#جواب: 💠بچه های ما در حدود سن چهارده، پانزده سالگی که قرار می گیرن، یه مقدار طبیعتا سنت گریز و خانواده گریز می شن 〽️حالا ممکنه این در عدم تبعیت در نماز خوندن وعدم همراهی در مسجد رفتن و... بروز کنه 〽️یا زلف و وضع ظاهر.... که بخاطر این طبیعی بودن ما نباید که تلقی کنیم که بچه بیماریهای بی ایمانی های انچنانی رو دچار شده😊 💠و باید با مراعات ودلبری کردن و کارهای دیگه باهاش برخورد کرد✅ ♦️تا اینجایی که گفته شد اقتضای سن بچه هست 💠بچه باید از خانواده جدا بشه و نباید فرزند مادر باقی بمونه، خدا به صورت طبیعی برای اینکه از خانواده جدا بشه، از شیر گرفته بشه، اونو علاقه مند به گروه می کنه✅ گروه هم سالان خودش این اتفاق باید بیافته، والّا فرزندان ما فرزند مادر باقی می مونن ، ازدواج نمی کردن، موقع ازدواج گریه می کردن، من مامانمو می خوام ✅ من بابامو می خوام باید بِکَنه دیگه گاهی این کندن با تعارض ها همراه است☺️👌🏻 💠پس ما یه کمی خانواده گریزی رو طبیعی برا بچه ها می دونیم 💠در سنین چهارده تا شانزده سالگی کم کم این خودش رو نشون میده ♦️ولی این که بچه ی ما تا شانزده سالگی نماز می خونده اما بعد دیگه نمی خونه!‼️ 💠یه علتش مربوط به این است که ما باید از 7 سالگی دوران ادب کردن بچه رو شروع کنیم 💠بعضی وقتها می بینیم که ما با بچمون مشکل نداریم که! خب رخت ولباس خودش رو جمع نمی کنه! من خودم جمع می کنم☺️ این که اشکالی نداره! بقیه حرفهامو گوش میده !🚫