💠 فطانت بتراء 🔹 آن هوشی كه در راه حق نباشد از آن هوش تعبیر می‌ كنند به فطانت بتراء، می ‌گویند این فطن هست، زیرك هست اما در راه باطل صرف می ‌كند. از این گونه هوش های كاذب در كتب عقلی به «فطانت بتراء»‌ یاد می‌ شود؛ یعنی زرنگی كاذب، هوشی كه در راه باطل صرف می ‌شود. 🔸️كاری كه به مقصد نرسد ابتر است. هوشی كه در راه حق نباشد، «فطانت بتراء»‌ است. آن انسان فطن هست، زیرك هست اما نمی ‌داند چه كند. هر كاری كه به مقصد نرسد ابتر است و كاری به مقصد می ‌رسد كه از مبدأ حق نشأت بگیرد. كاری كه اوّلش حق است، پایانش حق و خیر است. ممكن نیست كاری كه آغازش باطل است، پایانش حق باشد. باطل به باطل ختم می ‌شود. حق به حق ختم می‌ شود. 🔹 اگر خواستیم كاری انجام بدهیم كه به حق ختم شود، چاره ‌ای نیست مگر به حق شروع كنیم. كاری را می‌ توان به حق شروع كرد كه هم حسن فعلی داشته باشد؛ یعنی فی نفسه عمل خیر باشد و هم حسن فاعلی كه انسان آن كار را به خدای خود نسبت بدهد و به استناد به خدا انجام بدهد. این كار را انسان به خدا نسبت می‌ دهد می‌ گوید به نام خدا آغاز می ‌كنم، به نام خدا شروع می ‌كنم. قهراً در این كار جز خدا هدفی دیگر نخواهد داشت. از انضمام آن حُسن فاعلی كه طهارت ضمیر فاعل است و این حُسن فعلی كه حق بودن عمل است، انسان یقین پیدا می‌ كند كه این كار به مقصد می ‌رسد. 💬آیت‌الله جوادی آملی #متن_نوشت #هوش_کاذب #انضمام_حُسن_فاعلی_و_فعلی #ختم_به_حق 🆔️@zendegi_filsofaneh