eitaa logo
کانال رسمی وابسته به آیت الله العظمی جوادی آملی
12.4هزار دنبال‌کننده
5.4هزار عکس
2هزار ویدیو
24 فایل
مرجع رسمی اطلاع رسانی از آخرین اخبار مرتبط با آیت الله العظمی جوادی آملی و بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء esra.ir تلفن : 3ــ37782001 -025 فکس: 37765253 -025 کانال دروس معظم له @a_javadiamoli_doross ارتباط با ادمین کانال @bonyad_esra_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 سویدای دل ▪️ مرحوم ابن بابویه قمی در كتاب قیم من لا یحضره الفقیه نقل كرد كه معصوم (سلام الله علیه) می ‌فرماید هنگام نماز كه فرا می ‌رسد فرشته‌ ها از طرف خدا ندا می ‌دهند: «أَیهَا النَّاسُ قُومُوا إِلَی‏ نِیرَانِكُمُ‏ الَّتِی أَوْقَدْتُمُوهَا عَلَی ظُهُورِكُمْ فَأَطْفِئُوهَا بِصَلَاتِكُم‏»؛[1] هنگام نماز كه می ‌شود ملائكه می ‌گویند برخیزید آن آتش‎ هایی كه روشن كردید و به پشت گذاشته ‌اید، آن آتش ‎ها را با نماز خاموش كنید. ▪️ نماز رابطه عبد و مولاست، اگر لغزشی از انسان صادر شد با نماز بخشوده می ‌شود كه این را می ‌گویند رفع؛ یعنی برطرف كردن آثار زشتی. قرآن كریم جریان دفع را هم بازگو كرد؛ یعنی همان طوری كه لغزش های گذشته را نماز جبران می ‌كند، جلوی لغزش‎های آینده را هم می ‌گیرد، نمی ‌گذارد انسان به تباهی دست دراز كند: ﴿إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهی عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ﴾،[2] نماز نمی‌ گذارد انسان دست به بدی دراز كند، در صورتی كه انسان در حال نماز بداند با چه كسی سخن می‌ گوید. تمام لذت ‎ها برای مردان حق در همین نماز خلاصه می ‌شد، چون می ‌دانستند كه با چه كسی سخن می ‌گویند، به مرجعی مراجعه می ‌كردند كه كارها فقط به دست او بود؛ لذا از نبی اكرم (علیه آلاف التحیة و الثناء) رسیده است كه به بلال می ‌فرمود هنگام اذان آمده است ما را راحت كند. نماز ظرف راحت انسان نمازگزار است، وقتی بار آتش را از دوش برمی‌ دارد احساس سبكی می ‌كند. همان لحظه ‌ای كه انسان به یاد خداست، همان لحظه از آتش در امان است، نمازگزار با خدای خود مناجات می ‌كند. گاهی خدا با انسان حرف می ‌زند، گاهی انسان با خدا سخن می‌ گوید. ▪️ شما در خطبه نهج ‌البلاغه این جمله را قرائت فرموده ‌اید كه ذات اقدس الهی همواره بندگان خاصی دارد «وَ مَا بَرِحَ لِلَّهِ عَزَّتْ آلَاؤُهُ فِی الْبُرْهَةِ بَعْدَ الْبُرْهَةِ وَ فِی أَزْمَانِ الْفَتَرَاتِ عِبَادٌ»؛ همواره خداوند بندگان خاصی دارد كه آنها از متن همین افراد برخاسته‌اند؛ اما «نَاجَاهُمْ‏ فِی فِكْرِهِمْ وَ كَلَّمَهُمْ فِی ذَاتِ عُقُولِه»؛[3] خداوند با اینها سخن می ‌گوید و خداوند با اینها مناجات دارد، زمزمه دارد. این خاطرات خوبی كه در قلب انسان گاهی رخنه می ‌كند اینها بوی آشنا می‌ دهند، اینها سخنان دوست است، خیلی آهسته در كنار قلب خاطره ‌ای رخنه می ‌كند و رخ نشان می ‌دهد و انسان را متنبّه می‌ كند، با یك خاطره انسان برمی ‌گردد، تصمیم هایش عوض می‌ شود؛ اما این خاطره از موعظه واعظان شهر نشأت نگرفت، از نوشته نویسندگان كشور صورت نبست، گرچه آنها زمینه ‌سازند؛ اما آن تصمیم گیری به وسیله آن سخن نغز و غیبی ذات اقدس الهی است كه به صورت مناجات در جان بنده ‌ای جلوه كرد. ▪️ در نهج ‌البلاغه این جمله نورانی آمده است كه همواره در بین مردم كسانی هستند كه خدا با آنها مناجات می‌ كند: «وَ كَلَّمَهُمْ فِی ذَاتِ عُقُولِه»؛ خداوند با عقل اینها، با دلِ دلِ اینها سخن می ‌گوید.؛ آن حبّه خاص را می‌ گویند «سویدا»، در درون دل آن هسته مركزی را به حبّه تشبیه كرده ‌اند، بعد گفتند این سویدای دل كسی است كه خدا در آن سویدا با این شخص سخن می ‌گوید، در دلِ دل با او حرف می زند كه او خود احیاناً بی ‎خبر است و با اینها مناجات می‌ كند. نماز این نقش را دارد كه هم جلوی زشتی‎ های گذشته را بگیرد و هم زمینه برای زشتی‎ های آینده نگذارد. [1] . من لا یحضره الفقیه، ج1، ص208. [2] . سوره عنکبوت، آیه45. [3] . نهج البلاغه(للصبحی صالح)، خطبه222. 📚 سخنرانی در روز ششم محرم تاریخ: 1369/05/07 🆔 @a_javadiamoli_esra
❇️جلد 55 و 56 «تفسیر تسنیم» آماده انتشار شد پایگاه اطلاع رسانی اسراء، جلد 55 و 56 تفسیر گرانسنگ تسنیم اثر مفسر بزرگ قرآن کریم، آیت الله العظمی جوادی آملی، آماده انتشار شد 🔹جلد 55 تفسیر تسنیم، به تفسیر آیات 70 تا 135 سوره مبارکه طه اختصاص دارد. در این جلد از تفسیر شریف تسنیم، به ادامه داستان حضرت موسی پرداخته شده و جمع بندی و نتیجه گیری آن آمده است و همچنین در پایان به مناسبت به خلاصه ای از داستان حضرت آدم و حوا پرداخته شده است. 🔹جلد 56 تفسیر تسنیم نیز به تفسیر آیات 1 تا 77 سوره مبارکه انبیاء پرداخته است. در این جلد از کتاب پس از مقدمه درباره اشکالات مشرکان نسبت به وحی و رسالت، به داستان برخی از انبیاء الهی همچون حضرت ابراهیم، حضرت نوح و حضرت لوط علیهم السلام پرداخته شده است. news.esra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra
📝 پاسخ به سوالات لطفاً سوالات درسی خود را با موضوع به ادمین کانال ارسال نمایید؛ گفتنی است این سوالات پس از جمع آوری و دسته بندی در روز چهارشنبه هر هفته توسط حضرت استاد پاسخ داده خواهد شد. 🆔 @adminesra 🆔 @a_javadiamoli_doross
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🏴 مصباح هدایت ▪️ این جمله نورانی زیارت جامعه را ببینید، وقتی به مشهد امام مشرّف شدیم، عرض می ‌کنیم خدایا! عنایت کنید به برکت این امام، من آمدم یک چیزی ببرم که آن اوحدی از اهل ایمان می ‌برند، «مُحْتَمِلٌ لِعِلْمِكُمْ»،[1] این «مُحْتَمِلٌ» جمله خبریه ‌ای است که به داعی انشا القا شده است، چون دعا، زیارت و مناجات، اینها جمله خبریهِ خبریه نیست، جمله خبریه ‌ای است که به داعی انشا القا شده است؛ یعنی ای امام هشتم، ای امام مجتبی، ای امام حسین، ای سایر ائمه (عَلَیهِمُ السَّلام)! آن توفیق را بدهید که من تنها عالم حوزوی یا دانشگاهی بشوم مشکل من حل نمی ‌شود، آن علمی که جای دیگر نیست، فقط در حرم شماست، آن علمی که نمی ‌توانند حمل کنند، فقط شما اجازه می ‌دهید حمل کنند، از آن علم به ما بدهید! «مُحْتَمِلٌ لِعِلْمِكُمْ»، این برترین جمله زیارت جامعه کبیر است که یک زائر از پیشگاه امام صادق، از پیشگاه امام رضا، از پیشگاه امام مجتبی و از پیشگاه ائمه دیگر (عَلَیهِمُ السَّلام) می‌ خواهد. این حدّ ماست! عوام مردن و عوام زندگی کردن که هنر نیست، اینها «من به الکفایه» فراوان است. ▪️ یک بیان نورانی از امام مجتبی است، فرمود تا نفَس می‌ کشید درس و بحث! آدم دهن باز می‌کند می‌ گوید من فارغ التحصیل هستم؟! این ننگ نیست؟ فرمود تا دهن باز کردید، گفتی من فارغ التحصیل هستم، به ننگ خود اعتراف کردی! تا جا دارد، باید درس بخوانید؛ یا درس بخوانید، یا درس بگویید، یا کتاب بنویسید، نو بیاورید! این مرحوم کلینی نقل کرده است از وجود مبارک امام مجتبی، فرمود جای خالی نگذار، این قلب هم جا برای علوم فراوان است. این قلب که مجرد مادی نیست که بگوید من سیر شدم؛ مثل شکم نیست. فرمود: «كُونُوا أَوْعِیةَ الْعِلْمِ»؛[2] این بیان بوسیدنی است! از بیانات نورانی امام مجتبی که مرحوم کلینی نقل کرد، «كُونُوا أَوْعِیةَ الْعِلْمِ وَ مَصَابِیحَ الْهُدَی‏»؛ البته حسین بن علی «مصباح الهدایة»[3] است او در قله است. شما هم چرا «مصباح الهدایة» نمی‌شوی؟ فرمود دانش یاد بگیر تا راه خودت را بفهمی. چراغ باش تا به جامعه نور بدهی، «كُونُوا أَوْعِیةَ الْعِلْمِ وَ مَصَابِیحَ الْهُدَی‏». آن مرحله عالیه «مصباح الهدایة» است، سفینه نجات است، شما هم همین را باشید. این راه باز است. آدم می‌ گوید من درسم تمام شد؟ یعنی بقیه عمرم را دارم تلف می ‌کنم! خسارت همین است. ▪️ ای کاش به ما می ‌گفتند، هر شب قرآن به سر بکنید! در سوره مبارکه «انعام» دارد، اینها خودشان را باختند: ﴿خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ﴾،[4] ما مال که نمی ‌بازیم، ما هر لحظه داریم عمر را می‌ دهیم. آدم هر لحظه عمر را بدهد و چیزی یاد نگیرد، خسارت جان است: ﴿خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ﴾، جانشان را باختند، نه اینکه سرمایه خودشان را باختند! این در سوره مبارکه «انعام» است. آدم شب و روز بگذرد و چیزی یاد نگیرد؟! علوم مگر کم است؟! اینها که به ما گفتند بروید حرم و ناله کنید: «مُحْتَمِلٌ لِعِلْمِكُمْ»؛ فرمود شما چهارتا شاگرد، مثل ذُریح محاربی پیدا کنید، من هم این اسرار را به او می ‌گویم. آن نیمه نادیدنی قرآن، آن «علی حکیم»[5] است، آن که خالی نیست؛ لذا اگر یک روایت صدور قطعی، جهت صدور قطعی و دلالت قطعی بود و ما هیچ نتوانیم این مطلب را از ظاهر قرآن استفاده بکنیم، «علی الرأس و العین» قبول می ‌کنیم، چرا؟ چون همه قرآن که «عربی مبین» نیست تا به لسان العرب مراجعه کنیم یا به مفردات راغب مراجعه کنیم! یک بخش وسیعی از آن «علی حکیم» است، آن «علی حکیم» که با لسان العرب حل نمی‌ شود. [1]. من لا یحضره الفقیه، ج‏2، ص614. [2]. الكافی(ط ـ الإسلامیة)، ج‏1، ص303. [3]. عیون أخبار الرضا(عَلَیهِ السَّلَام)، ج‏1، ص60؛ «إِنَّ الْحُسَینَ بْنَ عَلِی فِی السَّمَاءِ أَكْبَرُ مِنْهُ فِی الْأَرْضِ وَ إِنَّهُ لَمَكْتُوبٌ عَنْ یمِینِ عَرْشِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِصْبَاحُ‏ هُدًی‏ وَ سَفِینَةُ نَجَاةٍ‏». [4]. سوره انعام، آیه12و 20. [5]. سوره زخرف، آیه3 و4. 📚 سخنرانی شب شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام تاریخ: 1396/08/25 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
📹 فرازی از پیام حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی (دامت برکاته) به کنگره امام حسن مجتبی (علیه السلام). ◾️ عملی شدن تمدن راستین اسلام تاریخ: 1391/012/05 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🏴 دستیابی به ایمان ▪️ این ﴿لِقَوْمٍ یؤْمِنُون‏﴾، ﴿لِقَوْمٍ یعْقِلُونَ﴾، ﴿لِقَوْمٍ یتَفَكَّرُونَ﴾[1] این قوم شناسنامه‌ ای نیست؛ نظیر عرب و عجم و ایرانی و غیر ایرانی. وجود مبارک حضرت کاری که می ‌کند: ﴿یزَكِّیهِمْ﴾، چون علّت غائی مقدّم بر معلول است ولو معلول مقدّمه اوست ﴿وَ یعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ إِن كَانُوا مِن قَبْلُ لَفِی ضَلاَلٍ مُبِینٍ﴾،[2] مبادا کسی بگوید که ما که استعدادمان کم است! ما که سوابق خوبی هم نداریم! نخیر، این همه بت‌پرست ‌ها را وجود مبارک حضرت سلمان و اباذر کرد، پس می ‌شود! سالیان متمادی اینها بت پرستیدند، پس هیچ کس نباید ناامید باشد. وقتی این ﴿إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ﴾[3] را به اینجاها درآورد چرا ما نباشیم؟! ▪️ فرمود: ﴿وَ آخَرِینَ مِنْهُمْ﴾،[4] در جریان آخرین، عده‌ ای در محضر حضرت نشسته بودند که هم در خدمت حضرت نشسته بود، به حضرت عرض کردند یا رسول الله! این آخرین چه کسانی هستند؟ حضرت دست مبارک را روی دوش سلمان گذاشت یا به سلمان اشاره کرد فرمود او و قوم او. اینها هستند که «لَوْ كَانَ‏ الْإِیمَانُ‏ مَنُوطاً بِالثُّرَیا»،[5] نه تنها علم! «لَتَنَاوَلَهُ رِجَالٌ مِنْ ْ هَؤُلَاء»، البته چندین ضبط است، یا «رِجَالٌ مِنْ فَارِس‏»؛ حضرت فرمود ایمان اگر در آسمان ها هم باشد به دنبال آن می‌ روند. تنها علم نبود! این روایتی که از حضرت نقل کردند سخن از ایمان است. این خیلی برتر از آن است که فرمود: «اطْلُبُوا الْعِلْمَ وَ لَوْ بِالصِّین‏»،[6] چون آن‎جا مقدمه است اینجا خود هدف است. اگر ما این چنین استعدادی را داریم چرا نرویم استفاده و نکنیم؟! اینکه لبان مطهّر‌ش جز حق نمی ‌گوید، می‌ فرماید اگر ایمان در آسمان‌ ها باشد ایرانی به او دست پیدا می ‌کند، چرا ما نباشیم؟ چرا خودمان را ارزان بفروشیم؟ این را خدا به ما داد، فرمود: «لَوْ كَانَ‏ الْإِیمَانُ‏ مَنُوطاً بِالثُّرَیا لَتَنَاوَلَهُ رِجَالٌ مِنْ هَؤُلَاء». [1] . سوره یونس، آیه24؛ سوره رعد، آیه3؛ سوره نحل، آیات11 و69؛ سوره روم، آیات21 و42؛ سوره جاثیه، آیه13. [2] . سوره جمعه، آیه2. [3]. سوره توبه، آیه28. [4] . سوره جمعه، آیه3. [5]. تفسیر نور الثقلین، ج‏5، ص323. [6]. روضة الواعظين و بصيرة المتعظين (ط - القديمة)، ج1، ص11. 📚 درس تفسیر سوره مبارکه جمعه جلسه 2 تاریخ: 1397/01/15 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🏴 عطر مؤمن ▪️ این کسی که با قلم و بیان خود به این و آن نیش می ‌زند، به تعبیر فردوسی فردا یک جامه پر از تیغ در بَرِ او می ‌کنند.[1] این بیان لطیف را مرحوم حکیم فردوسی از این آیه گرفته که ﴿لَیسَ لَهُمْ طَعامٌ إِلاّ مِنْ ضَریعٍ﴾؛[2] فرمود اینهایی که تا زنده بودند به این و آن نیش می زنند، با رباخواری مال این و آن را برباید، نیش است دیگر، فرق نمی‌ کند! حالا یا نیش سیاسی می‌ زند یا نیش اقتصادی می ‌زند یا نیش احتکار می ‌زند یا نیش گران فروشی می‌ زند به هر حال آزردن مردم است، اینها نیش است! این نیش می ‌شود تیغ، وگرنه آن جا یک جنگل نکاشتند، آن جا جهنم هست، آتش هست، حرفی در آن نیست؛ اما این جا گازوئیل و هیزم نیاوردند، فرمود: ﴿وَ أَمَّا الْقاسِطُونَ فَکانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَباً﴾[3] آدم‌ های ظالم همان هیزم جهنم‌ هستند، از این آیه شفاف ‌تر! فرمود ما جهنم داریم، آتش داریم، سوخت و سوز داریم، اما این چوب نسوز همین ‌ها هستند، آنها که اهل قَسط هستند «قَسط» یعنی جور. قِسط و عدل کنار هم است، قَسط و جور در کنار هم، فرمود: ﴿وَ أَمَّا الْقاسِطُونَ فَکانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَباً﴾ ما هیزم داریم؛ اما از همین‌ هاست، ما آن جا جنگل که درست نکردیم، البته اسرار دیگر، انحای دیگر جهنم هست که عقل ما نمی ‌رسد، هر چه را کتاب و سنت فرمود «سمعاً و طاعتاً» ولی این مقدار را که می ‌فهمیم، این مقدار را به صورت شفاف و روشن فرمود ظالمان هیزم جهنم هستند. ▪️ الآن مشکل اساسی ما این است که ما این قرآن را مثل یک سمعک می ‌دانیم، مثل چشم مصنوعی می ‌دانیم، مثل دندان مصنوعی می ‌دانیم، مثل پای مصنوعی می ‌دانیم در کنار زندگی ماست؛ اما وجود مبارک حضرت امیر که درباره عمار یاسر فرمود قرآن و دین از قَرن تا قدم او آمیخته شده است: «إِنَّ عَمَّاراً مُلِئَ إِیمَاناً مِنْ قَرْنِهِ إِلَی قَدَمِه‏‏»[4] همین است، ما قرآن هم داریم، دین هم داریم، اینها همسایه ما هستند! ▪️ هیچ کسی با عطر معطر نمی ‌شود، این ظاهر با همسایه بیگانه است! خود مؤمن وقتی روح و ریحان شد به تعبیر سوره مبارکه «واقعه» ﴿فَأَمَّا إِن کانَ مِنَ المُقَرَّبِینَ ٭ فَرَوْحٌ وَ رَیحَانٌ وَ جَنَّتُ نَعِیمٍ﴾[5] او همیشه معطر است؛ ولی اگر درون این ‌طور نشد یک مقدار عطر به لباس مالیدی، از کنار زباله هم گذشتیم یک بوی دیگر می ‌گیرید. فرمود من شما را معطر می ‌کنم: ﴿فَأَمَّا إِن کانَ مِنَ المُقَرَّبِینَ ٭ فَرَوْحٌ وَ رَیحَانٌ وَ جَنَّتُ نَعِیمٍ﴾ نه «فله روحٌ» که بگوییم «له» محذوف است، نه! ﴿فَرَوْحٌ وَ رَیحَانٌ وَ جَنَّتُ نَعِیمٍ﴾. [1]. شاهنامه فردوسی، فریدون، بخش20؛ «اگر بار خار است خود کشته‌ای ٭٭٭ وگر پرنیان است خود رشته‌ای». [2]. سوره غاشیه، آیه6. [3]. سوره جن، آیه15. [4]. بحار الأنوار (ط ـ بیروت)، ج‏29، ص405. [5]. سوره واقعة، آیه88 و 89. 📚 درس اخلاق تاریخ: 1387/05/24 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🏴 خَرق حجاب ▪️ روزی کسی خدمت امام هادی (سلام الله علیه) آمد و گفت امروز یک روز نحسی بود، لباسم پاره شده و بدن من آسیب دیده، فرمود تو گناه خودت را به حساب ایام می ‌گذاری؟! تو این جا نزد ما رفت و آمد می‌ کنی، تو ایام را نحس می ‌دانی؟! امروز چه تقصیری کرده؟! مشکلی پیدا کردی و این حادثه برای تو پیش آمد.[1] غرض این است که خود زمان نحس باشد، اثبات آن آسان نیست. همین زمانی که برای قوم عاد نحس بود برای حضرت هود و مؤمنان به او سعد بود، پیروزی آنها را نشان داد؛ وقتی پیروزی دین را نشان بدهد، برای پیغمبر آن عصر و برای مؤمنان آن عصر سعد می ‌شود. ▫️ پرسش: آن حدیثی که از امام حسین (علیه السلام) نقل کردند که در کربلا فرمودند: «اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِكَ مِنَ‏ الْكَرْبِ‏ وَ الْبَلَاء».[2] ▪️ پاسخ: بله، چون در آن سرزمین مقدّر بود که به این صورت حادثه پیش بیاید. خود وجود مبارک امیرالمؤمنین بیست سال قبل از جریان کربلا وقتی از صفّین می ‌گذشتند تا بیایند به کوفه، به این سرزمین که رسیدند از اسب و مَرکب پیاده شدند با دست مبارک اشاره کردند «هَاهُنَا»[3] همین جاست! پیاده شدند دو رکعت نماز خواندند، این خاک را بو کردند. عرض کردند این جا چیست؟ فرمود: «مَصَارِعُ عُشَّاقٍ شُهَدَاءَ»، این را مرحوم محدّث قمی در همان سفینه نقل کرده: «مَصَارِعُ عُشَّاقٍ شُهَدَاءَ»؛[4] عاشقانی در این سرزمین می ‌میرند، بیست سال قبل از جریان کربلا! وجود مبارک سیدالشهداء در دوم محرّم که وارد شد او هم فرمود «هَاهُنَا»؛[5] همین جاست! این به مناسبت آن حادثه‌ ای که اتفاق می ‌افتد این است؛ وگرنه همان سرزمین الآن خود آن خاک چندین حجاب از حجاب ‌های آسمان را خَرق می ‌کند، همین تربت است! خوردن همه خاک ‌ها حرام است مگر این خاک برای شفا! همین خاک است که اگر انسان سجده کند، خیلی از حُجب را خَرق می ‌کند. این به وسیله متمکّن است، در کنار او هم کفار در آن ‎جا دفن هستند که گودالی از گودال‌ های جهنم برای آنهاست. ▪️ غرض این است که درباره زمان و مکان اینکه ذاتاً این زمان بد است، ذاتاً این زمان خوب است، اثبات آن آسان نیست؛ اما درباره سعد و نحسِ ستاره ‌ها، تأثیر ستاره ‌ها این چنین است، عمل ما در نظام اثر دارد، نگفتند اگر فلان گناه زیاد بشود مرگ نابهنگام زیاد می ‌شود؟ «كَثُرَ مَوْتُ اَلْفَجْأَة»![6] این طور نیست که ما در یک خلأ زندگی بکنیم، ما در همین عالم زندگی می ‌کنیم، اینها کاملاً قابل قبول است، امکان آن را عقل ثابت می‌ کند، خصوصیات آن را نقل بیان می ‌کند؛ اما اثبات اینکه فلان زمان ذاتاً نحس است، این خیلی مشکل است. [1]. تحف العقول، النص، ص482. [2] . اللهوف علی قتلی الطفوف(ترجمه فهری)، النص، ص 81. [3] . وقعه صفین، ص142. [4] . سفینة البحار، ج‏6، ص691. [5] . تسلیة المجالس و زینة المجالس (مقتل الحسین علیه السلام)، ج2، ص252. [6] . الکافی(ط ـ الاسلامیه)، ج2، ص374؛ «إِذَا ظَهَرَ الزِّنَا مِنْ بَعْدِی كَثُرَ مَوْتُ‏ الْفَجْأَةِ وَ إِذَا طُفِّفَ الْمِكْیالُ وَ الْمِیزَانُ أَخَذَهُمُ اللَّهُ بِالسِّنِینَ وَ النَّقْصِ وَ إِذَا مَنَعُوا الزَّكَاةَ مَنَعَتِ الْأَرْضُ بَرَكَتَهَا مِنَ الزَّرْعِ وَ الثِّمَارِ وَ الْمَعَادِنِ كُلَّهَا وَ إِذَا جَارُوا فِی الْأَحْكَامِ تَعَاوَنُوا عَلَى الظُّلْمِ وَ الْعُدْوَانِ وَ إِذَا نَقَضُوا الْعَهْدَ سَلَّطَ اللَّهُ عَلَیهِمْ عَدُوَّهُمْ وَ إِذَا قَطَّعُوا الْأَرْحَامَ جُعِلَتِ الْأَمْوَالُ فِی أَیدِی الْأَشْرَارِ وَ إِذَا لَمْ یأْمُرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ لَمْ ینْهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ وَ لَمْ یتَّبِعُوا الْأَخْیارَ مِنْ أَهْلِ بَیتِی سَلَّطَ اللَّهُ عَلَیهِمْ شِرَارَهُمْ فَیدْعُوا خِیارُهُمْ فَلَا یسْتَجَابُ لَهُمْ». 📚 درس تفسیر سوره مبارکه قمر تاریخ: 1396/02/06 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 نصیحت خالصانه 🔹 این خطبه 216 را وجود مبارک حضرت امیر (سلام الله علیه) در جریان جنگ صفین ایراد فرمودند. حق «بالاصاله» از آن خداست و از همان حقی که «بالاصاله» از آن خداست خداوند بین خود و بین بندگانش حقوق متقابل قرار داد و از همان حقی که «بالاصاله» برای خداست بین آحاد مردم هم حقوق متقابل قرار داد؛ حق پدر بر فرزند، حق فرزند بر پدر، حق همسر بر همسر، حق زن بر شوهر، حق همسایه ها بر هم، حق مؤجر و مستأجر، حق کارگر و کارفرما، حقوق ﴿وَ الْجَارِ الْجُنُبِ وَ الصَّاحِبِ بِالْجَنْبِ ﴾،[1] حق معلم بر شاگرد، حق شاگرد بر معلم و مانند آن. در همین قسمت که فرمود حقوق متقابل بین والی و رعیت از بهترین حقوق مردمی است، فرمود برای اینکه این حق عمل بشود همگان باید با اخلاص و نصیحت حافظ یکدیگر باشند. فرمود: «فَعَلَیكُمْ بِالتَّنَاصُحِ فِی ذلِكَ وَ حُسْنِ التَّعَاوُنِ عَلَیهِ»؛ با نصیحت، با خلوص مواظب باشید که نه حق کسی را از بین ببرید و نه اگر حق کسی از بین رفت شما بی طرف و ساکت بمانید. فرمود غیر از معصومین همه احتیاج به نصیحت دارند «فَلَیسَ أَحَدٌ ـ وَ إِنِ اشْتَدَّ عَلَی رِضَا اللَّهِ حِرْصُهُ وَ طَالَ فِی الْعَمَلِ اجْتِهَادُهُ ـ بِبَالِغٍ حَقِیقَةَ مَا اللَّهُ أَهْلُهُ مِنَ الطَّاعَةِ لَهُ»؛ هیچ کس نمی ‌تواند بگوید من همه حقوق خدا را برآورده کردم و هیچ حقی خدا بر عهده من ندارد، هر چه هم تلاش و کوشش بکند چه در علم و چه در عمل باز هم ممکن است بعضی از حقوق الهی در ذمّه او باشد. پس هیچ کس نمی ‌تواند این ادعا را بکند که من تمام حقوق را ادا کردم، پس اگر کسی به او نصیحت کرد او بدش نیاید. «وَ لكِنْ مِنْ وَاجِبِ حُقُوقِ اللَّهِ عَلَی عِبَادِهِ النَّصِیحَةُ بِمَبْلَغِ جُهْدِهِمْ وَ التَّعَاوُنُ عَلَی إِقَامَةِ الْحَقِّ بَینَهُمْ»؛ هم مواظب باشند کجا حق از بین رفت و هم در احیای آن حق یکدیگر را یاری و کمک کنند، این درباره بزرگان بود. 🔹 درباره کوچک ها هم فرمود شما هیچ کس را کوچک نشمارید! برای اینکه خدا در قلب هر کسی ممکن است مطلبی را القا بکند «وَ لاَ امْرُؤٌ ـ وَإِنْ صَغَّرَتْهُ النُّفُوسُ وَ اقْتَحَمَتْهُ الْعُیونُ ـ بِدُونِ أَنْ یعِینَ عَلَی ذلِكَ أَوْ یعَانَ عَلَیهِ»؛ هیچ کس را نمی‌ شود تحقیر کرد که مگر حرف او اثر دارد یا مگر او هم چیزی می ‌فهمد، به هر حال آدم گوش می ‌دهد اگر نافع بود می پذیرد و اگر نافع نبود رها می ‌کند. پس سخن هیچ کسی را نمی ‌شود بدون تحقیق رد کرد یا سخن هیچ کسی را نمی‌شود بدون تحقیق به بی اعتنایی گذراند، حق خیلی مهم است! [1]. سوره نساء، آیه36. 📚 درس اخلاق تاریخ: 1388/10/03 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 شقاوت ▪️ اصرار عمروعاص این بود که حَکمیت را بر تحمیل کند، یک؛ خود از طرف معاویه و حکومت معاویه حاکم بشود، دو؛ از طرف حضرت امیر (سلام الله علیه) ابوموسای اشعری را برگزیند، سه. این یک مثلث نفوذی سه‌ جانبه بود. درباره خودش به مقصد رسید، به عنوان حَکم برای خود از طرف معاویه حُکم گرفت و بعد از اینکه فرمانروایی مصر را از معاویه گرفت و در جیب خود گذاشت، با این نامه وارد صحنه شد! اما عمده در دستگاه علوی است، چگونه حضرت را وادار کردند که حاکم شدن و حَکمیت ابوموسای اشعری را امضا کند؟! ▪️ حضرت امیر در این فضا، این نامه دردآلود را برای ابوموسی می ‌نویسد؛ حضرت نوشت این نامه ‌ای است از طرف علی بن ابی طالب امیر مؤمنین (سلام الله علیه) «إلى أبی موسی الأشعری جواباً فی أمر الحكمین»؛ در طلیعه نامه حضرت اوّل به نام خدا و اینهاست، بعد فرمود: «فَإِنَّ النَّاسَ قَدْ تَغَیرَ كَثِیرٌ مِنْهُمْ عَنْ كَثِیرٍ مِنْ حَظِّهِمْ»؛ انقلابی شده، پیغمبری قیام کرده، جنگ‌ هایی شده، فتوحاتی شده، غدیری پیش آمده، مردم خیلی ترقّی کردند، اما خیلی ‌ها برگشتند! «فَإِنَّ النَّاسَ قَدْ تَغَیرَ كَثِیرٌ مِنْهُمْ عَنْ كَثِیرٍ مِنْ حَظِّهِمْ فَمَالُوا مَعَ الدُّنْیا وَ نَطَقُوا بِالْهَوَی»؛ این دو اثر، این دو غدّه بدخیم جاهلیت را قرآن گفت و خطّ بطلان بر آن کشید؛ گفت این غدّه بدخیم فکری این است که اینها بر مدار حرکت می ‌کنند، یک؛ غدّه دیگر این است که در مقام عمل، با حرکت می ‌کنند، نه با عقل عملی! ﴿إِنْ یتَّبِعُونَ إِلاَّ الظَّنَّ﴾ در بخش اندیشه، ﴿وَ ما تَهْوَی الْأَنْفُسُ﴾[1] در بخش انگیزه! ▪️ بعد فرمود: «وَ إِنِّی نَزَلْتُ مِنْ هَذَا الْأَمْرِ مَنْزِلًا مُعْجِباً»؛ من جریان شگفت ‌انگیزی دیدم، چون ما خیلی از صدر اسلام فاصله نگرفتیم. آن جریان شگفت این است: «اجْتَمَعَ بِهِ أَقْوَامٌ أَعْجَبَتْهُمْ أَنْفُسُهُمْ»؛ خودپسندی و غرور! فکر خودشان را می‌ پسندند. این ﴿فِی قُلُوبِهِم مَرَضٌ﴾[2] بود، من می ‌خواهم اینها را درمان کنم، می ‌ترسم این زخم چرکین به صورت زخم کهنه و خون بسته دربیاید و کار از علاج بگذرد، من با چه اینها را درمان کنم؟ با قتل که نمی‌ شود، با کشتن که نمی ‌شود. نه با عدل من، اینها آدم می ‌شوند، نه با قتل اینها، کاری از پیش می ‌رود. من مشکل جدّی دارم! ▪️ اما تو، حالا اینها بر من تحمیل کردند که ابن عباس نه! ابوالأسود دُئَلی نه! تو به عنوان حاکم و حَکم از طرف ما بروی وارد میدان صفین بشوی، حَکَمیت را به عهده بگیری. «وَ إِنْ تَغَیرْتَ عَنْ صَالِحِ مَا فَارَقْتَنِی»؛ این جا که نزد ما بودی این حرف‌ ها را قبول داشتی، وقتی بروی با عمروعاص و سایر سیاسیون شام برخورد کنی و وضع تو عوض بشود، «وَ إِنْ تَغَیرْتَ عَنْ صَالِحِ مَا فَارَقْتَنِی عَلَیهِ» بدان این است «فَإِنَّ الشَّقِی مَنْ حُرِمَ نَفْعَ مَا أُوتِی مِنَ الْعَقْلِ وَ التَّجْرِبَةِ». جهنم بعد از بی ‌خردی و حماقت است، این احمق است که به جهنم می ‌رود. فرمود عقل را که است به تعبیر کلینی،[3] این را کسی از دست بدهد، تجربه را که این هم بخشی از تعقلات است از دست بدهد، شقی می‌ شود! «فَإِنَّ الشَّقِی مَنْ حُرِمَ نَفْعَ مَا أُوتِی مِنَ الْعَقْلِ وَ التَّجْرِبَةِ». این عصاره نامه وجود مبارک حضرت امیر است که به صورت نامه 78 آمده که هر روز می‌ تواند این نامه برای ما زنده باشد. [1] . سوره نجم، آیه23. [2]. سوره توبه، آیه125. [3]. الکافی(ط ـ دار الحدیث)، ج1، ص19؛ «إِذْ كَانَ‏ الْعَقْلُ‏ هُوَ الْقُطْبَ الَّذِی عَلَیهِ الْمَدَارُ وَ بِهِ یحْتَجُّ وَ لَهُ الثَّوَابُ وَ عَلیهِ الْعِقَابُ». 📚 درس اخلاق تاریخ: 1396/01/05 🆔 @a_javadiamoli_esra