eitaa logo
کانال رسمی وابسته به آیت الله العظمی جوادی آملی
12.3هزار دنبال‌کننده
5.4هزار عکس
2هزار ویدیو
24 فایل
مرجع رسمی اطلاع رسانی از آخرین اخبار مرتبط با آیت الله العظمی جوادی آملی و بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء esra.ir تلفن : 3ــ37782001 -025 فکس: 37765253 -025 کانال دروس معظم له @a_javadiamoli_doross ارتباط با ادمین کانال @bonyad_esra_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 رزق 🔹 «وَ لَا مَرْزُوقٍ مَا لَيْسَ لَكَ»؛[1] آنچه براي تو نيست به آن نمي‌ رسي. اگر کار کردي بود در آن شرايط به اين حدّ مي ‌رسي. «کژ روي جف القلم کژ آيدت»،[2] به قول حکيم فردوسي: اگر بار خار است خود کِشته اي ٭٭٭ وگر پرنيان است خود رشته اي[3] فرمود اگر راه درست رفتي، يک داري؛ بيراهه رفتي يک داري. نه رزق تو کم و زياد مي‌شود، شرايط خاص را اگر رعايت کردي؛ نه عمر تو کم و زياد مي ‌شود اگر شرايط مخصوص را رعايت کردي. اگر با و زندگي کردي، عمر مشخص داري. بدون صله رحم و بهداشت زندگي کردي، عمر محدود داري، همه مشخص است. ما يک أجل مقضي داريم يک أجل مسمّيٰ: ﴿أَجَلٌ مُسَمّي عِندَهُ﴾،[4] آن که تقديرپذير و تغييرپذير است همين أجل مقضي است که به دست خود آدم است؛ ولي کلّ اين جريان که «ففي نظام الكلّ كلٌ منتظم». 🔹 گاهي در بعضي از اين اعلاميه ‌ها مي‌گويند «مرگ نابهنگام»! مرحوم حکيم سبزواري را خدا رحمت کند! فرمود ما چيز در عالم نداريم، هر چيزي است، ولي اين شخص چون حساب نمي ‌کرد خيال مي ‌کرد که نابهنگام است؛ وقتي علل و عواملش را در نظر بگيرد معلوم مي‌ شود به هنگام است. ما ليس موزوناً لبعض من نغم‏ ‏٭٭٭ ففي نظام الكلّ كلّ منتظم موتاً طبيعيا غدا اخترامي‏ ٭٭٭ قيس إلي کلّية النظام[5]‏ شما وقتي مرگ نابهنگام پنداري را بر اساس کلّ نظم علل و اسباب بسنجيد، مي ‌بينيد که در جاي خودش است و به هنگام است. ما چيز نابهنگام در عالم نداريم! «موتا طبيعا غدا اخترامي»، «اخترامي»؛ يعني نابهنگام. اين مرگ، مرگ طبيعي است. کسي آن را نابهنگام مي ‌پندارد که از علل و عوامل قبل و بعدش آگاه نباشد و گرنه: موتا طبيعيا غدا اخترامي‏ ٭٭٭ قيس إلي کليّة النّظام ايشان مي ‌فرمايند که نه مرگ جلو و عقب دارد، نه رزق جلو و عقب دارد. [1]. نهج البلاغه، نامه72. [2]. مثنوی معنوی، مولوی، دفتر پنجم، بخش135. «کژ روی جف القلم کژ آيدت ٭٭٭ راستی آری سعادت زايدت». [3]. شاهنامه فردوسي, فريدون, بخش20. [4]. سوره انعام, آيه2. 1. شرح المنظومة، ج‏2، ص422. 📚 درس اخلاق تاریخ: 1396/09/30 🆔 @a_javadiamoli_esra
کتاب سیاست الهیه در حکمت متعالیه: شرح مشهد پنجم الشواهد الربوبیه استاد مرتضی جوادی آملی به زودی چاپ و منتشر می شود.
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 پرده غفلت 🔹 وجود مبارك امام (سلام الله علیه) فرمود خداوند «مَعرُوفٌ عِند كُلِّ جَاهِل»[1] هیچ ممكن نیست كسی خدا را نشناسد، هیچ ملحدی! هیچ مشركی! منتها در اثر آن و ها علم به علم ندارند. وقتی این پرده‌ ها و غفلت ها كنار رفت ﴿یعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ الْمُبِینُ﴾. 🔹 در سوره مباركه «ق» فرمود ما تو را عالِم نكردیم، بلكه پرده را برداشتیم (این یك). پرده را از روی اسرار عالم برنداشتیم، از جلوی چشم تو برداشتیم (دو); این دو كار از سوره مباركه «ق» به خوبی برمی‌آید، آیه 22 سوره مباركه «ق» این است كه ما چیزی در قیامت به شما نفهماندیم كه شما را عالم بكنیم، چیزی به شما تعلیم بكنیم نبود و از واقعیت و حقیقت اشیاء پرده را برنداشتیم؛ زیرا اشیاء خلق شدند، پرده ‌ای روی اسرار عالم نیست، فقط یك مطلب سومی است كه ما در قیامت انجام دادیم و آن این است كه پرده ‌ای كه خودت جلوی چشم خودت آویختی ما این پرده را كنار زدیم ﴿لَقَدْ كُنتَ فِی غَفْلَةٍ مِنْ هذَا﴾. برای آن است كه شیئی موجود باشد انسان به او توجه نداشته باشد، فرمود فقط بی ‌توجهی است نه بی ‌علمی! معلوم، موجود بود (یك) علم، موجود بود (دو) تو علم به علم نداشتی غافل بودی (سه) ما این پرده را از جلوی چشم تو برداشتیم الآن فهمیدی ﴿أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ الْمُبِینُ﴾ (چهار); فرمود: ﴿لَقَدْ كُنتَ فِی غَفْلَةٍ مِنْ هذَا فَكَشَفْنَا عَنكَ غِطَاءَكَ﴾ نه «عنّا غطائنا» یا «عن الواقع غطائه»، واقع بی ‌پرده است و خدا هم ﴿نُورُ السَّماوَاتِ وَالْأَرْضِ﴾[2] است. ﴿فَكَشَفْنَا عَنكَ غِطَاءَكَ فَبَصَرُكَ الْیوْمَ حَدِیدٌ﴾ امروز چشمت حِدّت دارد، تیزبین است و خیلی از جاها را می ‌بیند. [1]. الكافی (ط ـ الإسلامیة)، ج1، ص91. [2] . سوره نور، آیه 35. 📚 سوره نور، جلسه 14 تاریخ: 1390/08/07 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
💠
سلاح مؤمن
🔹 به ما گفتند سلاح جنگ با دشمن بيرون آهن و سيف است: ﴿وَ أَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ﴾؛ اما سلاح جنگ با دشمن درون است و نه آهن «وَ سِلَاحُهُ‏ الْبُكَاء». 🔹 اسلحه يک مؤمن گريه است. اگر کسی بخواهد با يعني غرور، نفْس، نفْس اماره، نفْس مسوّله و ديگر خواسته‌ های نامشروع درون به بپردازد، بهترين و مهم ‌ترين سلاح او ناله است، «وَ سِلَاحُهُ‏ الْبُكَاء». 📚 سخنرانی در صحن جامع پیامبر اعظم در شب زیارتی مخصوص امام رضا (ع) تاریخ: 1398/05/03 🌐 https://esra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 اصلاح جهان 🔸 ولی عصر (ارواحنا فداه) كه ظهور كرد برنامه رسمی از كجا شروع می ‌شود و حضرت چگونه جهان را پر از می ‌كند؟ وقتی ذات مباركش به دنیا آمد این آیه را تلاوت كرد[1] ﴿وَ نُریدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذینَ اسْتُضْعِفُوا فِی اْلأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثینَ﴾،[2] این آیه در جریان پیروزی بنی اسرائیل بر مستكبران آل فرعون است. حضرت در روز میلادش این آیه را هنگام تولد قرائت كرد؛ یعنی برنامه من با همراه است، من تنها رسالتم بیان احكام نیست، وضعی كه من به بار می ‌آورم مشابه وضعی است كه موسای كلیم به بار آورد، مشابه وضعی است كه جدم نبی اكرم به بار آورد و مانند آن. پس حضرت در میلادش این كریمه را قرائت كرد، شما وقتی این كریمه را تحلیل می ‌فرمایید می ‌بینید در طرفی از این كریمه موسای كلیم قرار دارد و در جبهه مقابل فرعون واقع شده است. این آیه مفادش آن است كه خدا اراده كرده است بر اساس تكوین كه را از شرّ مستكبرین برهاند ، و آنها را وارثان زمین قرار بدهد ، و حكومت عدل و داد را به دست اینها بسپارد ، فرعون و امثال فرعون را برای همیشه از تاریخ طرد كند ، و مانند آن. 🔸 پس برنامه اصلاحی بقیة الله (ارواحنا فداه) با قرائت همین آیه روشن شد؛ منتها این حضرت وقتی جریان حكومت را تشریح می ‌كند آیات دیگری كه درباره مستضعف آمده را نمی ‌خواند، بلکه جریان مبارزه موسای كلیم را ذكر می ‌كند. سخن بلندی كه عارف نامدار صاحب فتوحات می ‌فرماید این است که می‌ گوید گرچه موسای كلیم پیروز شد و آل فرعون به كام دریا غرق شدند، اما این كار رایگان نبود! این كار با زنان و مردان نستوه بنی اسرائیل بود كه قربانی‌ های فراوانی دادند، آن خون های به ناحق ریخته شده موسی که آل فرعون را به دریا سپرد. بعد می‌ گوید این تجلّی خداست نه به نحو ! این ‌طور نیست كه آن ارواح در موسی دمیده شدند به نحو تناسخ كه مستحیل است؛ یعنی تلاش ها و كوشش های فراوانی لازم است، قربانی دادن های زیاد لازم است تا در بین این قربانی ها ذات اقدس الهی اراده كند موسای كلیمی قیام كند تا درباره صحنه مقابل خدا بفرماید ﴿فَأَخَذْناهُ وَ جُنُودَهُ فَنَبَذْناهُمْ فِی الْیمِّ﴾؛[3] ما همه اینها را به دریا ریختیم. پس اگر بقیة الله (ارواحنا فداه) برنامه ‌اش را در هنگام میلاد با قرائت ﴿وَ نُریدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذینَ اسْتُضْعِفُوا فِی اْلأَرْضِ﴾ تبیین كرد، یعنی گرچه مستضعفان پیروزند و گرچه مستكبران محكومند اما های زیادی لازم است، های فراوانی لازم است، این‌ چنین نیست كه بشود ریشه مستكبر را رایگان از جا كند! 🔸 آن كه به فكر خام است كه ولی عصر (ارواحنا فداه) ظهور كند و خودش به تنهایی جهان را اصلاح كند، او گرفتار همان فكری است كه به موسای كلیم گفتند ﴿اذْهَبْ أَنْتَ وَ رَبُّكَ فَقاتِلا إِنّا هاهُنا قاعِدُونَ﴾.[4] عده‌ ای به موسی گفتند تو و خدای تو به جنگ طاغوتیان بروید ما اینجا نشسته ‌ایم منتظر خبر پیروزی شماییم. آن كه به این فكر است امام بیاید و اصلاح كند، چون امام غایب است به او معتقد است و اگر امام ظهور كرد اول كسی كه مخالف امام است همین فكر است! اینكه می ‌گوید به من چه یا به تو چه خود امام اصلاح می ‌كند این فكرش همان ﴿اذْهَبْ أَنْتَ وَ رَبُّكَ فَقاتِلا إِنّا هاهُنا قاعِدُونَ﴾ است. [1] . الغیبة، شیخ طوسی، ج1، ص۲۳۶. [2] . سوره قصص، آیه5. [3] . سوره قصص، آیه40. [4] . سوره مائده، آیه24. 📚 سخنرانی در نیمه شعبان تاریخ: 1369/12/11 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 هنر اسلامی 🔹 در محضر وجود مبارك رسول گرامی (علیه و علی آله آلاف التحیة و الثناء) كسی به آن حضرت عرض كرد كه مجلس شما خیلی علمی و آموزنده است، ولی همین كه از محضر و مشهد شما فاصله گرفتیم و بیرون رفتیم آن لذت دیگر در كام ما نیست. حضرت فرمود: «إستَعِن بِیمِینِك»؛[1] چرا به من می ‌گویی؟ به دستت بگو! یعنی آنچه را كه شنیدی یادداشت كن، بنویس و به صورت كتابت در بیاور، وقتی مكتوب شد همیشه با تو است. مجلس سخنرانی سفره غذا نیست، مجلس سخنرانی تهیه است. فرمود: «إستَعِن بِیمِینِك»؛ از دستت كمك بگیر و آن مطالب را بنویس، همیشه با توست. 🔹 اگر این مطالب در ذهن تحلیل شد، بارآوری های فراوانی هم دارد، چون انسان قدرت و را هم خواهد داشت، آن وقت این می ‌شود، این می ‌شود مشمول آن آیه‌ ای كه فرمود: ﴿وَ جَعَلْنا لَهُ نُوراً یمْشی بِهِ فِی النّاسِ﴾[2] و مانند آن. چقدر فرق است بین آن مسافر راه گم كرده ‌ای كه به امید برق جهنده در كنار رعد فضا بخواهد راه را پیدا كند و بین یك كسی كه فراهم كرده و خدا می ‌فرماید ﴿وَ جَعَلْنا لَهُ نُوراً یمْشی بِهِ فِی النّاسِ﴾؛ با نور دارد حركت می ‌كند، هر دو راه هست و هر دو هم رفتنی است! 🔹 این را مستحضرید كه شدنی است، اما خدای سبحان به همه این نعمت را نداد. به هر كسی كه این نعمت را داد هم از او دارد؛ مثلاً حُسن صوت به همه داده نشد، حُسن خط به همه داده نشد. این ‌طور نیست كه هر كسی بتواند خطاط خوبی باشد ولو برود تمرین هم بكند یا خواننده خوبی باشد ولو برود تمرین هم بكند، آن طراوت حنجره، آن زیبایی حنجره و آن آهنگ مناسب نصیب هر كسی نیست. آن خطاطی خوب هم نصیب هر كسی نیست. قدرت ـ متخیله خوب ـ البته غیر از خیال این نصیب هر كسی نیست و هنرمندی و فناوری كه بتواند آن را كند آن هم نصیب كسی نیست. در این گونه از مجالس یا كتاب هایی از این دست، آن را به شنونده می‌ دهد، ولی دو مرحله است تا این معقول را بتواند محسوس كند، آن دیگر مربوط به خود شنونده است او چگونه در دستگاه تخیل‌ اش ـ نه خیال ـ متخلیه‌ اش را ترسیم می‌ كند تصویر می ‌كند و به صورت در می ‌آورد، آن است که در اختیار بعضی افراد است نه همه و برخی ها هم نیمه تمام ‌اند نه تام! در عین حال كه متخیله قوی دارند، می ‌توانند آن معقول را در فضای قوه متخیله ترسیم كنند، قدرت محسوس كردن را ندارند كه بتوانند با حركات بدنی، با گفتارشان و با رفتارشان آن متخیل را محسوس كنند. هنر مادامی كه عقلی نداشته باشد همین فیلم های عادی می‌ شود؛ ولی وقتی می‌ تواند سازنده و آموزنده باشد كه بتواند معقول را متخیل كند اولاً، متخیل را محسوس كند ثانیاً. [1] . سنن الترمذی، ج‏4، ص464؛ بحار الانوار، ج2، ص152. [2] . سوره انعام، آیه122. 📚 دیدار جمعی از صاحبنظران حوزوی و دانشگاهی با حضرت استاد تاریخ: 1384 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 ثمره توحید 🔹 نکته برجسته‌ای که اسلام به ما فهمانده است آن است که اگر کسی وارد شد، از بیرون نبود؛ یعنی «کَلِمَةُ لا إِلَهَ إِلا الله حِصْنِی فَمَنْ قَالَهَا دَخَلَ حِصْنِی وَ مَنْ دَخَلَ حِصْنِی أَمِنَ مِنْ عَذَابِی‏»؛[1] و همچنین «وَلَایةُ عَلِی بْنِ أَبِی طَالِبٍ حِصْنِی‏»؛[2] اگر کسی موحّد شد، به تعبیر بعضی از بزرگان چنین انسانی یک خطای مطلق، یک شرّ مطلق، یک قبح مطلق از او هرگز سر نمی ‌زند، هیچ ممکن نیست، او یک بد مطلق داشته باشد. چه اینکه اگر کسی وارد این دژ و قلعه توحید و ولایت نشد، هیچ ممکن نیست که داشته باشد؛ اما آن گروه اول که حکیم‌ هستند، موحّد هستند، فقیه‌ هستند، عالِم هستند، مؤمن‌ هستند، موحّد هستند، ولایت ‌مدار هستند، یا خیرشان محض است یا خیرشان مقید، شرّ محض ندارند. گروه دیگری که وارد این قلعه نشدند، کارشان یا شرّ صِرف است یا شرّ محدود. گرچه شرّ صِرف به آن معنا در عالَم وجود ندارد، شرّ محض اصلاً وجود ندارد. 🔹 توضیح این مطلب آن است، کسی که موحّد است و ولایت ‌مدار، این اگر انجام می ‌دهد؛ نظیر عبادات و احسان به غیر و تعلیم و تربیت، این خیر مطلق است، هم حُسن فاعلی دارد، هم حُسن فعلی دارد، نقصی در این کار نیست و اگر ـ معاذالله ـ دست به گناهی زد، یک معصیت کرد، این گناه شرّ مطلق نیست، زیرا او معتقد است كه خدایی هست و نهی کرد، پیامبری است، این نهی را آورده، اهل بیتی هستند که این نهی را رساندند، این کار او با آن عقیده به مبدأ فاعلی، مبدأ تشریع، مبدأ تبلیغ، مبدأ املا، همراه است. پس معصیتی یک انسان حکیم یا موحّد، معصیت محض نیست، چون با توحید همراه است، پس یک موحّد، یک حکیم یا کار او حُسن مطلق است، مثل آن‌جا که دارد اطاعت می ‌کند، یا شرّ محدود و قبح محدود است؛ مثل آن‌جا که دارد معصیت می‌کند. شرّ مطلق و قُبح مطلق در کارهای انسان موحّد وجود ندارد؛ اما یک انسان غیر موحّد کارهای او یا شرّ محض است، یا شرّ محدود. اگر چنانچه دارد معصیت می‌ کند که شرّ محض است، چون معتقد نیست که کسی جلوی این شرّ را گرفته، چون اعتقاد ندارد، از نظر ساحت دل، کافر است و چون مرتکب خلاف می‌ شود، از نظر ساحت عمل، معصیت می ‌کند و اگر دارد کار خیر انجام می‌ دهد، إحسانی به کسی می‌ کند، کارهای عاطفی خیر انجام می‌ دهد، این گرچه معصیت نیست؛ ولی چون معتقد نیست خدایی هست و به این عمل امر کرده است، از آن جهت این کفری که دارد، یک شرّی است که همراه با این وجود دارد. [1]. عیون الاخبار، ج2، ص134؛ بحار الانوار(ط ـ بیروت)، ج49، ص127. [2]. معانی الأخبار، ص371؛ الأمالی(للصدوق)، ص235؛ بحار الأنوار (ط ـ بیروت)، ج‏39، ص246. 📚 پیام به مراسم نکوداشت حجت الاسلام دکتر احمد احمدی تاریخ: 1395/09/11 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
💠 پایان ماه شعبان 🔹 کسانی که کتاب های دعا نوشتند بر خیلی اصرار دارند که وجود مبارک پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) «یدْأَبُ فِی صِیامِهِ وَ قِیامِه‏‏»؛[1] ...
💠 پایان ماه شعبان 🔹 کسانی که کتاب های دعا نوشتند بر خیلی اصرار دارند که وجود مبارک پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) «یدْأَبُ فِی صِیامِهِ وَ قِیامِه‏‏»؛[1] تمام شب ها را عبادت و تمام روزها را روزه می گرفت. اصرار این آقایان هم همین طور است و کتاب هایی هم که اینها درباره دعا می نویسند اول سال پیش آقایانی که اصحاب دعا هستند اول ماه مبارک رمضان است و ماه شعبان آخرین ماه سال است؛ سرّ آن دو تا دلیل است: یکی نصوص و یکی ادعیه. در روایات یک تعبیر دارد، در ادعیه تعبیر دیگر. مجموع تعبیرهایی که در روایات و در ادعیه است این است که از ماه مبارک رمضان به «رَأْسُ‏ السَّنَة»[2] یاد شده است، یک؛ از ماه مبارک رمضان به «غُرَّةُ الشُّهُور»[3] یاد شده است، دو؛ لذا آن آقایانی که اهل این حساب های معنوی هستند اول سالشان ماه مبارک رمضان است آخر سالشان ماه لذا تمام تلاش و کوشش را می کنند که توبه و چیزی اگر هست در همین ماه شعبان انجام بدهند چون به هر حال هر تاجری آخر سال بررسی می کند. اصرار آن آقایان این است که در این آخر سال حساب ها را بررسی کنند استغفار بکنند حقی از کسی بر عهده آنهاست حق را ادا کنند که این سال با طهارت پایان بپذیرد که با طهارت وارد سال جدید بشوند و مرحوم علامه هم این شعر را از حافظ با یک احترامی می خواندند. آن غزل معروف حافظ بر این ماه شعبان خیلی تکیه می کند: ماه شعبان منه از دست قدح کاین خورشید ٭٭٭ از نظر تا شب عید خواهد شد[4] را از دست نده برای اینکه آخر سال است و عفو و گذشت و مانند آن در همین است. اگر ماه شعبان را از دست دادید وصال نصیب شما نمی شود تا لیله عید فطر، چون انسان خیال می کند که ماه مبارک ماه پُربرکتی است، بله ماه پُربرکتی است اما ماه راه است نه ماه نتیجه! نتیجه را «لَیلَةَ الْجَوَائِز»[5] می دهند در روز عید فطر می دهند، اینجا انسان باید شب و روز تلاش و کوشش کند. ماه شعبان منه از دست قدح کاین خورشید ٭٭٭ از نظر تا شب عید رمضان خواهد شد[6] [1]. مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج2، ص829. [2]. تهذیب الأحکام, ج4, ص333؛ «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیه السَّلام قَالَ إِذَا سَلِمَ شَهْرُ رَمَضَانَ سَلِمَتِ السَّنَةُ وَ قَالَ رَأْسُ‏ السَّنَةِ شَهْرُ رَمَضَانَ». [3]. الإقبال بالأعمال الحسنة(ط ـ الحدیثة)، ج‏1، ص31؛ «أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیه السَّلام قَالَ‏ إِنَّ الشُّهُورَ عِنْدَ اللَّهِ اثْنا عَشَرَ شَهْراً فِی كِتابِ اللَّهِ یوْمَ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ‏ فَغُرَّةُ الشُّهُورِ شَهْرُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ هُوَ شَهْرُ رَمَضَانَ وَ قَلْبُ شَهْرِ رَمَضَانَ لَیلَةُ الْقَدْرِ وَ نُزِّلَ الْقُرْآنُ فِی أَوَّلِ لَیلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ فَاسْتَقْبِلِ الشَّهْرَ بِالْقُرْآن‏». [4]. دیوان حافظ، غزل164. [5]. الأمالی، شیخ مفید، ص232؛ «فَإِذَا كَانَتْ لَیلَةُ الْفِطْرِ وَ هِی تُسَمَّی لَیلَةَ الْجَوَائِزِ أَعْطَی اللَّهُ الْعَالَمِینَ أَجْرَهُم‏...». [6]. دیوان حافظ، غزل164. 📚 درس خارج فقه ارث جلسه 93 تاریخ: 1400/01/18 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 گمشده انسان 🔹 همان طوری که بدن ما چشمی دارد، گوشی دارد، دست و پایی دارد که کار ظاهر را انجام می دهیم، جان ما هم چشمی دارد، گوشی دارد، دست و پایی دارد که کار انجام می دهد و نشانه آن همان خواب و رؤیا است؛ در رؤیا بدن ما در بستر هست، ولی داریم که حقایقی را کشف می کنیم. 🔹 سرّ اینکه برخی ها به خواب های موفق دست می یابند این است: انسان که می خوابد، این بدن آرام است؛ یعنی چشم و گوش و اعضا کار نمی کند و مزاحم ما نیست، چون مزاحم ما نیست ما هستیم و خود ما! لذا در خواب سفرهای خوبی داریم، چون مزاحمت نداریم. آنها که هستند، می توانند در زمان بیداری اعضاء و جوارحشان را کنترل کنند که چشم آنها بد نبیند، گوششان بد نشنود، غذای حرام وارد دهنشان نشود و حرف ناصواب از دهان بیرون نرود. پیغمبر (صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّم) فرمود که ، نه اینکه دندانتان را مسواک کنید! دندان را برای این جهت مسواک می کنند که طبّی باشد، فرمود این دهان را پاک کنید که غذای شبهه ناک نرود، حرف بد از این دهان بیرون نیاید، برای اینکه این است![1] اگر دهان را پاک کردیم، چشم و گوش را پاک کردیم، آن طوری که دیگران در عالم خواب چیزهای خوبی می بینند، عرفا مثل در زمان بیداری همان را می بینند. 🔹 این معارف در کلمات اهل بیت فراوان است. هزارها نفر خدمت پیغمبر اسلام (سَلَامُ اللَّهِ عَلَیه) رسیدند، امّا هیچ کدام مثل علی بن ابیطالب (سَلَامُ اللَّهِ عَلَیه) نهج البلاغه نیاوردند! شما با نهج البلاغه امیرمؤمنان (سَلَامُ اللَّهِ عَلَیه) آشنا می شوید، با صحیفه سجادیه امام سجاد (سَلَامُ اللَّهِ عَلَیه) آشنا می شوید و آنچه که گمشده شماست را در آنها پیدا می کنید! [1]. مستدرک الوسائل، ج1، ص368؛ «طَهِّرُوا أَفوَاهکُم فَإِنَّهَا طُرُقُ القُرآن». 📚 دیدار جمعی از علمای اسپانیا با حضرت استاد تاریخ: 1394/09/05 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
💠 فکر قارونی 🔸 امام سجاد در دعای عرفه که در است، به خدا عرض می ‌کند خدایا! از من پَست‌تر در تمام عالم کسی نیست: «أَنَا بَعْدَ ذَلِكَ أَقَلُ‏ الْأَقَلِّینَ‏ وَ أَذَلُّ الْأَذَلِّینَ وَ مِثْلُ الذَّرَّةِ أَوْ دُونَهَا»؛[1] چرا؟...
💠 فکر قارونی 🔸 امام سجاد در دعای عرفه که در است، به خدا عرض می ‌کند خدایا! از من پَست‌تر در تمام عالم کسی نیست: «أَنَا بَعْدَ ذَلِكَ أَقَلُ‏ الْأَقَلِّینَ‏ وَ أَذَلُّ الْأَذَلِّینَ وَ مِثْلُ الذَّرَّةِ أَوْ دُونَهَا»؛[1] چرا؟ چرا از من پَست‌تر احدی نیست؟ برای اینکه من می ‌فهمم، هر چه دارم از توست، از خودم چیزی نیست، دیگران نمی ‌فهمند! دیگران اسلامی حرف می ‌زنند و قارونی فکر می ‌کنند. قارون چه می ‌گفت؟ گفت: ﴿إِنَّما أُوتیتُهُ عَلی‏ عِلْمٍ عِنْدی﴾،[2] من خودم زحمت کشیدم و این طور شدم! این را عرض می‌ کنم، برای اینکه خطر که همه ما معمّمین را تهدید می‌ کند همین است. ما بجای اینکه با این آیه مأنوس باشیم: ﴿ما بِكُمْ مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنَ اللَّهِ﴾؛[3] در نماز و غیر نماز می‌ گوییم: «اللَّهُمَّ مَا بِنَا مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنْك‏»؛[4] اما وقتی که به مقامی رسیدیم، می‌ خواهیم حرف بزنیم، می ‌گوییم ما خودمان سی ـ چهل سال درس خواندیم، اینجا عالم شدیم، زحمت کشیدیم! این همان حرف قارون است. خیلی باید مواظب باشیم که این طور سخن نگوییم، نگوییم ما خیلی درس خواندیم، سی ـ چهل سال، خیلی‌ ها آمدند نشد! این حوزه در آن برای خیلی‌ها باز بود؛ اما چند نفری موفق شدند. دانشگاه در آن برای خیلی‌ها باز است، چند نفری موفق هستند. مبادا ـ خدای ناکرده ـ یک وقت زبان ما باز بشود، بگوییم ما خودمان زحمت کشیدیم! این همان حرف زدن و فکر کردن است، قارون غیر از این نگفته بود، گفت: ﴿إِنَّما أُوتیتُهُ عَلی‏ عِلْمٍ عِنْدی﴾، من خودم زحمت کشیدیم، پیدا کردم. این است که ما باید مواظب باشیم. [1]. الصحیفة السجادیة، دعای47. [2]. سوره قصص، آیه78. [3]. سوره نحل, آیه53. [4]. مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج‏1، ص63. 📚 سخنرانی عمومی تاریخ: 1396/02/05 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 آبادی زمین و زمینه 🔹 در آستانه ماه پربركت رمضانیم كه به عنوان «شهر الله»[1] مشهور شده است و همه ما در این ماه مهمان خدای سبحانیم.[2] عالمان دین از یك ضیافت خاصی برخوردارند كه توده مردم در آن «دار الضیافه» حضور ندارند. وظیفه كسانی كه از برخوردارند این است كه به اندازه كافی توشه تهیه كنند تا دیگران را هم تأمین كنند. ماه مبارك رمضان ماهی است كه مستقیماً فرشتگان الهی آن مائده و مأدبه را آماده كرده ‌اند. انسان گرچه خداست، اما این خلافت او بالفعل نیست بالقوه است؛ یعنی می‌تواند خلیفه بشود، این فعلاً در مسیر خلافت قدم می‌ زند. آنها كه خلافتشان به فعلیت رسیده است رسالتی دارند وظیفه ‌ای دارند كه سایرین را هم به خلیفه بالفعل شدن برسانند؛ منتها خلافت مراتبی دارد. هر انسان مؤمنی در قلمرو ایمان خود چون متخلق به اخلاق الهی است در همان درجه هر چند ضعیف خلیفه خداست و عالمان دین كه این توفیق را پیدا كردند هر كدام به فعلیتی برسند، رسالت اصلی آنها این است كه دست دیگران را بگیرند آنها را هم خلیفه كنند. 🔹 خلیفه خدا به فكر آباد كردن زمین است تنها مسجد نیست كه ﴿إِنَّمَا یعْمُرُ مَسَاجِدَ اللّهِ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ﴾[3] مسجد یك مأموریت خاصی دارد یك آبادی مخصوصی دارد كه اولیای ویژه می ‌طلبد، وگرنه كل زمین این طور است ﴿إِنَّمَا یعْمُرُ الارض اللّهِ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ و الیوْمِ الآخِر﴾. این چنین نیست كه آباد كردن مسجد به وسیله مؤمنان باشد و آباد كردن غیر مسجد به وسیله افراد دیگر. خدای سبحان انسان را خلیفه خود در زمین قرار داد كه زمین را و زمینه را آباد كند هم ﴿إِنَّمَا یعْمُرُ مَسَاجِدَ اللّهِ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ﴾ هم ﴿إِنَّمَا یعْمُرُ الارضِ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ﴾، منتها این مطلب دوم را به طور پراكنده ذكر فرمودند درباره حوزه و دانشگاه كه كارهای اصلی آنها كارهای است فرمودند «وَ بِالْإِیمَانِ یعْمَرُ الْعِلْمُ»؛[4] یعنی حوزه را ایمان آباد می ‌كند، دانشگاه را ایمان آباد می‌ كند. اگر چنانچه مسجد را مؤمنان آباد می ‌كنند، حوزه و دانشگاه را هم مؤمنان آباد می‌ كنند. درباره كل زمین هم فرمود ما شما را در زمین قرار دادیم و به زمین آوردیم خداوند شما را به زمین آورد ﴿وَ اسْتَعْمَرَكُمْ فِیهَا﴾[5] این الف و سین و تا در استعمار الهی به معنای تحقیق و طلب است یعنی محققانه از شما این را طلب كرده كه شما باشید ﴿وَ اسْتَعْمَرَكُمْ فِیهَا﴾ یعنی «امركم بعمارة الأرض». [1]. امالی(للصدوق)، ص93؛ «قَدْ أَقْبَلَ إِلَیكُمْ شَهْرُ اللَّهِ بِالْبَرَكَةِ وَ الرَّحْمَةِ وَ الْمَغْفِرَةِ شَهْرٌ هُوَ عِنْدَ اللَّهِ أَفْضَلُ الشُّهُورِ وَ أَیامُهُ أَفْضَلُ الْأَیامِ وَ لَیالِیهِ أَفْضَلُ اللَّیالِی وَ سَاعَاتُهُ أَفْضَلُ السَّاعَاتِ هُوَ شَهْرٌ دُعِیتُمْ فِیهِ إِلَى ضِیافَةِ اللَّهِ وَ جُعِلْتُمْ فِیهِ مِنْ أَهْلِ كَرَامَةِ اللَّهِ أَنْفَاسُكُمْ فِیهِ تَسْبِیحٌ و...‏». [2]. همان. [3]. سوره توبه، آیه18. [4]. نهج البلاغة (للصبحی صالح), خطبه156. [5]. سوره هود، آیه61. 📚 دیدار جمعی از اساتید، فضلا، محققان و پژوهشگران با حضرت استاد تاریخ: 1382 🆔 @a_javadiamoli_esra