eitaa logo
ابرفقه
1.1هزار دنبال‌کننده
505 عکس
523 ویدیو
19 فایل
امیرالمؤمنین (ع): عقل‌ها امامان فکرها هستند، فکرها امامان قلب‌ها، قلبها امامان حس‌ها و حسها امامان عضوها العقولُ أئمةُ الأفکار والأفکار أئمة القلوب والقلوب أئمة الحواسّ والحواسّ أئمة الأعضاء. کراجکی، کنز، ۱: ۲۰۰ کتاب ابرفقه: https://24on.ir/g/21
مشاهده در ایتا
دانلود
هدایت شده از افروز
🏴 داغ من و داغ حسین(ع) من ایرانم. سوگوار میلیون‌ها فرزند نورسته‌‌ای که دشمن، در جنگی نابرابر، عقل و قلبشان را تباه‌ کرد و آن‌ها را کُشت (فقدالعقل فقدالحیات). گرچه سیدالشهداء دراین ماتم همراهم است (عزیزٌ علیه ما عنتّم)، و خودش نیز داغ فرزند کشیده و میداند، ولی او درنگی پس از آن مصیبت، با روان فروزانِ کودک و نوجوان و جوانش در بهشت دیدار کرد، درحالیکه نوردیده‌های من، برای همیشه از دست میروند و در دوزخ خاموش میشوند: «در جنگ سخت، جسمها به خاک و خون کشیده میشوند،[ولی] روحها پرواز میکنند و میروند به بهشت؛ [امّا] در جنگ نرم، اگر خدای نکرده دشمن غلبه بکند، جسمها پروار میشوند و سالم میمانند، [ولی] روحها میروند به قعر جهنم!»رهبر۱۳۹۵/۹/۳ داغ دلِ حسین (ع) را همه فهمیدند و برایش گریستند، ولی داغ مرا چه؟ او زینبی داشت که حقیقت را فریاد بزند، ولی یاران و من کجایند؟ خوشابه‌حالش؛ حتی خوشابه‌حال برادرم فلسطین! که کشتار کودکانش، برای جهانیان مهم است؛ ولی در اندوه من، از مسئولین خودی هم چندان خبری نیست. 🏴 روضه قتلگاه لَمَّا رَأَى الْحُسَيْنُ مَصَارِعَ فِتْيَانِهِ وَ أَحِبَّتِهِ…وَ نَادَى…هَلْ مِن مُغِيث يَرْجُو اللَّهَ بِإِغَاثَتِنَا هَلْ مِنْ مُعِينٍ يَرْجو مَا عِند اللَّهِ فی إِعَانَتِنَا. «حسین (ع) كه ديد جوانان و دوستانش روی زمین افتاده‌اند…صدا زد…آيا فریادرسی هست كه برای خدا به ما كمك كند؟ آيا ياورى هست كه به اميد آنچه نزد خداست ما را يارى كند؟!» اللهوف، سید بن طاووس ص۱۱۶ آیا مسئول غیوری داریم که جگرگوشه‌هایم را از چنگال درندگان و نسل‌کُشان در برهاند؟!اَفروز @af_rooz
◾️کوتاهی در یاری حق و دهن‌لقّی آگاه از اسرار 👈 توجه شود که خواص آگاه از اسرار ولایت، کسانی همانند زراره هستند. رهبرمان: زمان امام صادق (ع) در تقدیر الهی، نه در قضای محتوم الهی، بنا بوده یک تحّولی اتّفاق بیفتد به نفع ائمّه هدیٰ (ع). این را در روایات متعدّدی که وارد شده، انسان می‌فهمد. یک روایت از حضرت صادق (ع) است که می‌فرماید «اِنّ اللهَ قَدّرَ هذا الاَمرَ فی سَنَةِ سَبعین».(کافی، ۱: ۳۶۸) خدای متعال این امر را؛ یعنی امامت به معنای واقعی را، در تقدیر خودش برای سال ۷۰ هجری گذاشته بود. ... بعد حضرت می‌فرمایند: فَلَمّا قُتِلَ الحُسینُ علیه السلام اِشتَدَّ غَضَبُ اللهِ عَلی اَهلِ الاَرضِ فَاَخَّرَهُ اِلی مِئَةٍ وَ اَربَعین؛ یعنی حادثه کربلا، این بی‌اعتنایی مردم به مبانی دینی، این اِعراض آنها، اثرش این بود که این تقدیر الهی عقب افتاد تا سال ۱۴۰ که زمان امام صادق (ع) است .... این را شیعه میدانستند؛ یعنی میدانستند. لذا مثلاً در یک روایتی دارد که زُراره به اصحابش ــ زراره که خب جزو است ــ میگوید لا تَری عَلی أعوادِها اِلّا جعفراً؛ (کشی: ۱۵۶) ... یعنی من جعفر را دارم میبینم که روی این منبر خواهد نشست. این است. یا در یک روایت دیگر باز همین زراره پیغام می‌دهد به حضرت صادق (ع) و عرض می‌کند که یکی از دوستان ما از شیعیان مقروض شده و طلبکارها دنبالش هستند. او هم برای اینکه پول ندارد، گذاشته از شهر رفته، آواره شده. اگر این قضیّه، یعنی قضیه خلافت، تا همین یکی دو سال بنا است انجام بگیرد ... خب این [مدیون] باشد تا شما بیایی سر کار، و قضایا حل میشود؛ امّا اگر طولانی است، رفقا پول جمع کنند و قرض او را بدهند. (کشی: ۱۵۷) یعنی کسی مثل زراره منتظر بوده که در همین یکی دو ساله مسئله تمام بشود. اینکه شما می‌بینید می‌آیند خدمت حضرت صادق و مدام می‌گویند آقا، چرا قیام نمیکنید، [چرا] قیام نمیکنید، ناشی از این است که منتظرند؛ [یعنی] یک چیزی شنفته‌اند، یک مطلبی به گوششان رسیده. بعد دنباله همان روایت ۱۴۰ سال فرمود: کردید، خدا عقب انداخت. یعنی اگر شیعیان دهنشان قرص بود و افشا نمیکردند، شاید همان وقت قضیّه تمام میشد؛ و شما ببینید تاریخ چقدر تغییر پیدا میکرد! اصلاً مسیر بشر یک مسیر دیگری میشد و امروز دنیا، دنیای دیگری بود. یعنی یک جا یک جا یک جا یک جا یک جا که از اوضاع میکنیم، گاهی تأثیر میگذارد، تأثیرات تاریخی! یعنی این‌جور مسیر را عوض میکند؛ لذا خیلی باید مراقبت کرد. ◾️پی‌نوشت 🚨مبادا جهاد تبیین سخن و مواضع عمومی و علنی رهبر از سوی افراد عادی را مصداق دهن‌لقّی افراد مطلع از اسرار نظام جا بزنیم. 🚨اینکه کدام یک از مطلعین اسرار مملکت، دهن‌لقّی کرده باشند را نمی‌دانم ولی؛ 🚨این را میدانم که راهبرد رهبر برای پساتوفان، بر پایه سخن خود ایشان، بود که برخی در انجام آن کوتاهی کردند.