🌹آنگاه که تنها شدی و در جست و جوی یک تکیه گاه مطمئن هستی، بر من توکل نما. (نمل/۷۹) 🍁آنگاه که نومیدی بر جانت پنجه افکنده و رها نمی شوی، به من امیدوار باش. (زمر/۵۳) 🌹آنگاه که سر مست زندگانی دنیا و مغرور به آن شوی، به یاد قیامت باش. (فاطر/ ۵) 🍁 آنگاه که در پی تعالی و کمال هستی، نیتت را پاک و الهی کن. (فاطر۲۹_۳۰) 🌹آنگاه که دوست داری به آرزوهایت برسی، به درگاهم دعا کن تا اجابت نمایم. (غافر/۶۰) 🍁آنگاه که دوست داری کسی همواره به یادت باشد، به یاد من باش که من همواره به یاد تو هستم. (بقره/۱۵۲) 🌹آنگاه که دوست داری با من هم سخن شوی، نماز را به یاد من بخوان.. (طه/۱۴) 🍁آنگاه که روحت تشنه نیایش و راز و نیاز است، آهسته مرا بخوان. (اعراف/۵۵) 🌹آنگاه که شیطان همواره در پی وسوسه توست، به من پناه ببر. (مومنون/۹۷) 🍁آنگاه که لغزش ها روحت را آزرده ساخت، درِ توبه به روی تو باز است. (قصص/۶۷) #در_محضر_قرآن #الهی_و_ربی_مَن_لی_غیرک •••••◇💠◇••••• @zendegi_filsofaneh •••••◇💠◇•••••

🍂🍁🍂🍁🍂 🍁🍂🍁🍂 🍂🍁🍂 🍁🍂 🍂 🔹️مراد از خود فراموشی چیست؟ ⚪وَ لا تَکونُوا کالَّذینَ نَسُوا اللهَ فَأَنْساهُمْ أَنْفُسَهُمْ( حشر/۱۹) مباشید از کسانی که خدا را فراموش کردند پس خدا هم آنها را دچار خود فراموشی کرد ✍قرآن می‌فرماید نسیان خدا سبب نسیان خود می‌شود؛ غفلت از خدا سبب غفلت از خود می‌شود و طبعاً جهل به خدا و معرفت نداشتن به خدا مستلزم معرفت نداشتن به خود می‌شود. ✔مقصود چیست؟ یعنی چه اگر انسان خدا را فراموش کند خودش را فراموش کرده؟ مگر «خودفراموشی» ممکن است؟ مگر می‌شود کسی خودش را فراموش کند؟ ✳انسان به هر اندازه که محو اشیاء دیگر بشود خودش را فراموش کرده و قهراً سعادت واقعی خودش را هم فراموش می‌کند و از سعادت واقعی خودش غافل می‌ماند که ملازم با غفلت از خدا هم هست. ✅ به هر اندازه که انسان به خدا که مُبدع و خالق اوست توجه کند و ذاکر خداوند باشد به خود واقعی‌اش بیشتر توجه داشته و در مسیر سعادت واقعی خودش قدم برمی‌دارد. تنها، کسانی که خداشناس و خداپرست و همیشه خدا را متذکر هستند، واقعا برای سعادت واقعی خودشان گام برمی‌دارند. 🔘همین قدر که انسان از خدا غافل شد، بدون اینکه خودش توجه داشته باشد، برده ی اشیاء دیگر می‌شود و خودش را فدای آنها می‌کند و وجود خودش را هدر می‌دهد و این است معنی «خسران نفس». لازمه ی نسیان نفس، خسران نفس است یعنی هدر دادن خود و خود را از دست دادن. 🔶️این که چنین تعبیری در قرآن هست نشان می‌دهد که انسان دارای دو نوع خود است: 1️⃣ خود مجازی و اشتباهی، خود محو شده در اشیاء دیگر، 2️⃣ خود واقعی که همان واقعیت نفس انسان و حقیقت نفس اوست. ⏪ آن خودی که ما باید با آن مبارزه کنیم، خود واقعی ما نیست، خود مجازی ماست. 📚 استاد مطهری، انسان شناسی قرآن، ص۱۶۰،۱۵۲ #متن_نوشت #در_محضر_قرآن #خود_فراموشی •••••🍁🕊🍁••••• @zendegi_filsofaneh •••••🍁🕊🍁•••••

🔹️مراد از خود فراموشی چیست؟ ⚪وَ لا تَکونُوا کالَّذینَ نَسُوا اللهَ فَأَنْساهُمْ أَنْفُسَهُمْ( حشر/۱۹) مباشید از کسانی که خدا را فراموش کردند پس خدا هم آنها را دچار خود فراموشی کرد ✍قرآن می‌فرماید نسیان خدا سبب نسیان خود می‌شود؛ غفلت از خدا سبب غفلت از خود می‌شود و طبعاً جهل به خدا و معرفت نداشتن به خدا مستلزم معرفت نداشتن به خود می‌شود. ✔مقصود چیست؟ یعنی چه اگر انسان خدا را فراموش کند خودش را فراموش کرده؟ مگر «خودفراموشی» ممکن است؟ مگر می‌شود کسی خودش را فراموش کند؟ ✳انسان به هر اندازه که محو اشیاء دیگر بشود خودش را فراموش کرده و قهراً سعادت واقعی خودش را هم فراموش می‌کند و از سعادت واقعی خودش غافل می‌ماند که ملازم با غفلت از خدا هم هست. ✅ به هر اندازه که انسان به خدا که مُبدع و خالق اوست توجه کند و ذاکر خداوند باشد به خود واقعی‌اش بیشتر توجه داشته و در مسیر سعادت واقعی خودش قدم برمی‌دارد. تنها، کسانی که خداشناس و خداپرست و همیشه خدا را متذکر هستند، واقعا برای سعادت واقعی خودشان گام برمی‌دارند. 🔘همین قدر که انسان از خدا غافل شد، بدون اینکه خودش توجه داشته باشد، برده ی اشیاء دیگر می‌شود و خودش را فدای آنها می‌کند و وجود خودش را هدر می‌دهد و این است معنی «خسران نفس». لازمه ی نسیان نفس، خسران نفس است یعنی هدر دادن خود و خود را از دست دادن. 🔶️این که چنین تعبیری در قرآن هست نشان می‌دهد که انسان دارای دو نوع خود است: 1️⃣ خود مجازی و اشتباهی، خود محو شده در اشیاء دیگر، 2️⃣ خود واقعی که همان واقعیت نفس انسان و حقیقت نفس اوست. ⏪ آن خودی که ما باید با آن مبارزه کنیم، خود واقعی ما نیست، خود مجازی ماست. 📚 استاد مطهری، انسان شناسی قرآن، ص۱۶۰،۱۵۲ #متن_نوشت #در_محضر_قرآن #خود_فراموشی 🆔️@zendegi_filsofaneh

🔹️مراد از خود فراموشی چیست؟ ⚪وَ لا تَکونُوا کالَّذینَ نَسُوا اللهَ فَأَنْساهُمْ أَنْفُسَهُمْ( حشر/۱۹) مباشید از کسانی که خدا را فراموش کردند پس خدا هم آنها را دچار خود فراموشی کرد ✍قرآن می‌فرماید نسیان خدا سبب نسیان خود می‌شود؛ غفلت از خدا سبب غفلت از خود می‌شود و طبعاً جهل به خدا و معرفت نداشتن به خدا مستلزم معرفت نداشتن به خود می‌شود. ✔مقصود چیست؟ یعنی چه اگر انسان خدا را فراموش کند خودش را فراموش کرده؟ مگر «خودفراموشی» ممکن است؟ مگر می‌شود کسی خودش را فراموش کند؟ ✳انسان به هر اندازه که محو اشیاء دیگر بشود خودش را فراموش کرده و قهراً سعادت واقعی خودش را هم فراموش می‌کند و از سعادت واقعی خودش غافل می‌ماند که ملازم با غفلت از خدا هم هست. ✅ به هر اندازه که انسان به خدا که مُبدع و خالق اوست توجه کند و ذاکر خداوند باشد به خود واقعی‌اش بیشتر توجه داشته و در مسیر سعادت واقعی خودش قدم برمی‌دارد. تنها، کسانی که خداشناس و خداپرست و همیشه خدا را متذکر هستند، واقعا برای سعادت واقعی خودشان گام برمی‌دارند. 🔘همین قدر که انسان از خدا غافل شد، بدون اینکه خودش توجه داشته باشد، برده ی اشیاء دیگر می‌شود و خودش را فدای آنها می‌کند و وجود خودش را هدر می‌دهد و این است معنی «خسران نفس». لازمه ی نسیان نفس، خسران نفس است یعنی هدر دادن خود و خود را از دست دادن. 🔶️این که چنین تعبیری در قرآن هست نشان می‌دهد که انسان دارای دو نوع خود است: 1️⃣ خود مجازی و اشتباهی، خود محو شده در اشیاء دیگر، 2️⃣ خود واقعی که همان واقعیت نفس انسان و حقیقت نفس اوست. ⏪ آن خودی که ما باید با آن مبارزه کنیم، خود واقعی ما نیست، خود مجازی ماست. 📚 استاد مطهری، انسان شناسی قرآن، ص۱۶۰،۱۵۲ #متن_نوشت #در_محضر_قرآن #خود_فراموشی 🆔️https://eitaa.com/joinchat/2707750965C66ff40f32c