💠 پاسِ دل 🔸 در قرآن كریم اصلِ انسان را همان قلبِ او قرار داد فرمود: ﴿لِمَن كَانَ لَهُ قَلْبٌ﴾؛ اگر كسی #اهل_قلب بود چیزی را كه خودش فهمید عمل می ‌كند و اگر متوجه نشد، از راه گوش به دلیل نقلی اعتنا می ‌كند لذا فرمود: ﴿لِمَن كَانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَی السَّمْعَ وَهُوَ شَهِیدٌ﴾. 🔸 انسان بیش از یك قلب ندارد که این قلب یا سالم است یا مریض. #بیماری_‌های_قلب را قرآن كریم مشخص كرد؛ كفر و نفاق و امثال اینها، جزء مرض های قلب است كه فرمود: ﴿فِی قُلُوبِهِم مَرَضٌ﴾ و اینها دل را قَسی می ‌كند، ﴿قَسَتْ قُلُوبُهُمْ﴾ می‌ شود یا ﴿كَالْحِجَارَةِ أَوْ أَشَدُّ قَسْوَةً﴾ می ‌شود و دل ‌های كفار و منافقان شبیه هم می‌ شود كه ﴿تَشَابَهَتْ قُلُوبُهُمْ﴾ و #گناه, چركی است روی چهره قلب است که ﴿كَلَّا بَلْ رَانَ عَلَی قُلُوبِهِم مَّا كَانُوا یكْسِبُونَ﴾ و همین گناه درِ قلب را می ‌بندد قفل می ‌كند و كلید را به دست شیطان می ‌دهد: ﴿أَفَلاَ یتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَی قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا﴾؛ این قلب قفل می ‌شود. 🔸 انسان بیش از یك قلب ندارد که حالات گوناگون دارد و انسان باید مواظب باشد كه این قلب، بیمار نشود؛ هم #بهداشتش را قرآن معین كرده است و هم #درمانش را كه فرمود: ﴿وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ﴾. قرآن دوا نیست كه كسی بخورد گاهی اثر بكند گاهی اثر نكند، #قرآن_شفاست و اگر كسی با این كتاب مأنوس بود و در خدمت این كتاب بود شِفا پیدا می ‌كند؛ فرمود: ﴿وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ﴾ نه دوا. 🔸 بنابراین باید مواظب بود این قلب، بیمار نشود و اگر بیمار شد شِفا پیدا كند و راهش هم این است كه چون بیش از یك قلب ندارد و یك قلب هم جای دو مطلب نیست، این قلب را باید مُتیم بكند به #حب_الهی و #حب_اهل بیت كه «وَ قلبی بِحُبّك مُتَیما»؛ یعنی پُر بشود. این دعای نورانی حضرت حجّت (سلام الله علیه) كه دارد: «وَامْلَأ قُلُوبَنا بِالْعِلْمِ وَالْمَعْرِفَةِ» همین است؛ وقتی دل, لبریز از #معرفت الهی و #محبت الهی شد، دیگر جا برای بیگانه نیست. #قرآن #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 سوره مبارکه احزاب جلسه 3 تاریخ: 1392/01/19 🌐 http://news.esra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra

💠

 وصف خدا

🔹 چه وقت انسان می ‌تواند خدا را وصف كند؟ وقتی كه كلّ هویت او رخت بربندد و قلب او به #حب_الهی «مُتیم» شود. 🔹 فرمایش سیدنا الاستاد این است كه ﴿سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا یصِفُونَ﴾؛ یعنی هر بشری بخواهد خدا را وصف كند، خدا منزّه از آن است، مگر اینكه خدا در حوزه قلب بندگان «مُخلَص»، با زبان خودش، خودش را وصف كند. 🔹 گاهی خدا وصف می ‌كند و بنده ‌ای كه به #مقام_حب_متیم رسید می ‌شنود و گاهی بنده در آن مقام وصف می ‌كند و خدا می‌ شنود؛ گاهی بنده «لسان الله» می ‌شود و گاهی خدا «لسان العبد» می ‌شود. 🔹 گاهی خدا با زبان بنده سخن می‌ گوید، گاهی بنده با زبان خدا سخن می ‌گوید و گاهی جمع بین دو لسان است! آنها كه هم گوینده شدند و خدا شنونده و هم شنونده شدند و خدا گوینده _ که این فضا همان است كه «قَلْبِی بِحُبِّكَ مُتَیماً» _ اینها كسانی هستند كه وصف کردن اینها را #خدا_امضا_می_كند. 👈 وجود مبارك صدیقه كبرا، خدا را با آن جلال و شكوه وصف كرده است؛ وجود مبارك حضرت امیر، در بسیاری از خطبه‌ها خدا را وصف كرده است. #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی #جام_معرفت 📚 سوره مبارکه صافات جلسه 31 تاریخ: 1393/02/07 🌐 https://esra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra