دارم دنبال چیزهای ساده می‌گردم، دنبال خوشی‌های کوچک، پیش‌پا افتاده، دست‌یافتنی، در دسترس... تا هنوز ذوقی هست، تا هنوز اندک اشتیاقی برای لبخند زدن و سرمست شدن از اتفاقات و دلخوشی‌های ساده در سر دارم، تا هنوز در من اندک هیجانی برای زیستن در جریان است.
دنبال دلخوشی‌های ساده می‌گردم، در سفر، طبیعت، نور، گیاه. در هر آن‌چیزی که امروز مرا به وجد می‌آورد و فردا؟ شاید برای دیدن‌شان حتی بازنگردم و پشت سرم را هم نگاه نکنم.
باید هر آنچه امروز خوشحالم می‌کند را پیدا کنم، لمس کنم، در آغوش بگیرم، نگاه کنم، ببویم، ببوسم، مزه مزه کنم. باید طعم تمام دلخوشی‌های بالقوه‌‌ی در دسترس را تا فرصت هست، باتمام وجودم به خودم بچشانم. باید تا توان دارم و جان دارم و می‌خواهم و می‌توانم و امکان دارم، همه چیز را تجربه کنم و تا انتهای تمام قضایا و رویدادها و دلخوشی‌ها بروم. باید!
#ماهور
@U_Yekzan
در زندگی زمان‌های زیادی پیش می‌آید که دلت برای رهایی و آرامش و لمیدن و بی‌دغدغگی تنگ می‌شود. در زندگی زمان‌های زیادی پیش می‌آید که وسط کوهی نگرانی و اضطراب و در میانه‌ی راهی سخت و طولانی، احساس کسالت و ضعف می‌کنی و با خودت می‌گویی: می‌شد من الآن اینجا نباشم و زیر بار سنگین مشکلات، کمر خم نکنم. می‌شد الآن مثل خیلی‌ها به اندک‌های جهان، قانع شوم و بنشینم و در آرامشی نسبی، زندگی کنم.
در زندگی زمان‌های زیادی پیش می‌آید که آدمی در حین نبرد، ناگهان دلش برای آرامشِ به دور از تلاش و هیاهو تنگ می‌شود، شمشیرش را غلاف می‌کند، مبهوتانه می‌نشیند و به مسیری که تا امروز آمده فکر می‌کند.
در زندگی زمان‌های زیادی پیش می‌آید که تو یا جا می‌زنی، یا ادامه می‌دهی و تمام هویت و آینده‌ی تو خلاصه می‌شود در انتخابی که می‌کنی و مسیری که یا می‌روی، یا بر می‌گردی...
#ماهور
@U_Yekzan