در پایان برای همسنگران شهیدم اشعاری سروده ام که تقدیمتان می نمایم. یـــاد یــاران وفـــادارم شهیـدان عـزیـز اصفیـا و اولیــا و عــاشقــان اشک ریـــز آن دعـاهــای کمیـل و آن همه راز و نیاز گــریـــه های عــاشقانه محضر آن بی نیاز آن مصیبتهـــا و آن ســــوز و گـــــداز در غـــم آن تشنــــة خشکیـــده کــــام در غـم زهــرای اطهر بانوی خشکیده کام کیـــن ز جــــور آن عـــدوی سنــگ دل در غـم یـاران چه گـویم من خدادانـد ولی سنگ بــاشد آن دلی در وی نبـاشد جوششی روز و شب در هجران یاران شهیدم سوختم عــاقبت بــا گــریه و نـاله چو شمع افروختم ای علــی بس، تــرا آنجا همی ره نـادهند اصفیــا و اولیـــا در کــار دیگـــــر واردنـد عـاشقـان مهدیند و عـاشقــان راستگوی شرط اخلاص ست جان دادن در راه آن نکوی کــاشکـی مــا را بــدان جــا راه بـود راه مــردان خــدا بــر مـا بسی همـوار بـود کــاشکـی در زمـــره مــردان حـــق روی مهـــدی را همـــی دیــــدار بــــود کــاشکـی مـــا هـم بسـان عــاشقان زیــــر تیـــغش وعــــده دیـــدار بــــود کــاشکـــی مــا را در این راه عظیـــم نفس را بـــر مــا بسی همکــــار بــــود کـــاشکـــی در زمــــره مــردان حـق روی مهــــدی را همــی دیــــدار بـــود کـــاشکـــی یـــاران رفتـــه از قفـس بــــا دم مــا لحظــه ای دمســاز بـــود کاشکی محمود و ناصر، اکبر و یاران همـه زندگیشان همچو خورشید بر همه تکرار بــود مــن چـه گـویم کـاین همه دورم ز حـق قلب آنــها روز و شب در گـرو آن بـار بــود آن همــه اخـلاص و ایثــار و گـــذشت سینه شــان در پیشگـاهش مخزن اسرار بود کــاشکـــی در زمـــره مــردان حـــق روی مهـــدی را همــــی دیـــدار بــــود مقدار نامعلومی مظلمه بر گردن دارم چنانچه برایتان مقدور است ۱۰۰۰ تومان به فقیران بدهید. والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته #پایان🌼