eitaa logo
کانال دروس آیت الله العظمی جوادی آملی
11.4هزار دنبال‌کننده
1.3هزار عکس
1.4هزار ویدیو
4.7هزار فایل
آخرین جلسات دروس و مباحث حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی (دام ظله) در قالب تصویر، صدا و متن بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء معاونت رسانه ارتباط با ادمین: @bonyad_esra_admin فهرست: https://eitaa.com/a_javadiamoli_doross/11098
مشاهده در ایتا
دانلود
... 🔹 حالا ما چه کنیم که خود را با این وضع بشناسیم و ببینیم که حضرت از ما راضی است یا نه؟ چون فرقی بین وجود مبارک و حضرت امیر (علیهم السلام) و سایر ائمه نیست، اینها مشخص کردند که چه کسی نزد ما محبوب است و چه کسی نزد ما محبوب نیست، از چه کسی راضی هستیم و از چه کسی راضی نیستیم. در آن خطبه متقین که تقریباً هفده ـ هیجده صفحه است و مرحوم سید رضی سه صفحه آن را نقل کرده است. بخشی از این هفده ـ هیجده صفحه را یا پانزده صفحه را به طور پراکنده در سایر موارد نقل کرده، برخی را هم اصلاً نقل نکرده است. در بخش‌های دیگر حضرت فرمود من یک دوستی داشتم که او پیش من خیلی عزیز بود، حالا حضرت امیر یک کسی را به عظمت نگاه بکند! آن دوست حضرت امیر نه امام بود و نه امامزاده «كَانَ لِی أَخٌ فِی عَینِی عَظِیمٌ وَ كَانَ الَّذِی عَظَّمَهُ فِی عَینِی صِغَرُ الدُّنْیا فِی عَینِهِ»[2] ـ حالا یا درباره اباذر بود یا مقداد بود، اختلاف است که منظور حضرت کدام یک از این اصحاب بودند ـ فرمود من وقتی او را می‌دیدم یک مرد بزرگی را می‌دیدم. سابقه اینها که مشخص است، سابقه اینها بت ‌پرستی بود. آن‌ وقت ادله‌ آن را هم ذکر می ‌کنند: «كَانَ الَّذِی عَظَّمَهُ فِی عَینِی صِغَرُ الدُّنْیا فِی عَینِهِ»؛ هر چه که انسان را از خدا غافل می ‌کند دنیاست، وگرنه زمین و آسمان اینها هستند. پس زمین چیز بدی نیست. هر چه که انسان را از خدا غافل می ‌کند دنیای اوست. فرمود چون دنیا در چشم او کوچک بود، او در چشم من بزرگ بود، نه تنها از او راضی بودم؛ پس ما هم می ‌توانیم باشیم. وجود مبارک هم کاملاً همین فرمایش را دارد که من از فلان شخص راضی ‌ام و در چشم من بزرگ است؛ برای اینکه دنیا در چشم او کوچک است. این راه باز است. 🔹 در همان خطبه نورانی دارد به اینکه اینها [متقین] مرتّب درس می‌ خوانند، علم در عالم زیاد است، هر علمی به هر حال آدم را به خودش جذب می ‌کند؛ اما «وَ وَقَفُوا أَسْمَاعَهُمْ عَلَی الْعِلْمِ النَّافِع‏»،[3] اینها فقط درس‌ هایی می‌ خوانند که به درد آنها بخورد. درسی به درد آدم می ‌خورد که آدم را تنها نگذارد، رفیق آدم باشد؛ یعنی به اعتقاد آدم، به اخلاق آدم، به اوصاف آدم، به اعمال آدم کمک بکند، علم درونی باشد و آدم را رها نکند و اثر آن هم در دنیا ظاهر بشود و هم در آخرت و خودش هم در آخرت نزد ما بیاید، یک چنین علمی چیز خوبی است. ▫️ بنابراین ما هم وظیفه ‌مان این است که «وَ وَقَفُوا أَسْمَاعَهُمْ عَلَی الْعِلْمِ النَّافِع‏» که علم نافع یاد بگیریم و هم اینکه خودمان را بیازماییم که آیا بعد از این هشت ـ دَه سال فرق کردیم یا فرق نکردیم؟ اگر فرق کردیم خدا را شاکر باشیم و همان را ادامه بدهیم و اگر فرق نکردیم علم خود را باید علم نافع قرار بدهیم. یا یک علمی یاد بگیریم که به حال ما نافع است، یا از نفع همین علم مدد بگیریم؛ آن ‌وقت کاملاً انسان می‌ فهمد که وجود مبارک از او راضی هست یا نه! [1]. كمال الدین و تمام النعمة، ج‏2، ص‏409. [2]. كشف الغمة فی معرفة الأئمة(ط ـ القدیمة)، ج‏2، ص133. [3]. نهج البلاغة(للصبحی صالح)، خطبه193. 📚 درس خارج فقه نکاح جلسه 174 تاریخ: 1395/10/29 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 عبادت فراگیر 🔹 در بخش عظیمی از قرآن كریم، آینده را به و و ختم می ‌كند. فرمود اصولاً بشر برای عبادت خلق شده است در بخش انگیزه و برای فهم و استدلال و فلسفه و حكمت خلق شده است در بخش اندیشه؛ نه تنها درس بخواند حكیم و متكلم بشود، نه تنها كارش عبادت موقت نمازهای پنج ‌گانه و مانند آن باشد، نه، آیه پیامش این نیست كه هدف خلقت این است كه بشر عبادت بكند، آیه فقط قضیه موجبه را ندارد، بلکه دوتا قضیه است یكی موجبه است و یكی سالبه و جمعش حصر است؛ یعنی آن كه بشر است و است و ما او را خلق كردیم و او هدف ماست، او كاری جز عبادت ندارد! نفرمود «خلقت الجن و الانس لیعبدون»، فرمود: ﴿وَ مَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ اْلإِنْسَ إِلاّ لِیعْبُدُونِ﴾[1] این «ما خلقتُ» با آن «الا» این جمله را به دو قضیه موجبه و سالبه تبدیل می ‌كند؛ یعنی بشر هیچ كاری ندارد مگر عبادت! یعنی تمام وقت او را باید عبادت پر كند؛ اما معنای عبادت، این نماز و روزه محدود نیست، او در جمیع 24 ساعت باید هویٰ را بر هُدیٰ منطبق كند؛ چگونه بخوابد، چگونه درس بخواند، چگونه تجارت كند، چگونه گفت‌ و ‌گو كند، چگونه گفتمان داشته باشد؛ ﴿وَ مَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ اْلإِنْسَ إِلاّ لِیعْبُدُونِ﴾. اگر كسی این نماز پنج وقت را خواند، روزه را گرفته، مكه را رفته، واجبات را انجام داده، بقیه را به عادی گذرانده است، این شخص عبادت كرده اما ﴿إِلاّ لِیعْبُدُونِ﴾ نیست. 🔹 آن كسی به آیه عمل كرده كه ما به تك تك شئون او عرض ادب می ‌كنیم. این برنامه منتظران را تبیین می ‌كند. وظیفه همه ما مخصوصاً شما علمای دین را كه از كشورهای دیگر آمدید تا ره ‌توشه ‌ای از اُم القریٰ ببرید تبیین می ‌كند. در ما فقط به آن حالات حضرت در نماز و مانند آن سلام نمی فرستیم، به تك تك حالت وجود مبارك سلام می ‌فرستیم، نه تنها «اَلسَّلامُ عَلَیكَ حینَ تَقوُمُ اَلسَّلامُ عَلَیكَ حینَ تَقْعُدُ»، نه «اَلسَّلامُ عَلَیكَ حینَ تَرْكَعُ وَتَسْجُدُ»، نه «اَلسَّلامُ عَلَیكَ حینَ تَقْرَءُ وَتُبَینُ»، بلكه «اَلسَّلامُ عَلَیكَ فی‏ آناءِ لَیلِكَ وَاَطْرافِ نَهارِكَ»؛[2] یعنی تو خدایی! جمیع شئون تو بر اساس «یعْطِفُ‏ الْهَوَى‏ عَلَى‏ الْهُدَى‏»[3] در مسیر این است؛ اگر تجارت است این است، اگر درس و بحث است این است، اگر سیاست است این است، اگر درایت است این است، اگر تألیف و تصنیف است این است. نه باند بازی، نه كسی را فریب می ‌دهی و نه فریب كسی را می ‌خوری؛ نه كیسه ‌ای دوختی، نه كاسب كارانه لباس در بر كرده ‌ای! تو جمیع شئونت بنده خداست، من هم به تو سلام می ‌فرستم؛ بر خوابت سلام می‌فرستم، بر بیداری ات سلام می ‌فرستم، تو در خواب همان كار را می ‌كنی كه در بیداری می ‌كنی. از ما هم توقع دارند كه نخواب، مگر به ما گفتند بخواب؟! مگر به ما اجازه خواب دادند؟! اینکه می ‌بینید كسی عمری را در حوزه یا دانشگاه معطل است، بعد كاسب در می ‌آید همین است! 🔹 این را مرحوم كلینی نقل كرده فرمود وجود مبارک رسول گرامی (علیه و علی آله آلاف التحیة و الثناء) صبح كه می ‌شد از اصحاب سؤال می ‌كرد این چند ساعتی كه خوابیدی چه چیزی فهمیدی؟ «هَلْ‏ مِنْ‏ مُبَشِّرَاتٍ»[4] چه رؤیایی دیدی؟ كجاها سفر كردی؟ تو خوابیدی یا به ملكوت سفر كردی؟ دیشب چه چیزی دیدی؟ آن كه می ‌خوابد تا غذای خودش را هضم بكند كه بر خواب او سلام نمی ‌فرستند! همین معنای نورانی كه برای پیغمبر است كه فرمود «تَنَامُ عَینِی وَ لَا ینَامُ قَلْبِی»،[5] همین معنا را در روایات قرار دادند كه فرمودند تو هم نخواب! 🔹 پس آیه سوره «ذاریات» نمی ‌گوید ما بشر را خلق كردیم برای اینكه نماز بخواند روزه بگیرد؛ اگر پنج ساعت در شبانه روز این وظیفه واجب و مستحب را انجام داد، آن نوزده ساعت را به عادی گذراند به آیه عمل نكرد، نفرمود «خلقت الجن و الانس لیعبدون» فرمود: ﴿وَ مَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ اْلإِنْسَ إِلاّ لِیعْبُدُونِ﴾ قهراً تجارتش می ‌شود عبادی، سیاستش می‌ شود عبادی، این ‌چنین بندگان امامشان می ‌شود وجود مبارك كه در جمیع شئون این‌ چنین است. [1]. سوره ذاریات، آیه56. [2]. بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج‏53، ص171. [3]. نهج البلاغه، خطبه138. [4]. الكافی (ط - إسلامیة)، ج‏8، ص90. [5]. كنز الفوائد، ج‏2، ص63. 📚 سخنرانی در جمع علما و اندیشوران كشورهای اسلامی در حرم مطهر فاطمه معصومه (سلام الله علیها) تاریخ: مهر 1382 🆔 @a_javadiamoli_esra