((بسم الرحمن الرحیم)) صدای گریه از گهواره می آید. علی (ع)که در آغوشش می گیرد می خندد و آرام میخوابد. امروز روز میلاد دردانه ی علی (ع)است همان که شجاعتش غیرتش و رزم آوریش علوی بود سلام بر ابالفضلی که آمد تا برای حسینیان اسوه باشد سلام بر بانگ حیدری او سلام بر رزم پر خروش ابن حیدر سلام بر آیینه ی روی علی(ع) وسلام بر برادر بی مثال حسین (ع)به چشمان مسیحایی اش و به دستانی که عمود خیمه های حسین (ع)بود امشب که او آمد حسین (ع)دیگر تنها نبود عباس (ع)آمده بود وحسین(ع) محو تماشای برادر بود که ام البنین(س) فرمود : عباسم به فدایت حسین جان و هنگامی که علی(ع) دستانش را بوسید و فرمود: این دست ها روزی برای دفاع از حسین(ع) جدا می شوند ماه هاشیمان برای حسین(ع) مانند علی(ع) برای پیامبر(ص) بود حضرت یار برای حسین (ع)یاور بود و وجودی از حسین (ع)بود که عباس(ع) نام داشت. و کسی جز حسین (ع)چه می داند معنای: الان انکسر ظهری و راز بوی یاس علقمه را ... آن شب ماه در آسمان آنقدر از حسنات پسر حیدر در گوش خورشید خوانده بود: که آفتاب بی صبرانه منتظر طلوع بود تا اشجع الناس علی(ع) را ببیند علقمه در خروش بود ؛ طوفانی به پا شد و عباس (ع)زمین خورد، بوی عطر یاس آمد و حسین(ع) دست به کمر گرفت. حسین (ع)خم شد و صورت برادر را بوسید صدایی آمد؛ صدای نازنین عموی رقیه که می گفت: آقا جان؛ ببخش اگر تو آمدی و ابالفضل(ع) به پایت پا نشد #ماه_علقمه تولدت مبارک عموی مهربونم