🌸 «آقا روزتون مبارک!» ❤️ حال و احوال صمیمی رهبر انقلاب با دختران شهدا پیش از آغاز برنامه جشن تکلیف و تبریک عید توسط یک فرزند شهید به حضرت آیت‌الله خامنه‌ای 🏠 #پنجره متفاوتی به جشن تکلیف دختران با حضور رهبر انقلاب که سال گذشته در شب ۱۳ رجب برگزار شد.

🏠 #پنجره | بیت شعری که شب گذشته رهبر انقلاب در دیدار شاعران خواندند 💗 سرشارم از جوانی، هرچند پیر دهرم ❤️ چون سرو در خزان نیز، رنگ بهار دارم

🏠 #پنجره | انتشار برای نخستین‌بار؛ لحظاتی از برخی دیدارها و گفت‌وگوهای شهید #رئیسی با رهبر انقلاب ➕ بیانات امروز حضرت آیت‌الله خامنه‌ای درباره کتمان برجستگی‌های این شهید و آزردن وی ❤️ #دلم_برای_رئیسی_سوخت

🗳 ویژه 🏠 #پنجره متفاوتی به حضور امروز رهبر انقلاب در پای صندوق ۱۱۰؛ از حیاط بیت رهبری تا محل رأی‌گیری انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم 🗳 #انتخابات_ریاست_جمهوری

. 🔴 #پنجره | آرامش و طمانینه در اقامه نماز، مستحبات و تبرک جستن حضرت آیت‌الله خامنه‌ای به تربت سیدالشهداء علیه‌السلام پس از پایان نماز #جمعه_نصر #امام_زمان #ایران_قوی ‌ 🔴‌جهت پیوستن کلیک بفرمایید 🆔گروه سربازان سید علی خامنه ای حفظ الله لینک و فوروارد آزاد است 🆔کانال انتظار @Zohoremahdijan

❤️ #پنجره | ماجرای نامه‌ای که دختر خردسال شهید معصومه کرباسی در دیدار اخیر به رهبر انقلاب داد ✍ بخشی از روایت دیدار: 📝 نوبت نامه‌ی زهرا -دختر شهید- شده. آقا نامه را می‌گیرند و بلند می‌خوانند. زهرا خطّ عربی‌فارسیِ مخصوصِ خودش را نوشته و من که می‌خواستم نامه را بخوانم، بعضی جاهایش برایم خوانا نبود؛ ولی آقا کاملاً روان و راحت می‌خوانند. زهرا خواسته‌های همه را در نامه‌اش آورده: «انگشتر هم می‌خواهید؛ آره؟ یک قرآن کریم هم می‌خواهند، یک جانماز هم می‌خواهند.» «در جانماز، مُهر و تسبیح باشد.» «چَشم! یک دفتر و قلم و چادر هم می‌خواهند.» 📝 «برای خاله‌ی زهرا و بچّه‌هایش، ریّان و ریحانه، می‌خواهم دعا کنید؛ برای خانواده‌ام. و از شما چفیه می‌خواهم. زهرای عواضه. برای پدر شهید و مادر شهیدم دعا کنید.» 📝 «چَشم! خداوند ان‌شاءالله که همه‌ی شما را محفوظ بدارد. آقای مقدّم! این‌هایی که این زهراخانم خواسته، همه‌اش را بهشان بدهید. هم سجّاده‌ی من را بگیرید، هم انگشتر و قرآن و جانماز و همه را؛ جانماز هم باید یک مُهر و تسبیح در آن باشد.» 📖 دارم به این نتیجه می‌رسم که دخترِ‌شهیدها حق دارند آقا را بابای خودشان بدانند. دبیرستانی که بودم، یک دوست فرزند شهید داشتم؛ همیشه با همین جمله که «عوضش حضرت آقا بابای منه» باعث می‌شد به او حسودی کنم.