#نهج_البلاغه 💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به نكته‌اى اخلاقى و مهم اشاره كرده مى‌فرمايد: «برترين بى‌نيازى آن است كه از آنچه در دست مردم است چشم بپوشى و مأيوس باشى»؛ (الْغِنَى الْأَكْبَرُ الْيَأْسُ‌ عَمَّا فِي أَيْدِي النَّاسِ‌) . اين يك واقعيت است كه هركس چشمداشتى به اموال و امكانات و مقامات ديگران داشته باشد به همان نسبت كوچك و موهون مى‌شود؛ خواه دست نياز به سوى آن‌ها دراز كند و يا اين حالت را به سوى ديگرى نشان دهد و تا انسان به اموال و امكانات ديگران بى‌اعتنا نباشد حقيقت غنا و بى‌نيازى را درك نمى‌كند. «غنى» تنها با داشتن ثروت نيست. بسيارند ثروتمندانى كه در واقع فقيرند، زيرا چنان بخيلند كه نه ديگران از ثروتشان استفاده مى‌كنند و نه حتى خودشان، و چنان حريصند كه به آنچه دارند قانع نيستند و چشم به اموال و ثروت‌هاى ديگران دوخته‌اند. اين‌گونه افراد در عين غناى ظاهرى، در باطن، فقير و بيچاره‌اند. در مقابل، كسانى هستند كه زندگى ساده و زاهدانه‌اى دارند و به حسب ظاهر دستشان از مال دنيا كوتاه است؛ اما همان را كه دارند با ديگران تقسيم مى‌كنند و هرگز چشم به اموال و ثروت ديگران نمى‌دوزند. #حکمت_342 🔶 http://eitaa.com @Yaranmontzar