دخترم! بعدها كه تجربه‌هاى گسترده‌تر و برخوردهاى بيش‌تر پيدا كردى، مى‌بينى كه تمامى زندگى‌ها و تمام آدم‌ها، از زن ومرد و محروم و بهره‌مند، با رنج‌هايى همراه هستند. داشتن و نداشتن، هر دو رنج است. داشتن، غصّه‌ى جدايى را دارد و نداشتن، تلخىِ محروميت و زخمِ تحقير. و سرشارى و كامروايى هم، رنج پوچى را دارد و دردِ بى‌دردى؛ كه دل آدم، از دنيا بزرگ‌تر است. دل ما، از تمامى هستى، بزرگ‌تر است... 📚 از کتاب نامه های بلوغ | نوشته ى #علی_صفایی_حائرى #کتاب_توییت (هر شب یک بخش از یک کتاب در ایتا توییت) ➺ @Twitter_eita

مومن کَتوم است و این کتمان، فقط به اَسرار مگو نیست، که کتمان درد و رنج هم هست. تو چه حقی داری آنچه را که دوست به تو داده، نه با دوست، که با دشمن او در میان بگذاری؟ آن قدر کم تحمل هستیم که درِ دلمان را باز گذاشته ایم و هر کس در آن، خانه گرفته، هرکس از آن خبر دارد. 📚 از #کتاب حرکت | نوشته‌ی #علی_صفایی_حائری - #کتاب_توییت (هر شب یک بخش از یک کتاب) ➺ @Twitter_eita

هدف من در رابطه با قدر من است و در رابطه با روابط من است. منی که می خواهم فقط بیست روز در جایی بمانم، هدفم از ساختن یک خانه این است که همین بیست روز مرا تامین کند. کسی که امتداد خودش را حس کرده و در این امتداد اتصال و رابطه هایش را هم درک کرده، به این محدود ها فکر نمی کند و نیت هایش گسترده می شود. اینجاست که بینش علی “علیه السلام” تنها به اینکه نان و آب و رفاه خلق را تامین کند یا آن هارا به عدالت ببندد ،محدود نمی شود. هدفی که او دارد به وسعتی می رسد که حتی تاریخ هم نمی تواند آن را تحمل کند. ولی علی باید آن را تحمل کند؛ چون علی بزرگتر از تاریخ است 📚 از #کتاب حرکت| نوشته ی #علی_صفایی_حائری - #کتاب_توییت (هر شب یک بخش از یک کتاب) ➺ @Twitter_eita