eitaa logo
آبادی شعر 🇵🇸
1.8هزار دنبال‌کننده
8.4هزار عکس
2.1هزار ویدیو
81 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
دلم را برده‌ام جایی که با خود کوه غم دارد بدون روضه چشم از غربتش همواره نم دارد تراوش می‌کند غم از سکوت حاکم اینجا نفس غم می‌کشد دل ،لاجرم غم بازدم دارد مزار پنج خورشید است اما خاکی و ساده کبوترها فراوانند زائر هرچه کم دارد همیشه بی حرم خواندند اینجا را ولی عمری است درون قلب ما این قطعه از جنت حرم دارد نه سقاخانه‌ای، ایوان طلایی، گنبدی، اما عجب دارالشفایی از دم اهل کرم دارد اگر ویرانه شد از کینه‌ی آل سعود اینجا به دست شیعه روزی بارگاهی محترم دارد
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
همه شب دست به دامان خدا تا سحرم كه خدا از تو خبر دارد و من بي‌خبرم رفتي و هيچ نگفتي كه چه در سر داري رفتي و هيچ نديدي كه چه آمد به سرم گرمي طبعم از آن است كه دل سوخته‌ام سرخي رويم از اين است كه خونين جگرم كار عشق است نماز من اگر كامل نيست آخر آنگاه كه در ياد توام در سفرم اين چه كرده است كه هرروز تو را مي‌بيند؟ من از آيينه به ديدار تو شايسته ترم عهد بستم كه تحمل كنم اين دوري را عهد بستم ولي از عهد خودم ميگذرم
آن قصر متروکم که سلطانم نمی‌آید یک پیکر بی‌روح  که جانم نمی‌آید یخ بسته‌ام، محبوس آغوش زمستانم می‌میرم آخر هم بهارانم نمی‌آید گم می‌کنم هرشب خودم را در کویر مهر می‌داند اما ماه تابانم نمی‌آید چشمم به سوی آسمان عشق وا مانده یک قطره باران روی گلدانم نمی‌آید دامان جانم را گلستان کرده‌ام اما پروانه‌ای بر روی دامانم نمی‌آید یک روز آمد آفتابش را نشانم داد خورشید بعد از آن به چشمانم نمی‌آید وقت تفأل گفت "جاء الحق"؛ ولی مرگم- نزدیک شد   تأویل قرآنم نمی‌آید با درد، آخر قلب خونینم کنار آمد دیگر ندارم غم که درمانم نمی‌آید
YEKNET.IR - shoor - hafteghi 1401 - hasan ataei.mp3
3.12M
🔳 🌴آخه تو این دنیا کدوم مادری مثل منه 🌴یه پسرم بی حرم و یه پسرم بی کفنه 🎙 حسن عطایی
هر صبح و شام رو به حرم می‌دهم سلام دورم ولی به شاه کرم می‌دهم سلام ماتم‌سرا شده است دل بی‌قرار من سلطان عشق با همه غم، می‌دهم سلام
لب‌تشنه‌ام از سپیده آبم بدهید جامی ز زلال آفتابم بدهید من پرسش سوزان حسینم، یاران! با حنجرهٔ عشق جوابم بدهید
شـعر چشمان تو مضـمون قشـنگی است ولی من پـریشانم و  دلتنـگ نگاهت چه کنم...؟
من با تو هر حرفی که می گفتم غزل می شد وقتی زبان رسمی این است
از هـرم نگاهـت دل یخ آب شده لبخنـد تو طـرح غـزل نـاب شده دیوار به کـوه تکیـه دارد وقتی تصویر تو روی سیـنه‌اش قاب شده
هرچند حیا می‌کند از بوسه‌ی ما دوست دلتنگی ما بیشتر از دلهره‌ی اوست الفت چه طلسمی است که باطل‌شدنی نیست اعجاز تو ای عشق نه سحر است نه جادو است ای کاش شب مرگ در آغوش تو باشم زهری که بنوشم ز لب سرخ تو دارو است یک‌بار دگر بار سفر بستی و رفتی تا یاد بگیرم که سفر خوی پرستو است از کوشش بیهوده خود دست کشیدم در بستر مرداب چه حاجت به تکاپو است