⭕اسلام به یک اعتبار میان انسان‌ها فرق می‌گذارد. ✅انسان های راقی، مترقی (متعالی): یعنی انسان‌هایی که از نظر فکری بالغ‌اند، منطقی هستند و به حد بلوغ منطقی رسیده‌اند می‌توانند تمام زندگی را بر پایه یک فکر منطقی بنا کنند 👈یعنی برای چنین انسان‌هایی اصل و اساس و مبنا و زیربنا فکر و منطق است و همه چیز دیگر بر اساس فکر بنا نهاده می‌شود و این فکر می‌تواند آنقدر استحکام داشته باشد که علل و شرایط مادی، قدرت این که آن را تغییر بدهد نداشته باشد. ✔در مقابل، انسان‌هایی هستند که اینها هم به یک معنا فکر و اندیشه دارند یعنی اعتقاد به یک سلسله مسائل دارند ولی انسان‌های غیر بالغ‌اند، انسان‌های منطقی نیستند، فکرها و اندیشه‌هایشان از عقل و آن نیروی مقدس فکری به اصطلاح قرآن سرچشمه نمی‌گیرد و به تعبیر فلاسفه اسلامی از وهم و خیال سرچشمه می‌گیرد، از شرایط محیط و از تقلیدها و تلقین‌ها سرچشمه می‌گیرد. 👈این گونه اعتقادها اعتقادهای بی‌ریشه است. این اعتقادهای بی‌ریشه تابع یک سلسله علل دیگر است. آن علل دگرگون می‌شود اعتقادش هم فورا دگرگون می‌شود. این جور اعتقادها روبنا هستند؛ یعنی اینها بر رو ساخته شده‌اند؛ آن زیربناها که تغییر می‌کند فورا اینها عوض می‌شود. ⏪ما دو نوع فکر داریم بلکه دو نوع انسان داریم. همه انسان‌ها را از یک نوع نباید به حساب آورد. اسلام می‌گوید انسان‌ها را باید به صورت انسان‌های فکری و منطقی درآورد. آن وقت است که می‌بینید فکر و علم و دانش و ایمان زیربنای اصلی قرار می‌گیرد و تمام جامعه بر اساس آن بنا می‌شود. 📚 استاد مطهری، خدا در زندگی انسان، ص۸۴و۷۴ #متن_نوشت #انسانِ_متعالی #انسانِ_منطقی 🆔️ @zendegi_filsofaneh