بررسی فقه سیاسی «مرگ بر روحانی» 1️⃣ حوزه های فقه آ. فقه الهی : «اطیعوا الله» که عموما ناظر به احکام فردی است. ب. فقه ولایی: «اطیعوا الرسول و اولی الامر» که گفته می شود ناظر به احکام عمومی است. 2️⃣ حوزه های فقه ولایی؛ که حوزه تخصص ولی امر است؛ و لا غیر! آ. موضوع شناسی فقه ولایی ب. حکم شناسی فقه ولایی ✅ در فقه ولایی، هم موضوع شناسی و هم حکم شناسی، تابع معیارهای تعیین شده از سوی ولیّ امر است و معیارهای عرف عادی که در احکام الهی جاری می شود، لزوماً در امتثال امر ولایی، مُجزی نیست. ❌ پس اگر برای ما ثابت شد که مثلا رئیس جمهوری دیوث یا دزد است (سرقت علمی)، گفتن دیوث یا دزد، اگر طبق عرف سیاسی اسلامی، اهانت باشد، این عرف بر عرف عادی احکام الهی، مقدم است؛ زیرا حکم ولایی بر منع اهانت به رئیس جمهور، تابع قواعد موضوع شناختی ولایی است؛ نه قواعد احراز موضوع در فقه الهی. چه بسا وجه منع اهانت به رئیس جمهور، مباحث «وهن نظام» و ... باشد؛ نه معیارهای فقه فردی. 3️⃣ اگر حکم ولایی در موردی نباشد، ما به حکم الهی یا حتی به قواعد عام فقه ولایی (نه حکم ولایی خاص) عمل می کنیم: 👈 قاعده تبری: طرح نسبتهایی مثل ملعون یا دیگر نفرینها (تبت یدا ابی لهب و تب) درباره دشمنان ولایت، خوب است؛ و ثواب زیادی دارد! 👈 قاعده تشفی: تشفی دل مؤمنین از راه ضربه به دشمن، خوب است: «و یشف صدور قوم مومنین و یُذهِب غیظَ قلوبهم» 👈 قاعده تصدی: گاهی برای به دست گرفتن «جو» در فضای روانی سنگین، لازم است آنچه دشمن سزاوار آن است؛ بیان شود. این کار به تضعیف روحیه دشمن هم کمک می کند و نیز کمک می کند تا جریان خاکستری که تابع جو است، به سوی دشمن نلغزد. ⛔️اما اگر در محیطی، شناخت کافی از حق و باطل نیست و یا فواید «تصدی فضا» هم وجود ندارد، حتی توصیف واقعیت ناسزای دشمن، نیز ممکن است نادرست باشد؛ زیرا مشکل، «دانشی» است نه «انگیزشی»! 4️⃣ فقه الهی استعمال #دیوث یا مرگ برای کسی 📚 امام خمینی: مسأله ۸- هر فحشى مانند «اى ديوث‏» يا هر تعريضى به آنچه كه مخاطب، آن را كراهت دارد و در عرف و لغت او مفيد قذف نمى‏باشد، به سبب آن، تعزير ثابت مى‏شود، نه حد، مانند قول او: «تو حرام‏زاده‏اى» يا «اى حرام‏زاده» يا «اى فرزند حيض»، يا به زوجه‏اش بگويد: «تو را باكره نيافتم» يا بگويد: «اى فاسق»، «اى فاجر»، «اى شارب الخمر» و امثال اين‏ها كه موجب استخفاف به ديگرى است و حال آن‏كه طرف، مستحق آن نمى‏باشد، در آن تعزير مى‏باشد، نه حد. 👈 #و_اگر_طرف_مستحق_آن_باشد، #موجب_چيزى_نمى‏باشد. 📚 «مسألة ۸: كلّ فحش نحو #يا_ديّوث‏، أو تعريض بما يكرهه المواجه و لم يفد القذف في عرفه و لغته، يثبت به التعزير لا الحدّ، كقوله: «أنت ولد حرام»، أو «يا ولد الحرام»، أو «يا ولد الحيض»، أو يقول لزوجته: «ما وجدتك عذراء»، أو يقول: «يا فاسق» «يا فاجر» «يا شارب الخمر»، و أمثال ذلك ممّا يوجب الاستخفاف بالغير، و لم يكن الطرف مستحقّاً، ففيه التعزير لا الحدّ، 👈 #و_لو_كان_مستحقّاً_فلا_يوجب_شيئاً.» امام خمینی، تحرير الوسيلة: ۸۷۵ و ۸۷۶. @abarin