💠 #عبرت_هاى_عاشورا هاى و شاخصه های اخلاقی آن (۱۵) ۳ ـ #ناسزاگويى_و_بى حرمتى: ✍ در آيين پاك اسلام، جان و مال و ناموس و آبروى مؤ من از حرمتى ويژه بر خوردار است و هيچ كس در هيچ شرايطى حق ندارد بدو بى حرمتى كند. 🌷 امام صادق (علیه‌السلام) مى فرمايد: لِلّهِ عـَزَّ وَ جـَلَّ فـى بـِلادِهِ خـَمـْسُ حـُرَمٍ؛ حُرْمَةُ رَسُولِ اللّهِ(صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) وَ حُرْمَةَُّالِ الرَّسُولِ وَحُرْمَةُ كِت ابِ اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ حُرْمَةُ كَعْبَةِاللّهِ وَ حُرْمَةُ الْمُؤْمِنِ. (1) مـمـلكـت خـداونـد بـزرگ را پـنـج حـريـم اسـت: حـريـم پـيـامـبـر(صلي‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم) و حـريـم آل پيامبر و حريم كتاب خداى بزرگ و حريم كعبه الهى و حريم مؤ من. ✅ بـا ايـن حـال، در حـكـومت بنى اميه و واقعه عاشورا حرمت همه اين حريم ها شكسته شد، به ويژه حرمت آل رسول و حضرت امام حسين (علیه‌السلام). مزدوران بنى اميه در روز عاشورا، ناسزا گويى و بى حرمتى را به اوج رسانيدند و هيچ يك از رفـتـارشـان رنـگ و بـويـى انـسـانـى نـداشت. آن گاه كه امام حسين (علیه‌السّلام) بر اثر شدت جراحات، زمينگير شد، مالك بن نسر، نزد حضرت آمد با ناسزا گويى شمشير بر سر آن حضرت فرود آورد؛ چونان كه كلاه خود را دريد و به سر مقدس رسيد.(2) ✅ شـمـربـن ذى الجـوشـن در كشاكش نبرد، به خيمه امام حسين (علیه‌السّلام) هجوم آورد و با نيزه آن را دريد و فـريـاد زد: (آتـش بـيـاوريـد تـا اهـل ايـن خـيـمـه را بسوزانم !) آنان پس از كشتن امام و اصـحـابـش، پيكرهاى پاكشان را مثله كردند، لوازم انفرادى آنان را بـه غـارت بـردنـد.(3) ✅ ايـن حـرمـت شـكـنـى در حـالى صـورت مـى گـرفـت كـه سپاهيان يزيد خود را مسلمان و پيرو آيين مـحـمـد(صلي‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم) مـى دانـسـتـند. سنان بن انس در كنار پيكر غرقه به خون امام از اسب پايين آمد و با نهادن شمشير بر گلوى آن حضرت، با گستاخى گفت: (به خدا سوگند مى دانم كه تو پسر پـيـامـبـرى و پـدر و مـادرت بـهـتـريـن مـردم بودند و سرت را از بدنت جدا مى كنم !) و چنين نيز كرد.(4) 📚 (1) بحار الانوار، ج 24، ص 186. (2) لهوف، ص 172. (3) همان، ص 174. (4) همان، ص 176. #کانال_استاد_عباسے_خراسانے @abbasi_khorasani