◀️شبهه #شماره_6 💡کلمات کلیدی : #خرافات #جغد_شوم ⛔️ متن شبهه: ⛔️ @Wiki_Shobhe آیا تا امروز ميدونستين نام جغد چيست؟ آیا واقعاً جغد شوم هست؟ در متن های کهن باستانی جغد را "هو مورو" میخواندند. یعنی پرنده دانا. در کتابهای قصه نیز این پرنده عینک به چشم دارد و به بقیه حیوانات پند و اندرز میدهد. اما شومی جغد، بعد از ورود اعراب به ایران بر سر زبان ها افتاد؛ غذای این پرنده، سوسمار، بزمجه، مار، مارمولک و موش بود، یعنی غذای اعراب را می خورد؛ پس اعراب، آن را پرنده ای شوم میدانستند و میدانند. در کتاب اوستا از جغد با نام "اشوزشت " یاد شده یعنی: فراری دهنده دیوها و پلیدی ها" ✅◀️ پاسخ شبهه: ▶️✅ @Antishobheh ⛔️باور شوم بودن برای جغد محدود به ایران یا اعراب نمی شود ⬅️دایرهًْ‌المعارف بریتانیکا آمده است که جغد به دلیل حضورش در شب و صدای جیغ وارش سمبل رازآمیزی و آن جهانی بودن بوده است. عادات مرموز جغدان، پرواز بی‌صدا و آمد و شد روح‌وار است که آنها را به موضوعی برای خرافات و حتی ترس در بسیاری از نقاط جهان تبدیل کرده است ⬅️از سوی دیگر رومیان جغد را پرنده‌ای در ارتباط با مراسم تدفین می‌شناختند و دیدن جغد را در روز، بدیمن می‌دانستند. ⬅️ جغد در میان یهودیان قدیم نماد ویرانی و متروکیت بوده است و بر اساس عهد عتیق گوشت جغد حرام است. (از دایرهًْ‌المعارف جودائیکا، به نقل از دانشنامه جهان اسلام) ⬅️ در میان اعراب پیش از اسلام چنان‌که در دانشنامه جهان اسلام آمده است، جغد خرافات و افسانه‌هایی ویژه خود و در ارتباط با مرگ داشته است. آنان باور داشتند که وقتی کسی می‌میرد روانش به صورت جغد بر بالای گور او شیون می‌کند (اشاره به صدای مویه‌وار جغد). اعراب پس از اسلام نیز، اگرچه نقل است که پیامبر اسلام ایشان را از این خرافات پرهیز داده بوده است؛ اما همچنان به پرواز و آواز پرندگان بدیمن، چون کلاغ و بوم، فال بد (طیره) می‌زده‌اند. ⬅️ در اساطیر هند و ایرانی، جغد نماینده یمه (همان جم در ایران باستان و خدای مرگ در میان هندیان) بوده است. ⬅️ در مصر باستان جغد راهنمای ارواح مردگان به جهان زندگان محسوب می‌شده است، پس مصریان او را با پای شکسته نشان می‌داده‌اند تا بدین ترتیب از بازگشت پرنده مرگ به زندگی جلوگیری کنند ⬅️ در کنیا نیز چون مصر بر این باور بودند که جغد نشانه‌ی مرگ است و اگر کسی جغدی می‌دید یا صدایش را می‌شنید، باور داشت که کسی می‌میرد. ⬅️در قاره امریکا نیز عموماً جغد سمبل مرگ محسوب می‌شده است. در قبایل آزتک خدای مرگ معمولاً به شکل جغد نمایش داده می‌شد. ⬅️ کیس روسلار پرنده شناس معروف هلندی و یکی از نویسندگان کتاب پرنگان پالئارکتیک می گوید: آمریکائی ها به دلیل باور شوم بودن برای جغدها اغلب مجسمه ای از جغد را در بیرون از کلبه خود می آویختند تا به لحاظ حس قلمرو طلبی منجر به دفع جغدها شود ⬅️ در باور مردم فرانسه جغد گوش دار(تالابی) سمبل خرد بوده و جغد بدون گوش بدیمن محسوب می‌شده است. ⬅️مردم ولز در بریتانیای کنونی اسطوره‌ای در مورد جغد دارند که در این اسطوره جغد زنی جفاکار محسوب می‌شود که توسط همسرش به صورت جغد درآمده است و به عنوان مجازات و پادافره مورد نفرت دیگر پرندگان قرار گرفته است. http://bukharamag.com/1389.04.2111.html ⬅️ در میان یهودیان جغد نماینده‌ی نیروهای تاریکی و پلیدیست. به سبب دادوستد فرهنگی میان اقوام این اندیشه وارد مرزهای مسیحیت و اسلام نیز شده و جای خود را میان مردم بازکرده‌است. ✅ از نگاه اسلام هم به شدت این عقیده(شوم بودن حیوانت)نهی شده و خرافه را یکی از زشت ترین نماد های جاهلیت می شماردجالب است بدانیم که پیامبر اسلام(ص) بارها درباره‌ی خوش‌یمنی و بدیمنی روزها، اعداد، حیوانات و ... سخن گفته‌اند و این عقاید را باطل و دور از دین اسلام دانسته‌اند http://55online.ir/news/%D9%85%D8%AC%D9%85%D9%88%D8%B9%D9%87-%D8%AF%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D9%BE%D8%B1%D9%86%D8%AF%DA%AF%D8%A7%D9%86-1 منبع: کانال آنتی شبهه @Antishobheh 🇮🇷باز نشر از کانال ویکی شبهه🇮🇷 https://eitaa.com/Wiki_Shobhe