دل شکسته مارا امید درمان نیست! پیاله غم مارا صباح پایان نیست کسی فسانه ی درد مرا نمی داند که ذره ای زفغانش نصیب نسیان نیست بگفته خون جگر بر لبانِ جام شراب «که قطره ای ز وصالش نصیب حرمان نیست؟ بگو تو از می و معشوق و جانفزایی خویش که روزی چو منی جز فراق و هجران نیست به ما مگفته که چون میروی به دولت عشق کسی به بازوی عصیان حریف میدان نیست» بیار باده و بس کن، بتر مکن شب من که تلخی غم من آشنای مستان نیست رقیب کوی تو پرسد:«چرا پریشانی؟» به عجز و لابه بگفتم:«کسی پریشان نیست!» کسی خبر نشود از شبان غصه ی من جز آشنای دو عالم ز آشنایان نیست! #عبد