لحظه تشیع من از دور بویت می‌رسید، تا دوساعت بعد مرگم همچنان جان داشتم.

سالها بعد از شکستن دلم کاغذی دستم را برید و من سخت گریه کردم مگر چقدر دردناک بود؟ برای منی که دنبال بهانه بودم ،بسیار.

تو رفتی‌و دلم غمین شد

از بس که جوان مرد کسی پیر نشد.

در کافه ،کنج دیوار روبروی هم و چه خوب قهوه را نخوردیم حرف‌هایت به اندازه کافی تلخ بود.

و نبودت. گاهی آنقدر آزارم میدهد که مته ای برمیدارم تلویزیون را روشن میکنم ظبط ماشین از توی کوچه می‌خواند :کاشکی دوست نداشتم . در سیاهی شب میان ستارگان برایت اشک میریزم. امشب دعا میکردم شهاب سنگ ببارد تا آسمان سنگسارم کند. که داغ‌ غمت دل و دستم را سوزاند. لیلا می‌گفت هنوزم شبا موقعه خواب گریه میکنی؟ -سامر

بیا در حد یه سیگار ببینمت.

‏من که بوسیدمت گذاشتمت کنار، ولی می‌شه یه بوس دیگه؟

من بداخلاقم. خانواده‌ام می‌دانند زود عصبانی می‌شوم. احتمالا در اتاقی به تنهایی خواهم مرد، به این دلیل که با کسی که می‌خواسته نجاتم بدهد به طور وحشیانه‌ای رفتار کرده‌ام.