کسی گریه امام را ندید! گاهی خداوند بنده‌ اش را این‌ گونه امتحان می ‌کند که شرایط خوبی را برای زندگی او فراهم می‌ کند، به گونه‌ ای که مطمئن می‌شود خداوند تقدير خوشايندی برای او مقدر فرموده است؛ اما طولی نمی ‌کشد که خدا آن ‌ها را از بين می‌برد. در عصر ما امام خمینی (رضوان ‌الله‌ عليه) نمونه چنین بنده‌ای بود. در ماجرای شهادت مرحوم حاج آقا مصطفی (رضوان‌ الله ‌عليه)، امام پس از اطلاع از ماجرا می‌فرماید: «انا لله وانا اليه راجعون» و کسی گريه امام را در شهادت مرحوم حاج آقا مصطفی نمی‌ بیند؛ در حالی که حاج آقا مصطفی امید امام بود و امام اميد داشت که از خادمان بزرگ اسلام شود. کسب چنین مقامی، کار بسیار مشکلی است. گرچه سخن گفتن از آن آسان است. برای کسب اين مقام انسان باید از امور کوچک و کارهای ساده شروع کند و هنگامی که نوعی گرفتاری برايش پيش مي ‌آيد بگويد: الحمدلله! حتما مصلحتی در این گرفتاری وجود داشته است. اگر انسان در امور کوچک تمرین رضایت کند، می ‌تواند رفته ‌رفته در سختی ‌هاي بزرگ صبور باشد و از کار خدای متعال رضايت داشته باشد. مرحوم علامه مصباح (ره) ۱۳۹۲/۰۳/۱۵ به مناسبت ۱ آبان ماه، سالگرد شهادت سید مصطفی خمینی #شهید_سید_مصطفی_خمینی #واقعیت_چیست http://eitaa.com/abas_aghaz