به گزارش خبرگزاری اسراء: آیت الله العظمی جوادی آملی در پایان درس فقه روز چهارشنبه (20 بهمن ماه ) که به مباحث اخلاقی اختصاص می دهند، اظهار داشتند: فقه، یک فقه خشک نیست که جا برای حقوق و امثال آن نباشد، غالب روایات و احکام را فقه کاملاً می تواند به عهده بگیرد و حل کند چه اینکه دارد حل می کند و سالیان متمادی احکام فقهی را عمل کرده اند، اگر یک وقت جایی مثلاً حکم تند و تیزی هست، حکم عفو و مهربانی هم در کنارش هست، حتی در #قصاص که فرمود: ﴿النَّفْسَ بِالنَّفْسِ﴾[1] فرمود حالا یک وقت چنین حادثه ای پیش آمد شما گذشت کنید برای اینکه او #تربیت بشود کار بکند. یک وقت است که کسی قاتل و آدمکش رسمی است او حکمش اعدام است، آنجا جای گذشت نیست اما یک وقت مثلاً کسی حالا عصبانی شد و این کار را کرد، فرمود: ﴿وَ أَن تَعْفُوا أَقْرَبُ لِلْتَّقْوَی﴾. 🔸 ایشان ادامه دادند: در مقابل یک سلسله اخباری است که به صورت ادعیه درآمده است و فقه واقعاً توان آن را ندارد که اینها را حل کند؛ چه اینکه فلسفه و کلام هم نمی تواند آنها را حل کند. این دعای نورانی ماه رجب را ملاحظه بفرمایید! این در کدام علم از علوم حوزه علمیه در سراسر جهان اینها حل می شود؟ از توقیع مبارک هم هست! 🔸 آیت الله العظمی جوادی آملی بیان داشتند: این دعای نورانی از وجود مبارک امام زمان، توقیع مبارک حضرت است، این توقیع مبارک که به دست محمد بن عثمان بن سعید (رضوان الله تعالی علیه) آمده، گفته شده در هر روز ماه پربرکت رجب این را بخوانید. حالا ما این چند جمله اول را می خوانیم تا برسیم به آن جمله های حساس. 🔸 «أعوذ بالله من الشیطان الرجیم» «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِمَعَانِی جَمِیعِ مَا یَدْعُوکَ بِهِ وُلَاةُ أَمْرِکَ الْمَأْمُونُونَ عَلَی سِرِّکَ الْمُسْتَبْشِرُونَ بِأَمْرِکَ الْوَاصِفُونَ لِقُدْرَتِکَ الْمُعْلِنُونَ لِعَظَمَتِکَ أَسْأَلُکَ بِمَا نَطَقَ فِیهِمْ مِنْ مَشِیَّتِکَ فَجَعَلْتَهُمْ مَعَادِنَ لِکَلِمَاتِکَ» #کلمات_الهی یک ظاهر دارد و یک باطن دارد، این بزرگواران معدن کلمات الهی اند یعنی معدن قرآن اند معدن حدیث قدسی اند معدن روایات اند «وَ أَرْکَاناً لِتَوْحِیدِکَ وَ آیَاتِکَ وَ مَقَامَاتِکَ الَّتِی لَا تَعْطِیلَ لَهَا فِی کُلِّ مَکَانٍ» هیچ وقت هم اینها تعطیلی ندارند، اینها معلوم می شود که خواب و بیداری شان یکسان است مرتّب بیدار هستند، حیات و مماتشان یکسان است «یَعْرِفُکَ بِهَا مَنْ عَرَفَکَ» هرکس تو را می شناسد به وسیله اینها می شناسد «لَا فَرْقَ بَیْنَکَ وَ بَیْنَهَا إِلَّا أَنَّهُمْ عِبَادُکَ وَ خَلْقُکَ» هیچ فرقی بین تو و اینها نیست مگر اینکه تو خالقی اینها مخلوق اند، تو معبودی اینها عابدند! این یعنی چه؟ «فَتْقُهَا وَ رَتْقُهَا بِیَدِکَ بَدْؤُهَا مِنْکَ وَ عَوْدُهَا إِلَیْکَ أَعْضَادٌ» اینها #بازوی_دین هستند، مانع پیشرفت دیگران اند در کفر و امثال ذلک. «وَ أَشْهَادٌ وَ مُنَاةٌ وَ أَذْوَادٌ وَ حَفَظَةٌ وَ رُوَّادٌ فَبِهِمْ مَلَأْتَ سَمَاءَکَ وَ أَرْضَکَ حَتَّی ظَهَرَ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ»؛ اینها همان #مردان_الهی هستند که در آسمان و زمین چراغ روشن کردند تا روشن شده که تو خدایی و واحدی. این یعنی چه؟ ما خیال می کنیم حرم مطهر امام مشرّف می شویم عرض ارادتی می کنیم می گوییم: «کُنْتَ نُوراً فِی الْأَصْلَابِ الشَّامِخَةِ وَ الْأَرْحَامِ الْمُطَهَّرَة» مثلاً اوج مقام اینهاست؟ نیست! اینها را در کدام علم باید حل کرد؟ 🔸 معظم له ادامه دادند: اینها را کجا باید حل کرد؟ این جمله که هیچ فرقی بین تو و آنها نیست مگر اینکه اینها بنده تو هستند، این را کجا باید حل کرد؟ این توقیع مبارک است ائمه (علیهم السلام) می دانند که این طور حرف زدن بالاخره بی خطر نیست. آن حیثیتی که مربوط به خودشان است آن هم برای مردم شفاف بشود که ما چه کسی هستیم، حواس شما جمع باشد، آن حیثیتی که به #عنایت_الهی وابسته است آن را هم گفتند، اگر جمع نمی کردند مسئله غلو بود اما جمع کردند کاملاً، فرمودند ما را بخواهید بگویید به حسب اینکه خودِ خود ما چه داریم، ما این هستیم ما برده ایم، بنده ایم و فلان هستیم، عنایت الهی که در ما ظهور کرده ما را «خلیفة الله» کرده آن هستیم. 🔸 یک بیان نورانی حضرت امیر دارد که مرحوم کلینی نقل کرده که «مَا لِلَّهِ عزوجل آیَةٌ هی أَکْبَرُ مِنِّی»[2] این را کلینی نقل کرد که حضرت امیر فرمود: «مَا لِلَّهِ عزوجل آیَةٌ هی أَکْبَرُ مِنِّی». حالا اگر آینه بزرگی را شما داشته باشید که حرم مطهر امام رضا، این گنبد طلا و تشکیلات همه را نشان بدهد، بله نشان می دهد؛ اما در آینه که چیزی نیست. 👇👇👇👇