برگزاری نشست فصلی مدیران مدارس علمیه خواهران استان سمنان یا حضور سرکار خانم داودی ، معاون آموزش مرکز مدیریت حوزه های علمیه خواهران کشور

مدیرحوزه علمیه خواهران مازندران: سیاست حوزه علمیه خواهران همکاری با همه نهادهای کشور در جهت تقویت نظام اسلامی است. http://kowsarnews.ir/news/view/65754

اربعین فرصت بی‌بدیلی است که طی سال‌های اخیر تبدیل به یک حماسه جهانی شده است.https://goo.gl/sN8125

رهبرانقلاب: امروز در دنیا تعبیر بدی از محبت میکنند، عشقی که تعبیر میکنند، آن محبت واقعی نیست. این، همان حالت هیجان جنسی است. این ممکن است در خیلی از موارد پیش بیاید، ارزشی هم ندارد. آن چیزی که با ارزش است، محبت عمیق و صمیمی و خدایی و همراه با احساس مسئولیت متقابل بین دختر و پسر است که بدانند یک واحدند و یک هدف را دنبال می‌کنند. ۷۹/۱۰/۱۵

توصیه هایی برای سفراربعین

☘امام صادق عليه السلام: 🔶هر كه خشم خود را نگه دارد، خداوند عيب او را بپوشاند مَن كَفَّ غَضَبَهُ سَتَرَ اللّهُ عَورَتَهُ 📙ميزان الحكمه جلد8 صفحه 451

یک اربعین عاشقی /۶ کوچه پس کوچه های نجف را پشت سر می گذاریم و دقایقی بعد به یک محله قدیمی و فقیر نشین می رسیم. راننده مقابل خانه ای که شباهت بسیاری به دیگر خانه ها دارد، توقف می کند. عده ای مقابل خانه ایستاده اند و نمی دانم از کی در انتظار به سر می برند. وقتی پیاده می شویم با استقبال آنان مواجه می شویم و همراهان هم با زبان بی زبانی، حال و احوال می کنند و در زیر چتر الطاف صاحب خانه به داخل دعوت می شویم. در کنار خانه، یک تاکسی ون دیگر هم پر از پتو و تشک های نو و نازک ابری، توقف کرده است. این وسایل را راننده ای که مهمانش شده ایم در همین فاصله یکی دو ساعت قبل سفارش به تهیه آن کرده است. خانه همین طور که از نمای بیرونی آن پیدا است، قدیمی و چند اتاق، آشپزخانه، حمام و سرویس بهداشتی آن دور تا دور حیاط آن قرار دارد. وسایل اتاق پذیرایی، هر چند نو به نظر می رسد اما گچ اطراف آن فرو ریخته است. به قول یکی از بچه ها که شغل پدرش گچ کاری است، اگر می دانستیم به اینجا می آییم چند کیسه گچ می آوردیم و آن را ترمیم می کردیم! دو برادر با چند بچه قد و نیم قد به همراه مادرشان در این خانه زندگی می کنند، یعنی هر خانواده در یک اتاق! اهل خانه در تکاپوی آسایش و پذیرایی از مهمانان هستند. پس از رفع خستگی و صرف یک استکان چای، سفره شام پهن می شود. صاحب خانه که یک راننده تاکسی است، با تدارک نان و کباب زیاد از ما پذیرایی می کند و او خوشحال از این مهمانی. شاید برای اولین بار باشد که خانه این همه مهمان به خود دیده باشد و برای اولین بار بوی کباب در اتاق های آن می پیچد! میزبان و برادرش خوشحال تر از مهمانان به نظر می رسند، تعارف می کنند اما هیچ یک از آنان طبق رسمی که دارند، سر سفره نمی نشینند تا مهمانان راحت باشند! شام تمام نشده، صاحب خانه سینی های بزرگ سیب و پرتقال قاچ شده را وسط سفره قرار می دهد. به همراهان می گویم معنی این کار این است که چیزی از میوه ها نباید در سفره بماند و باید مصرف شود... شب که از فرط خستگی سر بر بالین می گذاریم، کار صاحب خانه به دور از چشمان خواب آلود ما شروع می شود. جمع کردن جوراب ها و شستن آن ها به همراه لباس ها، تمیز کردن و واکس زدن کفش ها، تدارک بساط صبحانه و.... صاحب خانه خودش روی زیر اندازی، در آشپزخانه کوچک و نقلی خانه در هوای سرد، استراحت می کند. سحرخیزی عرب ها و آغاز تلاش کار روزمره آنان قابل تحسین است. اول صبح وسایلمان را جمع و جور می کنیم و بار و بندیلمان را برمی داریم تا خداحافظی کنیم و از خانه خارج شویم. صاحب خانه بلافاصله سفره را پهن می کند و می گوید: پیش ما عرب ها شایسته نیست مهمان صبحانه نخورده از خانه خارج شود به خصوص اگر زائر باشد! او می داند در جای جای شهر و در هر هر کوچه و پس کوچه ای ایستگاه های صلواتی که به آن موکب گفته می شود، بساط صبحانه شان به راه است و از ما پذیرایی خواهند کرد اما آنان رسم و رسومی دارند و در تکریم مهمان و زائر اربعین به آن وفادارند. پس از صرف صبحانه خداحافظی با اهل خانه کار سختی است. طلب حلالیت از آنان می کنیم. اما درخواست شان این است که در حرم امام رضا(ع) و حرت معصومه(س) برایشان دعا کنیم... کار به این جا تمام نمی شود. صاحب خانه ماشین خود و برادرش را آماده می کند تا ما را به حرم منتقل کنند. اصرار و تعارف ما بر عدم ایجاد مزاحمت بی فایده است. وقتی همه مشغول جا به جایی وسایل و سوار شدن هستند، تصمیم می گیرم مبلغی را به میزبان هدیه کنم. اما او غافلگیرم می کند و به دور از چشمان همراهان مرا به گوشه ای فرا می خواند و قسم می دهد تا خواسته اش را اجابت کنم! می گویم: سعی می کنم قول مساعد بدهم ولی نمی دانم خواسته شما چیست؟ مرد دست به جیب می شود و دو بسته اسکناس از جیب دشداشه عربی اش خارج می کند و می گوید: خواهش می کنم این را از من بپذیرید و هزینه سفر کنید! به هیچ وجه نمی پذیرم. نگاهم که به اسکناس ها می افتد بغض گلو مجال حرف زدن را از من می گیرد. نمی توانم چشم به چشم مرد بدوزم. دست به سینه می گذارم و با تشکر می گویم پول به قدر کافی به همراه داریم و برای این سفر پیش بینی لازم را کرده ایم و محبت شما فراموش نشدنی است... تمام مسیر در فکر فرو می روم. انگار اسکناس های ربع دیناری که روی هم قرار گرفته بود، هر کدام از آن کرایه یک مسافر است و دست رنج تلاش دیروز این دو برادر بود که می خواست سخاوتمندانه به ما اهدا کند. اسکناس های ریز و نه چندان درشت! که صفا و صمیمیت مرد را به همراه دارد. محمد خامه یار کیهان ۲۵/۷/۹۷

تصویر جالب پذیرایی از زائران حسینی، کربلای معلی

پخش خبر صدا و سیمای استان سمنان از حضور سرکار خانم داوودی در نشست فصلی مدیران استان سمنان