینا و آله و علیه السلام) پس از ابتلا و نیل به مقام امامت، مأمور به ترفیع قواعد بیت و به فعلیت رساندن أحکام و مناسک حج گردید و مکلف شد تا اذان سر دهد برای دعوت به زیارت بیت الله. ▪️ سیدنا العظیم العلی الکبیر (بنفسی و أهلی له الفداء) همانند جدّ بزرگوارشان حضرت خاتم النبیین (صلی الله علیه و آله و سلم) که در صحرای عرفات، مأمور به إبلاغ ولایت و آیه إکمال شدند؛ «الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَ رَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِينا». در یوم الحج الأکبر، در عرفات کربلا، أتم و أكمل صورت ندا را در عالم جاري فرمودند، زیرا خلق را بسوی معرفت حسینی دعوت کردند و برای صلاة الظهر عاشورا که صورت أكمل اقامه ولايت حسيني است، اذان سردادند. ✨ادامه دارد ✨ ⚜️ ✨ ⚜️✨⚜️✨⚜️

ا⚜️✨⚜️✨⚜️ ا✨ ا⚜️ #جلاءالقلوب #أشبه_الناس_خلقا_و_خلقا_و_منطقا_برسول_الله (صلی الله علیه و آله و سلم) #حج_الله (3) ◼️ علی الکبیر (علیه السلام) أشبه النّاس خَلقاً و خُلقاً و منطقاً برسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) 🔄 در مباحث گذشته، به تبیین فقهی دو عنوان «مؤذن کربلا» و «حج الله جلّ جلاله» پرداختیم. 🔄 همانطور که بیان شد، برای ایصال به بسیط معنای «یوم الحج الأکبر» در نصوص به وجوهاتی تصریح شده که از آن جمله «یوم عرفه» بود. یکی دیگر از این وجوهات «یوم النحر» است، لذا با استفاده از أدله، به کشف مراد در این تعبیر می پردازیم. 🔘 سأَلْتُهُ عَنِ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ، فَقَالَ: يَوْمُ النَّحْرِ. 📓الأصول الستة عشر (ط - دار الحديث)، ص 255 📍 یوم النحر (روز دهم ذی الحجه) از جمله أیامی است که حجاج در آن مشغول أعمال حجّ (چون : رمی جمرات، نحر [قربانی]، حلق و تقصیر و بیتوته) می باشند. 1️⃣ تشریع یوم النحر ناظر بر آیه مبارکه «وَ فَدَيْناهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ»، مربوط به امر الهی بر جناب ابراهیم (علی نبینا و آله و علیه السلام) مبنی بر ذبح فرزندش اسماعیل در سرزمین منا بوده است. 🔘 از حضرت رضا (علیه السلام) در تبیین علت تشریع نحر حدیثی نقل شده که مضمون آن چنین است: ➖ خداوند به ابراهيم فرمان داد بجاى پسرش اسماعيل، قوچی را ذبح كند. ابراهيم خليل در دل تمنّي توفیق اجر عظيم مصيبت را در ذبح اَعَزّ ولدش کرد. ➖ پس خداوند به او وحى كرد: اى ابراهيم! محبوب‏ترين خلق من نزد تو كيست؟ آيا او و فرزندش را بيشتر دوست دارى يا خودت را؟ ذبح شدن فرزند او به دست دشمنانش براى تو دردناك‏تر است يا ذبح شدن فرزندت به دست خودت به سبب اطاعت من؟ ➖ او عرضه داشت: محبوب‏تر از حبيبت محمد مصطفی (صلوات الله علیه) نيافريده‏ اى. او را از خودم و فرزندش را از فرزندم بیشتر دوست می دارم و ذبح شدن فرزند او به دست دشمنانش برايم دردناك‏تر از ذبح فرزندم به دست خودم است. ➖ سپس ذات اقدس الهی مصائب کربلا را برای او بیان فرمود. پس ابراهيم با شنيدن اين سخن، قلبش به درد آمد و گريه كرد. و خداوند متعال در ازای جزع و بکاء ابراهیم چنین فرمود: قَدْ فَدَيْتُ‏ جَزَعَكَ عَلَى ابْنِكَ إِسْمَاعِيلَ لَوْ ذَبَحْتَهُ بِيَدِكَ، بِجَزَعِكَ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ قَتْلِهِ، وَ أَوْجَبْتُ لَكَ أَرْفَعَ دَرَجَاتِ أَهْلِ الثَّوَابِ عَلَى الْمَصَائِبِ؛ جزع تو بر حسين (علیه السلام) و مصائبش را معادل جزعت بر فرزندت اسماعيل، در صورتى كه او را ذبح مى‏ كردى قرار مى‏ دهم و با اين كار تو را به بالاترين درجه اهل ثواب در مصيبت مى ‏رسانم. 📓 عيون أخبار الرضا(عليه السلام)، ج‏۱، ص ۲۰۹ 🔘 نیز فرمود: فكُلُّ مَا يذْبَحُ بِمِنًي فَهُوَ فِدْيه لِإِسْمَاعِيلَ إِلَي يوْمِ الْقِيامَه، فَهَذَا أَحَدُ الذَّبِيحَيْن‏؛ پس تمام قربان هايي كه تا قيامت در مني ذبح مي شوند، فداي اسماعيل است. و اسماعيل، فديه بر حسين بن علي (علیهما السلام) می باشد. 📓 همان، ج‏۱، ص ۲۱۱ ✨ ادامه دارد ... ⚜️ ✨ ⚜️✨⚜️✨⚜️

ا⚜️✨⚜️✨⚜️ ا✨ ا⚜️ #جلاءالقلوب #أشبه_الناس_خلقا_و_خلقا_و_منطقا_برسول_الله (صلی الله علیه و آله و سلم) #حج_الله (3) ◼️ علی الکبیر (علیه السلام) أشبه النّاس خَلقاً و خُلقاً و منطقاً برسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) 🔄 در بحث گذشته بیان شد که یکی از وجوهات معنایی «یوم الحج الأکبر»، «یوم النحر» می باشد (سأَلْتُهُ عَنِ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ، فَقَالَ: يَوْمُ النَّحْرِ). برای ایصال به اشارتِ معنایی این وجه، به علت تشریع نحر که ناظر به شأن نزول جلیلۀ شریفه «وَ فَدَيْناهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ» بود، پرداختیم. و در این بررسی بدست آمد که جناب ابراهیم (علی نبینا و آله و علیه السلام) به واسطۀ جزعي كه معلول حمل مصيبت حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) در یوم النحر بود، نائل به مقام عالی شد و قرباني اش مقبول و مرضي واقع گشت. ◀️ پس از نیل به این مقام در ظرف زمانی یوم النحر بود که خلیل الرحمن بانی جمیع مناسک حج در ظرف مکانی بکه مبارکه (همان سرزمینی که موضع اقامه عزای حسینی بود) گردید، قواعد بيت را ترفيع كرد و تشريع همه اركان حج را بر این اساس به فعليت رساند. و «لولا ما ضمّنه کربلا لما خلقتک». و ندای همه خلق برای زیارت بیت الله 🔘 چنانچه در سوره مبارکه بقره، آیات ۱۴۲ و ۱۲۷ اشاره شده است: «وَ إِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ ... و إِذْ يَرْفَعُ إِبْرَاهِيمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَيْتِ وَ إِسْمَاعِيلُ رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ»: إنَّهُ مَا ابتَلاهُ اللّه‏ُ بِهِ في نَومِهِ مِن ذَبحِ وَلَدِهِ إسماعيلَ، فَأَتَمَّها إبراهيمُ وعَزَمَ عَلَيها وسَلَّمَ لِأَمرِ اللّه، فَلَمّا عَزَمَ، [قالَ] اللّه‏ُ تَعالى ثَواباً لَهُ لِما صَدَقَ وعَمِلَ بِما أمَرَهُ اللّه‏ُ: «إِنِّى جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا» ... . 📓 وسائل الشيعة، ج‏ ۲، ص ۱۱۷ ⏪ بنابراین، «یوم النحر»، «روز إقامۀ عزای حسینی» است که به شکرانه این اقامه عزا به " عید الأضحی " نیز خوانده می شود. و به سبب همین حقیقت بسیط است که از «یوم الحج الأکبر» به «یوم النحر» نیز تعبیر فرموده اند. ⏺ بنابراین : ➖ آنجا که جناب ابراهیم در یوم النحر بدل ذبح أعزّ ولدش، مأذون به ذبح کبشی گشت، و به سبب إقامه عزای حسینی، به مقامی عالی نائل و بانی حج گشت و منادیِ خلق به سوی حج بیت الله گشت ➖ مؤذن و مبلغ کربلا، مولانا علی الکبیر (سلام الله علیه) منادی خلق به سوی یوم النحر، در یوم الحج الأکبر همه هستی خویش را فدای إقامه ولایت حسینی کرد. 🔘 آنجا که فرمود: سیّدی! و إن أَذِنْتَ لنا بالشهادة فاجعلني أول مقتول بين يديه ! و پس از اذان و ندای خلق به سوی اقامه ولایت حسینی، خود قضای نحب فرمود، آنجا که حضرت ولی الله الأعظم (أرواحنا له الفداء) خطاب به عمویشان فرمودند: « السَّلامُ عَلَیکَ یا أوَّلَ قَتیلٍ مِن نَسلِ خَیرِ سَلیلٍ مِن سُلالَةِ إبراهیمَ الخَلیلِ ». همانگونه که جد بزرگوارش حبیب الله محمد مصطفی (صلی الله علیه و آله و سلم) مخاطب أمر «فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَ انْحَر» قرار گرفت و لذا همه هستیِ خویش را فدای إقامۀ ولایت کرد. ✨ ادامه دارد ✨

#جلاءالقلوب #أشبه_الناس_خلقا_و_خلقا_و_منطقا_برسول_الله (صلی الله علیه و آله و سلم) «و أَذانٌ مِنَ الله وَ رَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ» ( سوره توبه، آیه ۳) ▪️ «حج أکبر» در روایات به «روز عرفه» تعبیر شده است. ▪️ عرفه به معنای شناخت و معرفت، زمان اجتماع خلق در روز نهم ذی الحجه در عرفات است. و در محکم معنا، دلالت بر موقف معرفتِ خلق نسبت به خالق و ربّ دارد. پس اطلاق روز عرفه به روز حجّ أکبر از باب تحصیل معرفت در این روز است. ▪️ حقیقت حج أکبر، زیارت مولانا و سیدنا حضرت أبی عبدالله الحسین (علیه السلام) است. ▪️ پس روز عرفه هم، موقف معرفت حسینی (علیه السلام) است. ▪️ مؤذن حج أکبر، حضرت علی الکبیر (سلام الله علیه) بوده اند، زیرا وجود مقدس آن حضرت در روز حج أکبر، در عرفات کربلا، أتم و أكمل صورت ندا را که ذکر الحسین علیه السلام ذکر الله الأکبر است، در عالم جاري فرمودند، و با این ندا، خلق را بسوی معرفت حسینی دعوت کردند.