* #مرگ_آگاهی * حواسمان نیست که این روزها داریم آخرین روزهای قرن را طی میکنیم و قطعا در آخرین زمستان ۱۴۹۹ هجری هیچکداممان در قید حیات نیستیم همانگونه که کسانی که آخرین زمستان ۱۲۹۹ هجری را دیدند هیچکدام این روزها را ندیدند یک قرن بعد اثری از ما نخواهد بود... نه از خوشی ها و شادی هایمان نه از گرفتاریها و سختی ها و مشکلاتمان... تنها چیزی که برای هر فرد میماند #ایمان و #عمل_صالح است. این گذر عمر زنگ خطری است که باید به گوش گرفت و عبرت گزید... این ماجرا را #ابوتراب چه نیکو روایت میکند: ناگهان سر بردارند و چشم بگشایند، جوانی را بر باد رفته و زندگی را سپری شده و دنیا را از فروغ نشاط تیره، و جان را از تب و تاب آرام بیابند. بیندیشید که دیگر دوران عمر به سر رسیده و طومار حیاط درهم پیچیده شده است. باید سفر کرد و اجل را پذیره نمود. دنیا، دنیای زیبا و دل آرا آن جلوه و جناب فریبنده را از دست داده و با آن همه حرارت و خروش افسرده و خاموش مانده ایت و از دورسرای، دیده را برباید و دل را برانگیزاند. الا ای بندگان خدای، بدانید که با سپیدی روزها و سیاهی شب ها و مرور ماه ها و گذشت روزگار، کودک خردسال جوان گردد و جوان شاداب به پیری گراید و بالاخره دنیا پشت کند و آخرت روی بنماید. امروز که قامتها موزون و خونها گرم و قلبها زنده و روشن است باید برای فردا، فردایی که اعتدال اندام آشفته شده و حرارت و خون به سردی میل کرده و فروغ قلب کدورت یافته اندیشه نمود و ساز آینده را بساخت...