سلسله گفتاری پیرامون #مسئله_آب_در_کربلا با استناد به منابع(۳) در #کربلا دشمنان، در بَدوِ اَمر براى اعلان جنگ از #حربه_آب استفاده نمودند. چنان که #عبیدالله_بن_زیاد طى نامه اى از #حُر مى خواهد که امام حسین(ع) را در سرزمینى #بدون_پناهگاه و #آب_و_آبادى فرود آورد. سپس #عمر_بن_سعد، مأموریت یافت که بین امام و آب حایل گردد. #ابو_حنیفه_دینورى در این باره مى نویسد: «ابن زیاد به عمر بن سعد نوشت که از حسین(ع) و یاران او، آب را باز گیرد و نباید یک جرعه آب بنوشد، هم چنان که این کار را نسبت به #عثمان_بن_عفان پرهیزکار انجام دادند». عمر بن سعد مأموریت حفاظت از آب را به #عمرو_بن_حجاج_زبیدى به همراه #۵۰۰_سوار واگذار کرد. آنان از روز #هفتم_تا_دهم_محرّم با جدّیت تمام از #شریعه_فرات حفاظت مى نمودند که مبادا امام و یارانش از آن، آب بَردارند. آنها با به راه انداختن #جنگ_روانى بر آثار ناشى از تشنگى افزودند. #عبدالله_بن_حصین_ازدى که از قبیله بجیله بود؛ ندا می داد: «اى حسین آیا این آب را مى بینى که مانند قلب آسمان صاف است! تو یک قطره از آن را نخواهى چشید تا آنکه از تشنگى بمیرى». #شمر نیز از جمله کسانى بود که در رابطه با آب به امام حسین(ع) زخم زبان مى زد. عمر بن سعد شخصى را نیز مأمور نمود که ندا دهد: «اى پسر فاطمه(ع) و رسول خدا(ص) تو از این آب یک قطره نچشى، تا آن وقت که طعم مرگ را بچشى یا به حکم عبیدالله گردن نهى». #ادامه_دارد... منبع: فروغى اَبرى، اصغر (۱۳۸۲). تاریخ در آیینه پژوهش #وزارت_دفاع_و_پشتیبانی_نیروهای_مسلح #سازمان_جغرافیایی_نیروهای_مسلح #اندیشکده_حکمرانی_آب @WaterGovernanceThinkTankNGO

سلسله گفتاری پیرامون #مسئله_آب_در_کربلا با استناد به منابع(۴) #منعِ_آب از #امام_حسين(ع) حقيقتى است كه نه تنها مورخان از آن ياد كرده اند، بلكه #امام_زمان(عج) نيز در #زيارت_ناحيه_مقدسه به آن اشاره نموده، مى فرمايد: «فمنعوك الماء ووُرودَهُ»؛ «پس آب و ورود بر آن را از تو منع كردند». آن چه مسلّم است #سپاهيان_كوفه از روز #هفتم_محرم به طور جدّى مانع از دستيابى امام به آب شدند. بنابراين، آن چه مربوط به تشنگى امام و يارانش به ويژه فرزندان و زنان مى شود مربوط به سه روزِ پايانى، يعنى از #هفتم_تا_دهم_محرم است و در اين فاصله امام حسين به طرق گوناگون آب مورد نياز اردوى خويش را تأمين مى كرده است. بنابر روايت #ابن_اعثم_كوفى، امام در جلوىِ خيمه چاهى حفر كرد كه آب گوارايى داشت. بعد از آن آب فرو خورد و غايب شد و ديگر آن چشمه را نديدند». نتيجه، اينكه امام حسين(ع) وقتى كه مشاهده كردند كه دشمن بين او و آب حايل شده، آب مورد نياز اردوى خود را از طريق #حفر_چاه تأمين نمودند و اين از گزارشى كه براى #عبيدالله_بن_زياد فرستاده اند به خوبى معلوم مى شود. او طى نامه اى به #عمر_سعد مى نويسد: «اما بعد به من چنان رسانيده اند كه حسين و ياران او #چاه_ها_فرو_برده_اند و #آب_بر_مى_دارند، لهذا ايشان را هيچ فرو ماندگى نيست. چون بر مضمون نامه وقوف يابى بايد كه #حسين_بن_على و ياران او را از كندن چاه منع كنى و نگذارى كه پيرامون آب گردند». #ادامه_دارد... منبع: فروغى اَبرى، اصغر (۱۳۸۲). تاریخ در آیینه پژوهش #وزارت_دفاع_و_پشتیبانی_نیروهای_مسلح #سازمان_جغرافیایی_نیروهای_مسلح #اندیشکده_حکمرانی_آب @WaterGovernanceThinkTankNGO