eitaa logo
ࡅ࡙ܭ ܫߊ‌ܢܚ݅ܧߊ‌ࡅ߭ܘ ߊ߬ܣܢܚࡅ߳ܘ
1.1هزار دنبال‌کننده
3.7هزار عکس
1.2هزار ویدیو
12 فایل
فکر کن‌بری گـلزار شهــدا . .! روی قبرا‌رو‌بخونی و‌برسی به یه شهید‌هم‌سنت..(: اونوقته که میخوای سربه تنت‌نباشه.! آره رفیق هم‌سن و سالای ما شهید شدن بعد ما هنوز تو فکر ترک گناهیم!( : ^شرایطمون ' @tablighat1a -
مشاهده در ایتا
دانلود
آيه ۲۸ سوره الرعد آنها که به خدا ایمان آورده و دلهاشان به یاد خدا آرام می‌گیرد، آگاه شوید که تنها یاد خدا آرام‌بخش دلهاست ياد خدا تنها به ذكر زبانى نيست، اگر چه يكى از مصاديق روشن ياد خداست، زيرا آنچه مهم است ياد خدا بودن در تمام حالات خصوصاً در وقت گناه است. ياد خداوند بركات بسيار دارد، از جمله: الف: ياد نعمت‌هاى او، عامل شكر اوست. ب: ياد قدرت او، سبب توكّل بر اوست. ج: ياد الطاف او، مايه محبّت اوست. د: ياد قهر و خشم او، عامل خوف از اوست. ه: ياد عظمت و بزرگى او، سبب خشيت در مقابل اوست. و: ياد علم او به پنهان و آشكار، مايه حيا و پاكدامنى ماست. ز: ياد عفو و كرم او، مايه اميد و توبه است. ح: ياد عدل او، عامل تقوا و پرهيزكارى است. انسان، بى‌نهايت طلب است و كمال مطلق مى‌خواهد، ولى چون هر چيزى غير از خداوند محدود است و وجود عارضى دارد، دل را آرام نمى‌گرداند. در مقابل كسانى‌كه با ياد خدا آرامش مى‌يابند، عده‌اى هم به متاع قليل دنيا راضى مى‌شوند. «رَضُوا بِالْحَياةِ الدُّنْيا وَ اطْمَأَنُّوا بِها» چنانكه حضرت نوح عليه السلام به واسطه كلام الهى‌ «اصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنا» «1» آرام گرفت و امام حسين عليه السلام به هنگام شهادت على اصغرش با عبارت‌ «هين على انه بعين الله» اين آرامش را ابراز فرمود و يا در دعاى عرفه آمده است: «يا ذاكر الذاكرين» @YekAsheghaneAheste
آيه ۴۴ سوره یونس خدا هرگز به مردم ستم نمی‌کند ولی مردم خود در حق خویش ستم می‌کنند. گروهى در قيامت، كور محشور مى‌شوند و اين نتيجه‌ى كوردلى و فراموشى آيات الهى در دنياست و چنين كسانى گويا كورند: وَ نَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ أَعْمى‌ ... كَذلِكَ أَتَتْكَ آياتُنا فَنَسِيتَها وَ كَذلِكَ الْيَوْمَ تُنْسى‌ «1» امام هادى عليه السلام فرمود: هر كس گمان كند كه خداوند بندگان را بر گناه مجبور و آنان را كيفر مى‌كند، به خدا نسبت ظلم داده و اين آيه (44) را تكذيب كرده است. «2» 1- هر نگاهى، بصيرت‌آور نيست و هر تماشاگرى، جذب حقيقت نمى‌شود. «يَنْظُرُ، لا يُبْصِرُونَ» 2- حتّى پيامبران در كوردلان مؤثّر نيستند. «أَ فَأَنْتَ تَهْدِي الْعُمْيَ» 3- آنان كه با نگاه، به حقّ نرسند، همچون كورانند. «يَنْظُرُ، لا يُبْصِرُونَ» 4- خداوند، بهترين مكتب، كتاب ورهبر را براى هدايت مردم فرستاده است، اگر نپذيرند به خودشان ستم كرده‌اند. إِنَّ اللَّهَ لا يَظْلِمُ النَّاسَ‌ ... أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ‌ @YekAsheghaneAheste
آيه ۲۶ و ۲۷ سوره جاثیه: نهایتاً همه ستایشها مخصوص خداست که پروردگار آسمان ها و پروردگار زمین و پروردگار جهانیان است؛ و کبریایی و عظمت در آسمان ها و زمین ویژه اوست، و او توانای شکست ناپذیر و حکیم است. در آغاز سوره كه سخن از نزول قرآن و نعمت‌ها بود، خداوند، عزيز و حكيم معرّفى شده بود، «تَنْزِيلُ الْكِتابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ» و در پايان نيز كه سخن از كيفر مسخره‌كنندگان است، تعبير عزيز و حكيم آمده است. شايد اشاره به اين باشد كه نعمت‌ها، كيفرها، مهرها و قهرها همه برخاسته از قدرت و حكمت الهى است. 1- تنها خداوند، شايسته‌ى بزرگى و حمد و ستايش است. «فَلِلَّهِ الْحَمْدُ» 2- پروردگار آسمان‌ها و زمين و همه هستى، همان خداى يكتاست. فَلِلَّهِ الْحَمْدُ رَبِ‌ ... رَبِ‌ ... رَبِ‌ 3- آسمان‌ها و زمين و همه چيز تحت تربيت الهى و رو به رشد است. رَبِّ السَّماواتِ‌ ... 4- عزّت و قدرت خداوند همراه با حكمت و كاردانى اوست. «الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ» «والحمدللّه ربّ العالمين» @YekAsheghaneAheste
آيه ۵ سوره محمد: آنها را البته به راه سعادت هدایت کند و امورشان را اصلاح فرماید. و پیام ها: 1- هدايت الهى، دائمى است و حتّى پس از مرگ و شهادت نيز ادامه دارد. قُتِلُوا ... سَيَهْدِيهِمْ‌ 2- هنگام رفتن به جبهه و جهاد، نگران زندگى فردى و خانوادگى خود نباشيد. «يُصْلِحُ بالَهُمْ» 3- شهادت در راه خدا، همه‌ى نابسامانى‌هاى انسان را جبران مى‌كند؛ لغزش‌ها بخشيده و عيب‌ها ناديده گرفته مى‌شود. «يُصْلِحُ بالَهُمْ» 4- مديريّت كارهاى شهيد را ذات مقدّس خداوند بر عهده دارد. سَيَهْدِيهِمْ‌ ... يُصْلِحُ‌ ... 5- تشويق‌ها و پاداش‌هاى بزرگ، بهترين وسيله براى ايجاد انگيزه در كارهاى سخت است. فَلَنْ يُضِلَّ أَعْمالَهُمْ‌ ... سَيَهْدِيهِمْ‌ ... يُدْخِلُهُمُ الْجَنَّةَ 6- شناخت قبلى از پاداش، لذّت و شوق انسان را به هنگام دريافت آن بيشتر مى‌كند. «الْجَنَّةَ عَرَّفَها لَهُمْ» @YekAsheghaneAheste
آيه ۱ سوره کهف: همه ستایش ها ویژه خداست که این کتاب را بر بنده اش نازل کرد و برای آن هیچ گونه انحراف و کژی قرار نداد. : از ميان سوره‌هاى قرآن، حمد، انعام، سبأ، فاطر و كهف، باجمله‌ى‌ «الْحَمْدُ لِلَّهِ» شروع شده است و در سه سوره از آنها سخن از آفرينش هستى است. در سوره‌ى حمد از تربيت و در اينجا از كتاب آسمانى سخن به ميان آمده است. گويا هستى و آفرينش، همراه با كتاب و قانون، دو بال براى تربيت انسان‌ها هستند. «اعوجاج» يعنى انحراف و كجى. «عَوَج» در مورد محسوسات و «عِوَج» در غير محسوسات به كار مى‌رود. «1» و «قيّم» به معناى برپادارنده وسامان‌بخش است. «1». «عَوَج» براى انسان‌ها و «عِوَج» براى غير انسان‌هاست. تفسير تبيان. سوره‌ى قبل با «سُبْحانَ الَّذِي» شروع شده بود و اين سوره با «الْحَمْدُ لِلَّهِ»، تسبيح و تحميد معمولًا در كنار هم‌اند. كلمه‌ى‌ «عَبْدِهِ» در قرآن هرجا به طور مطلق آمده، مراد پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله است، مثل‌ «نَزَّلَ الْفُرْقانَ عَلى‌ عَبْدِهِ» «1»، «فَأَوْحى‌ إِلى‌ عَبْدِهِ» «2»، «يُنَزِّلُ عَلى‌ عَبْدِهِ» «3»، أَ لَيْسَ اللَّهُ بِكافٍ عَبْدَهُ‌ «4». @YekAsheghaneAheste
آيه ۹ سوره مائده: خدا به کسانی که ایمان آورده اند و کارهای شایسته انجام داده اند، وعده داده است که برای آنان آمرزش و پاداشی بزرگ است. وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ عَظِيمٌ «9» خداوند به كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده‌اند، وعده‌ى آمرزش و پاداشى بزرگ داده است. @YekAsheghaneAheste
آيه ۴۱ سوره ابراهیم: پروردگارا! روزی که حساب برپا می شود، مرا و پدر و مادرم و مؤمنان را بیامرز. در آياتى كه تاكنون درباره‌ى حضرت ابراهيم در اين سوره خوانده‌ايم، او از خداوند هفت درخواست دارد: امنيّت مكّه، دور ماندن از بت‌پرستى، توجّه قلوب و افكار مؤمنان نسبت به فرزندان و مكتب او، بهره‌مند شدن ذريّه‌ى او از ثمرات، توفيق اقامه‌ى نماز، قبول شدن‌ دعاها و آمرزش براى خود و والدين و همه‌ى مؤمنان. «وَ هُوَ أَلَدُّ» تنها به پدر واقعى گفته مى‌شود، ولى «أب» به غير پدر از جمله به عمو و پدرزن نيز گفته مى‌شود. چون والدين ابراهيم مؤمن بودند، لذا در اين آيه حضرت ابراهيم به والدين خود دعا مى‌كند، ولى در آيات ديگر كه «أب» بكار رفته و مراد عموى ابراهيم است، به دليل مشرك بودن او، حضرت از او بيزارى مى‌جويد. در آيه‌ى 133 بقره نيز خوانديم كه فرزندان يعقوب در پاسخ پدر كه پرسيده بود: «ما تَعْبُدُونَ مِنْ بَعْدِي» پس از من چه چيز را مى‌پرستيد؟ گفتند: «نَعْبُدُ إِلهَكَ وَ إِلهَ آبائِكَ إِبْراهِيمَ وَ إِسْماعِيلَ» ما پروردگار تو و پروردگار پدرانت ابراهيم و اسماعيل را مى‌پرستيم. با آنكه اسماعيل عموى يعقوب است، ولى به عمو «أب» گفته شده است. @YekAsheghaneAheste
آيه ۱۰ سوره مزمل: و بر طعن و یاوه‌گویی کافران و مکذّبان صبور و شکیبا باش و به طرزی نیکو (که مقتضای مدارا و حلم و بزرگواری است) از آنان دوری گزین. «هجر» و «هجران» به معناى جدا شدن از ديگرى و آن كناره‌گيرى است. خواه جدا شدن با بدن باشد يا با قلب. «نعمت» با كسر نون، به معناى چيزى است كه خداوند به انسان داده و «نعمت» با فتح نون، به معناى كاميابى و عيش و عشرت است. «انكال» جمع «نكل» به معناى ناتوانى است و نكول كردن يعنى عاجز شدن از پرداخت دين و انجام كار. به غُل و زنجيرى كه انسان را از حركت عاجز مى‌كند، انكال گفته مى‌شود. در روايات آمده است كه درد دندان، حضرت على عليه السلام را بى طاقت كرد، حضرت فرمود: جلد 10 - صفحه 270 خدايا اين همه درد براى يك قطعه استخوان است پس عذاب آخرت چه خواهد بود؟ سپس اين آيات را تلاوت فرمود: «1» «إِنَّ لَدَيْنا أَنْكالًا وَ جَحِيماً وَ طَعاماً ذا غُصَّةٍ وَ عَذاباً أَلِيماً» «كثيب» به معناى تل شن و «مهيل» به معناى شن روان است. اعراض و كناره‌گيرى از مخالفان، به معناى متاركه دائمى و دست برداشتن از هدف نيست، بلكه نوعى تاكتيك موقت در مراحل تبليغ است. چنانكه در سوره نساء مى‌خوانيم: «فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَ عِظْهُمْ» «2» تهديد در اين آيه، ممكن است ناظر به شكست مشركان در نبرد با مؤمنان باشد و يا عذاب الهى در آخرت. «ذَرْنِي وَ الْمُكَذِّبِينَ» @YekAsheghaneAheste
آيه ۱۸ سوره حَشر: ای اهل ایمان! از خدا پروا کنید؛ و هر کسی باید با تأمل بنگرد که برای فردای خود چه چیزی پیش فرستاده است، و از خدا پروا کنید؛ یقیناً خدا به آنچه انجام می دهید، آگاه است. فرمان تقوا در اين آيه تكرار و تأكيد شده است كه علاوه بر تأكيد، مى‌تواند معانى متعدّدى داشته باشد، از جمله: 1. تقواى اول مربوط به اصل كار و تقواى دوم مربوط به كيفيّت آن باشد. 2. تقواى اول مربوط به انجام كار خير و تقواى دوم مربوط به ترك محرمات باشد. 3. و شايد تقواى اول مربوط به توبه از گذشته و تقواى دوم مربوط به ذخيره آينده باشد. در روايات مى‌خوانيم: با نيمى از يك دانه خرما، يا اگر نداريد با سخنان خوب، دل‌هايى را شاد كنيد تا در قيامت كه خداوند مى‌پرسد: من به تو چشم و گوش و ... دادم چه ذخيره‌اى فرستادى، شرمنده نباشيد. زيرا در آن روز بعضى به هر سو مى‌نگرند، ولى ذخيره‌اى كه وسيله نجاتشان باشد از پيش نفرستاده‌اند. «1» @YekAsheghaneAheste
آيه ۲ سوره انفال: مؤمنان، فقط کسانی هستند که چون یاد خدا شود، دل هایشان ترسان می شود، وهنگامی که آیات او بر آنان خوانده شود بر ایمانشان می افزاید، و بر پروردگارشان توکل می کنند. خداوند در دومين آيه‌ى اين سوره مى‌فرمايد: «إِذا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ»، ياد خداوند دلهاى مؤمنان را مضطرب مى‌كند، ولى در جاى ديگر مى‌فرمايد: «أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» «1»، با ياد خداوند دلها آرام مى‌گيرد. اين دو آيه با هم منافاتى ندارد، زيرا در يك جا ترس از عظمت خداوند است. و در جاى ديگر اطمينان داشتن به خداوند. چنانكه در آيه‌اى ديگر مى‌خوانيم: «اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِيثِ كِتاباً مُتَشابِهاً مَثانِيَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلِينُ جُلُودُهُمْ وَ قُلُوبُهُمْ إِلى‌ ذِكْرِ اللَّهِ» «2» كسانى كه از خداوند خشيت دارند و با خواندن يا شنيدن قرآن پوست بدنشان مى‌لرزد، پس از مدّتى آرام شده، دلهايشان نرم مى‌شود. آرى، ياد قهر و عقاب الهى دل مؤمن را مى‌لرزاند و با ياد لطف و مهر الهى، دلش آرام مى‌گيرد، همچون كودكى كه از والدين خود، هم مى‌ترسد و هم به آنان دلگرم است. «وجل»، به حالت اضطراب‌ «3» و خوف و ترس انسان گفته مى‌شود كه گاهى به خاطر درك مسئوليّت‌ها و احتمال عدم انجام وظايف است و گاهى به خاطر درك عظمت مقام و هيبت‌ الهى است. لذا در قرآن مى‌خوانيم: «إِنَّما يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماءُ» «1»، تنها بندگان عالم و آگاه، از خداوند خشيت دارند. «2» @YekAsheghaneAheste
آيه ۲۲ سوره الزمر: آیا آن کس را که خدا برای اسلام شرح صدر (و فکر روشن) عطا فرمود که وی به نور الهی روشن است (چنین کس با مردم کافر بی نور تاریک دل یکسان است)؟ پس وای بر آنان که از قساوت (و شقاوت) دلهاشان از یاد خدا فارغ است! اینان هستند که دانسته به ضلالت و گمراهیند. : 1- مقتضاى ربوبيّت الهى هدايت افراد حقّ‌پذير و داراى سعه‌ى صدر است. «فَهُوَ عَلى‌ نُورٍ مِنْ رَبِّهِ» 2- دين باورى و تسليم بودن در برابر حقّ، به روحى بلند نياز دارد كه هديه‌اى الهى است. «شَرَحَ اللَّهُ صَدْرَهُ لِلْإِسْلامِ» 3- كسى كه شرح صدر دارد، با نور الهى حقّ و باطل را تشخيص مى‌دهد. «فَهُوَ عَلى‌ نُورٍ مِنْ رَبِّهِ» 4- قساوت قلب، مانع تابش نور الهى بر قلب است. «الْقاسِيَةِ قُلُوبُهُمْ» (به جاى تنگدلى كه مناسبت بيش‌ترى با سعه‌ى صدر دارد به سنگدلى تعبير نمود، زيرا ظرف تنگ كمى نفوذپذير است ولى سنگدلى هرگز نفوذپذير نيست). 5- اهل تسليم، همگى يك هدف و يك راه دارند ولى منحرفان هر كدام هدفى دارند. (كلمه «صدر» به صورت مفرد و «قُلُوبُهُمْ» به صورت جمع آمده است) 6- نور دل و سعه‌ى صدر از خداست. «شَرَحَ اللَّهُ صَدْرَهُ لِلْإِسْلامِ فَهُوَ عَلى‌ نُورٍ مِنْ رَبِّهِ» ولى گمراهى را خود انسان به وجود مى‌آورد. «لِلْقاسِيَةِ قُلُوبُهُمْ مِنْ ذِكْرِ اللَّهِ» @YekAsheghaneAheste
💞بِسْمِ ﺍﻟﻠَّﻪِ ﺍﻟﺮَّﺣْﻤَﻦِ ﺍﻟﺮَّﺣِﻴﻢ💞 💢 مروری کوتاه بر سوره حمد 💢 🍃با "بِسمِ الله"  قطع امید می کنیم از هر آنچه غیر خدایی است، ✨و "ربَّ العالَمین" و "مالِکِ یَِومِ الدّین" خودخواهی و غرورها را کنار می گذارد، چرا که من از خود چیزی ندارم، 🍃و کلمه "عالَمین"، میان من و تمام هستی ارتباط برقرار می کند، ✨و "الرِّحمنِ الرِّحیم"، یعنی وجود من و حیات من ازلطف او و در سایه رحمت اوست، 🍃و "مالِکِ یَومِ الدّین" ، گرد و غبار غفلت را از آدمی می زداید. ✨و "ایاکَ نَعُبُدُ"، زایل کننده ریا و شهرت طلبی است، 🍃و "ایاکَ نَستَعین" ، یعنی هراسی از مدعیان قدرت در جهان نداریم، ✨و "اَنعَمتَ" ، یادآوری می کند که نعمت ها به دست اوست، 🍃و "اِهدِنا" ، درخواست برای ره سپاری در راه حقّ و طریق مستقیم می کند، ✨"صِراطَ الّذینَ اَنعَمتَ عَلَیهِم" ، اعلام همبستگی با پیروان حق را، با خود دارد، 🍃و "غَیرِالمَغضوبِ عَلَیهِم وَ لاَالضّالین" ، ابراز بیزاری و برائت از باطل و اهل باطل. @YekAsheghaneAheste