تعریف ایجاز از زبان مهشید امیرشاهی👩🏻‍🏫 شاید مهم‌ترین کار ما در نشست‌های «تمرینجا» گشتن پیِ کلمات اضافه است. بارها دیده‌ایم که گاه با حذف یک واژه‌ی اضافه، جمله دوچندان زیباتر شده؛ قدرت ایجاز که یکی از بهترین تعریف‌های آن را مهشید امیرشاهی به زبان آورده: «در توصیف شخصیت‌ها و موقعیت‌ها به ایجاز در کلام معتقدم و به همین دلیل اگر بتوانم مطلبی را در دو سطر بگنجانم به دو سطر و یک کلمه رضایت نمی‌دهم.» و چه مثالی بهتر از جمله‌ی خود او در آغاز رمانِ «در سفر»: «روزی که تاجی را به خاک سپردیم، من بسیاری از زندگان را هم خاک کرده بودم.» - شاهین کلانتری🖋 #چطور_بنویسیم 🏠‧₊˚@WriteClub

از بیست‌ و ششم ارديبهشت جا مانده. ֙⋆ #خاطره | ما از چهارشنبه نمی‌گیم

بعضی وقت‌ها... نه، تمام وقت این فکر رو دارم که من یک زندگی رو انتخاب کردم. زندگی‌ای شامل اعتقاداتم، اصولم‌، علایق و خواسته‌هام، آدم‌ها و روابطم و تمام چیز‌هایی می‌شن که من انتخاب‌شون کردم. خسته شدم از اینکه پیاپی درگیر این باشم که کدوم مسیر از نظر چه کسی درسته و از نظر چه کسی اشتباه. رفیق... نظر خودت چیه؟ امروز که سر کلاس بودیم ک درحال تفسیر کردن یک کلمه، هر مفسری حرفی زده بود واسه خودش و برداشتی برای خودش داشت. دیدگاه خودش رو داشت. توی اون مسئله‌ی عام، باشه؛ ولی زندگی من؟ اینجا منم که صاحب نظرم. اینکه " لعیا از تو بعید بود." ، "لعیا من دغدغه‌ی تورو دارم واسه همین دارم درستش رو بهت میگم که اشتباه نکنی." و " لعیا به نظر من تو باید..."؛ این مزخرفه. [ راجع به نصیحتی که لطف میشه و بهمون می‌کنن یا درخواست مشورتی که می‌کنیم حرف نمی‌زنم] هربار لبخندم و هربار سر تکون دادنم‌ به منظور احترام بود، نه پذیرشی که فردا بابتش‌ یقه‌م رو بگیری و بکوبی‌م. من فقط خواستم حالم خوب باشه و اینجوریم که خوبم. اگه مجازاتی هست، قاضی‌ش کس دیگه‌ایه‌ و اگه پاداشی‌ برای این کنار مباح نیست، حسرت از دست دادن زمانش گردن منه. چپ و راست رفتن و اومدن برای امر و نهی کردنِ اینکه کی باشم و چجور باشم، کمکی بهم نمی‌کنه و فقط حالم رو بهم می‌زنه از اینکه بخوام به چیزی باور داشته باشم که تو هم توش شریکی. اگه من یکی رو دوست دارم، من خواستم که دوستش داشته باشم پس بهم یاد نده درباره‌ی این احساس چیکار کنم. اگه علاوه بر تمام داشته‌هام، می‌خوام بازم تلاش کنم و سرکار برم، بهم نگو تمرکزت رو بذار روی درس و دانشگاهت. اگه دارم لبخندم رو روی صفحه‌ی منزجرکننده‌ی گوشیم می‌ندازم، بهم نگو اینا واسه تو آینده نمیشن. اگه دارم موهام رو کوتاه می‌کنم، ورزشی رو می‌کنم که به نظر تو برای یک زن نامتعارفه و رنگ و لباسی رو دوست دارم که تو برای یک زن مناسب نمی‌دونی‌ش، بهم نگو انجام ندم. چون قطعی‌ترین چیزی که توی هر انتخابمون هست، احساسه و این تنها چیزیه که می‌تونیم ادعا کنیم داریمش( چون حتی نمی‌تونیم ادعا کنیم عاقلیم) پس فقط بکش عقب و بذار توی تصمیم‌های اشتباهم، خریت‌های جوونیم‌، وقت‌تلف کردن‌های بی‌خودیم و جاده‌خاکی‌هام تنها باشم. آخرش فقط منم که آسیب می‌بینم، می‌خورم زمین یا توی جهنمِ ذهن تو می‌سوزم. پس فقط ولم کن چون هرکار کنم و هرجا برم و هرجور باشم، دلم پیش همون انتخابیه که کردم، نه چیزی که تو دیکته کردی باشم. ֙⋆ #گفت‌و‌گو | زندگی‌ای که انتخاب می‌کنیم

تصمیم دارم از این به بعد نوشته‌هام رو براتون اینجا بذارم🫴🏿

WhereToRead چک لیستِ ضروری 🕯 شده موقع نوشتن یک صحنه یا دیالوگ احساس گیجی کنی و ندونی چی باید بنویسی؟ یکی از دلایلش اینه که انگیزه یا ویژگی‌های اخلاقی کاراکتر هنوز برامون واضح نیست. پس طبیعیه که گیج بشیم یا ایده‌ای برای پیش بردنش نداشته باشیم. باید این نکتهٔ مهم یادمون باشه که برای ساخت شخصیت داستانی لازمه بخش‌های مختلفی رو مدنظر قرار بدیم. از ویژگی‌های ظاهری کاراکتر تا ویژگی‌های روانیش و ارتباطی که با جهان اطراف داره. اما یک سری موارد هست که از بقیه یه مقدار مهم‌ترن و باید توجه ویژه‌ای بهشون داشت. ۵ سوال مهم برای ساخت «شخصیتِ جنایی» • هدفش چیه؟ • چی رو پنهان/انکار می‌کنه؟ • چی براش مهم‌‌تر از هر چیزیه؟ (انگیزه‌اش چیه؟) • وقتی یه اتفاقی می‌افته خودش رو قربانی می‌دونه یا مقصر؟ • اهل نقشه و برنامه‌ریزیه یا بی‌فکر عمل می‌کنه؟  این لیست[ که خیلی خلاصه‌ هست] فقط برای ساخت قاتل یا کارآگاه نیست و برای ساخت هر شخصیتِ مهمِ داستان می‌تونی ازش استفاده کنی.  #شخصيت_پردازی 🏠‧₊˚@WriteClub

یکی از مهمترین عناصری که میان تمامی عناصر داستان (از پلات، پروتاگونیست و درگیری‌های درونی تا انتخاب راوی، لحن داستان و...) هارمونی و تناسب برقرار می‌کنه، شناخت مخاطب قصه است. 🌱 اینکه شما بدونید این داستان رو دارید برای چه شخصی می‌نویسید برای شما مشخص می‌کنه که این قصه: با محوریت چه کسی‌، در چه موقعیتی، برای رسیدن به چه‌چیزی، در تقابل با چه کسانی و توسط چه شخصی روایت می‌شه. -توجه به همین نکات کوچک بدیهی رو جدی بگیرید.- #چطور_بنویسیم 🏠‧₊˚@WriteClub

‹ ۳ › به شخصیت‌های عاشق نقص‌هایی بدید که پیرنگ فرعی رو جلو می‌برن. شخصیت‌های عالی نقص دارن. نقص‌ها کشمکش درونی می‌سازن که به وقتش می‌تونه باعث پویایی رابطه شخصیت‌ها بشه. ☎️ در رمان عاشقانه، ممکنه خواننده احساس کنه داستان فقط درباره عشق شخصیت‌هاست. از نقص‌های شخصیت‌ها استفاده کنید که پیرنگ‌های فرعی جذاب رو پیش ببرید. برای مثال، در کتاب «جین ایر» اثر شارلوت برونته، روچستر به ظاهر خشن و بی‌ادبه، اما از درون نرم‌تره. وقتی جین ایر راز رو درباره اون کشف می‌کنه، نقص روچستر توضیح داده می‌شه. پیرنگ فرعی راز روچستر، توضیح می‌ده که چرا شخصیت گوشه‌گیر و محتاطی داره. #چطور_بنویسیم #مقاله‌ی‌داستان‌عاشقانه 🏠‧₊˚@WriteClub

من تا آخرین روز زندگیم، فدایی ایرانم❤️🇮🇷 @sedkhareji✔️

Man I hate this part of Iran Close my eyes, Fantasize Three clicks and I'm Home.

وطن بسوزد‌‌ و من در خروش نباشم؟ خدا کند بمیرم، وطن‌فروش نباشم.