eitaa logo
آبادی شعر 🇵🇸
1.8هزار دنبال‌کننده
8.4هزار عکس
2هزار ویدیو
75 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
دل بی قرار نیست، ادا در می آوریم چشم انتظار نیست، ادا در می آوریم بر لب دعای ندبه و دل غرق شهوت است این انتظار نیست ادا در می آوریم آقا! محب واقعی ات در میان ما یک از هزار نیست ادا در می آوریم محمدعلی رحیمی
محض وجود فاطمه ماهمگی در عدمیم هر چه نگارد او شود ما اثر آن قلمیم...
. یک جمعه در عزای پریشان فاطمی من بودم و مسیر خیابان فاطمی . دیدم تمام شهر عزادار مادرند "باز این چه شورش است" به تهران فاطمی؟ . باران اشک و شعر نگاه مرا گرفت شاعر شدم به لطف فراوان فاطمی . در کوچه ای نشستم و دیدم بقیع را در ازدحام پیرغلامان فاطمی... . گفتند: شاعران همه، با دعوت آمدند خوش آمدی به شام غریبان فاطمی . دیدم نشسته اند تمامی شاعران شانه به شانه داخل ایوان فاطمی . رفتم بروی منبر و دادند دست من یک‌نسخه شعر خویش ز دیوان فاطمی . خواندم:که ذره زاده ی خاکیم، در حرم گردیم زیر فرش شبستان فاطمی . "سرمایه ی محبت زهراست دین ما" سلمان حیدریم و مسلمان فاطمی . شب های جمعه، کرببلا، گریه می کنیم با ناله ی غریبِ "حسین جانِ" فاطمی . این اعتقاد ماست که بر سنگ قبرمان حک می کنند پیرغلامان فاطمی . روضه گرفت و صحن پر از های و های شد باران گرفت بود به رضوان فاطمی . بر خویش آمدم وسط کوچه غرق اشک من، کوچه، فاطمیه و باران فاطمی... . این کوچه های تنگ چه اندوه اور است در فاطمیه های پریشان فاطمی . جمعه غروب، بغض گلوی ولیعصر.... شاعر رسید بود به میدان فاطمی
برقعی: آسمان را به ریسمان بردند آسمان را کشان کشان بردند پیش چشمان دیگران بردند مادرم داد زد بمان ! بردند بازوی مادرم سپر ، اما...😭😭😭
زمانه تنگ آمد درگیر و دارکوچه ها مقفاگشت تغزل درانحصارکوچه ها زخم هایی دیگر ازسقیفه سرباز زد مادری محصورمانددرحصارکوچه ها
یک کلام از درد خود با من نگفتی هیچ وقت مخفی از چشمان حیدر دست بر پهلو زدی
گشت تاریک در این کوچه جهان من و تو شد أسفناک‌ترین روضه از آنِ من و تو نرود تا ابد از یاد من آن لحظه که او بی‌هوا آمد و افتاد به جان من و تو یک زن و کودک مظلوم، طرف مرد نبود قدرت دست عرب داد نشان من و تو من روی خاک نشستم تو به خاک افتادی ضربه‌ها بس که گرفتند توان من و تو زیر سنگینی این بار جهان کم آورد شاهد گفته‌ی من قد کمان من و تو تندتر راه بیا خانه‌ی‌مان نزدیک است حتم دارم شده بابا نگران من و تو تو فقط چهره بپوشان و خیالت راحت بو نبرده کسی از راز میان من و تو پدرم می‌شکند گر که بفهمد چیزی این دلیلی شده و بسته دهان من و تو
داغش به دل نشست و، بنیانگرِ غم ماست امسال هم دوباره، بانیِ ماتم ماست اصلا خودش از اول، هیئت نشینمان کرد عمر کمَش عزایِ، سنگین و اعظم ماست شد روضه های زهرا(س) دارالشفای عالم گرد و غبار پرچم، دارو و مرهم ماست تا کارمان گره خورد پشت درش نشستیم دریایِ استغاثه، در اشکِ نم نم ماست والله فاطمیه هم خط قرمز ما هم تا قیام مهدی(عج)؛ خطّ مقدم ماست گفتیم دردمان را، شد مادرانه درمان شد رازدار ما و یک عمر محرم ماست در کفن و دفن و برزخ، در صبح روز محشر نامش بدون تردید، در هر دو عالم ماست ایکاش که بگوید، بر پاسبانِ دوزخ زنجیر از دو پایش، بردار!...آدم ماست این داغ دارِ من بود، عشق علی(ع) به دل داشت گریه کن حسین(ع)و...ماهِ محرّم ماست!
🏴 بزرگ بانوی این شهر باورت می شد ز خاک کوچه حسن گوشواره بردارد؟
یافاطمه، ای مَلَک ارادتمندت ای باغ بهشتِ علوی لبخندت ای‌کاش که باشیم و ببینیم آن‌روز ... با آن« ۲ نفر» چه می کند فرزندت
مادرم خورد زمین و جگرم تیر کشید از غم بال و پرش بال و پرم تیر کشید چند گامی به عقب آمد و افتاد و شکست تا سرش خورد به دیوار سرم تیر کشید شهادت بانوی دوعالم تسلیت باد
گریه ها می‌کرد تا امت شود بیدار حیف از صدایِ گریه‌اش امت فقط بی‌خواب شد!