فرزندان شهدای مدافع حرم بعد از دیدار با رهبر انقلاب. شاعر: عبدالڪریم @abdolkarim118

#نه_دی #فتنه_اکبر #با_ولایت_تا_شهادت ذوالفقاریم و از غلاف به دور/ ساحت ما از انعطاف به دور/ پایمردی مرام مکتب ماست / اسدالله امام مذهب ماست/ مرگ در نزد ما خوشی دارد/ رزم ما "عَبدوَد" کُشی دارد/ تا ابد پای ریشه باید ماند/ با علی تا همیشه باید ماند/ پای دنیا خواص افتادند/ مثل "عمرو بن عاص" افتادند/ از سر "طلحه"، خیرها رفتند/ فتنه‌ ای شد، "زبیر" ها رفتند/ آنکه کج رفت، آخرش جا زد/ فتنه را تیغ "مالک" از پا زد/ فقط آنان که وقف یار شدند/ مثل "عمار" رستگار شدند/ هر کسی با "علی" است، بسم الله/ پای کار ولیّ است،بسم الله/ خشمِ دندان فشُرده‌ای داریم/ دشمن زخم خورده ای داریم/ فتنه این بار سخت و سنگین است/ فتنه در راه خدشه بر دین است/ فتنه کم کاری مدیران است/ اقتصاد ضعیف و ویران است/ ظلم مسول بی دیانت را_/ ضعف مسئول بی لیاقت را_/ ننویسد کسی به پای نظام/ ننویسد کسی به پای امام/ گوش ما و کلام رهبرمان/ پای این عهد می رود سرمان/ بسته دشمن به فتنه ای امید/ "نه دی" را دوباره خواهد دید/ عبدالڪریم @abdolkarim118

#قرار قرار را فقط به هم نزن، علی!/ میان خانه، هی قدم نزن علی!/ قرار شد که من شهیده ات شوم/ قرارِ غُصه ی عدیده ات شوم/ ببین که زخمی کسالتم، علی!/ بخند! مرهم جراحتم علی!/ به فکر صورت پر از ورم نباش/ به فکر زخم های پیکرم نباش/ برای اشک بچه هام، چاره کن/ چهار تا یتیم را اداره کن/ بگو که جام زهر، نشکند فقط/ بگو سکوت شهر، نشکند فقط/ صدای هق هقت، عزایِ خانه شد/ قرار ما به غُسل مخفیانه شد/ به جان بچه ها مرا کفن بگیر/ علی! بیا و آستین دهن بگیر/ قرار شد که صبر همدمت شود/ دو مُشت خاک قبر همدمت شود/ بیا به قبر،سایه کن عزیز من/ به چاه کم گلایه کن عزیز من/ همیشه، شب بیا کمی کنار من_/ چراغ روشن سر مزار من!/ عبدالڪریم

شهر الله #ېڪ تا نصف رساند عمر محدودم را/ یک عمر ضرر کرده گنه، سودم را/ از من بپذیر توبه ام را یا رب!/ این اذن دخول گریه آلودم را/ عبدالڪریم

شهر الله #دو دوریم چنان ز ساحت عشق هنوز _/ باید بخوریم حسرت عشق هنوز/ یک عمر پی غنای مالی بودیم/ افسوس که "استطاعت عشق" هنوز.../ عبدالڪریم

شهر الله #سـه مَثَلُ الَّذينَ يُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ وَ #تَثْبيتاً_مِنْ_أَنْفُسِهِمْ روغن به جلای خویش می ریزی، هان/ دانه به هوای خویش می ریزی، هان!/ "انفاق" درخت ریشه دارت بکند/ تو آب به پای خویش می ریزی، هان/ عبدالڪریم @abdolkarim118

#مناجـــــات_با_خــدا #شب_قــــــــدر #امیر_المومنین از پا می افتم تا کمی پر وا کنم من/ باید دوباره بال، دست و پا کنم من/ گاهی زمین خوردن بلندم می کند، هان!/ یعنی به پای یار، بندم می کند، هان!/ یک عمر گرم دست گیری بود، تنها/ دنبال مچ گیری نبود از غفلت ما/ یک عمر با ما مهربانی کرد مردم!/ کی با خشونت حکمرانی کرد مردم؟!/ اسم خودش را "ساتر العورات" خوانده/ "غفار" خوانده، "قاضی الحاجات" خوانده/ از وصف عفو او زبان ماست الکن/ او را "کریم الصفح"۱ نامیده است جوشن/ "جاری اللصیق"۲؛ "الجار ثم الدار" ما اوست/ همسایه ی دیوار به دیوار ما اوست/ هر بار در فرمان تو اهمال کردیم/ حق خدایی تو را پامال کردیم/ شرّ العمل یعنی جسارت بعد عصیان/ خیر العمل یعنی خجالت بعد عصیان/ قبل از عذابش در قیامت عفومان کرد/ به قطره ای اشک ندامت، عفومان کرد/ او انتظار التماس از ما ندارد/ والله، او حرصِ تقاص از ما ندارد/ دلسوز تر از مادر دلسوز، یا رب!/ ای بهترین استاد عشق آموز، یا رب!/ ٭٭٭ از پیرهن مشکی مشخص شد تبارم/ دست علی افتاد آخر کار و بارم/ با بردن نام علی بخشید ما را/ رنجید از عصیان ولی، بخشید ما را/ آخر علی، آل پیمبرـ آل دین بود/ شان "حدیث منزلت"، "اکمال دین" بود/ ای وای از دست زمانه، وای بر من/ مولا و تشییع شبانه؟!، وای بر من/ در شان او "لولا علیُُ" گفت سرمد/ روز غدیر، "هذا علیُُ" گفت احمد/ ای خطبه خوان "نهج"، ای منشور اسلام/ ای دومین تشییع سوت و کور اسلام/ هرگز ندیده فاطمی تر از تو دنیا/ صد سال مخفی بود قبرت؛ مثل زهرا/ ــــــــــــــــــــــ ۱.کریم الصفح=کسی که بعد از بخشش، منت نمی گذارد. ۲. جاری اللصیق=همسایه ی دیوار به دیوار عبدالڪریم

🎙صوت/ شعر خوانی در شب میلاد پیامبر اکرم. محمد کاظمےنیا

اجتماع مردم اصفهان در محکومیت فتنه مداح: سید رضا نریمانے شاعر: محمد کاظمے نیا

سلام علیــکم. مقتل خوانــے امیر المومنین روحی فــــداه راس ساعت ۱۶ https://bit.ly/2JUcR41

روز عید است، خوشبحال دلم/ با تو تکمیل شد کمال دلم/ دل من رو به راه توست فقط/ زندگی در نگاه توست فقط بی تو تاریک بود عاقبتم/ با تو در وادی مراقبتم عشقبازی، عیار سنج من است/ حب مولا تمام گنج من است روشنی بخش کوره راه منی/ تو همانی که دلبخواه منی عمر اگر بی تو طی شود حیف است/ دل ما با علی سر کیف است تا ترازوی عشق، حق بین است/ کفّه ی تو همیشه سنگین است تو که هستی که برتر از فهمی؟/ نه خیالی نه خواب، نه وهمی عشق را ساده میشود فهمید/ سر سجاده میشود فهمید از نماز تو سر در آوردند/ تیر از پای تو در آوردند در رکوعت زکات میدادی/ تشنگان را قنات میدادی دم بزن باز هم برای کمیل/ ای دمت گرم با "دعای کمیل" پای بست علاقه ی تو شدم/ محو "نهج البلاغه" ی تو شدم با تو وا شد به ماورا دیدم/ با تو، من آشنا به توحیدم میشوم با ملائکه همراه/ با دو خط فهم "خطبة الاشباح" خطبه خوان زمان صلح،علی!/ ای شهید نماز صبح، علی! شور شمشیر تو انیسی داشت/ هیبتت "شُرطةُ الخَمیس"ی داشت قبضه ی ذوالفقار، قبض تو بود/ شعله ی جنگ، شور نبض تو بود تیغ چشم تو فاتح جنگ است/ که کمیت رقیب تو لنگ است از شکوهت، هراس میریزد/ برگ عمر بن عاص، میریزد سخت و بی انعطاف، محکم بود/ جلوی انحراف، محکم بود شتر فتنه را به چاه انداخت/ نهروان، نهر خون به راه انداخت تا نفس داشت، ماند پای هدف/ تا نفس هست، وقف شاه نجف شیر چالاک، یا ابا الحَسَنیَن!/ ما تَرَکناک یا ابا الحسنین سفره داریِ خلق رسم علی است/ خلق آتش برای خَصم علی است عبدالڪریم

#مناجات #ماه_رجب #مثنوی_معنوی #لیله_الرغائب #روضه دنیا مرا به وادی آمال بست و رفت/ دل را به هر که جز تو سپردم، شکست و رفت/ زخمی شدم به پنجه ی شیطان، خدای من/ این دل شده است گنجه ی شیطان، خدای من/ باید به آب زمزم اشکی وضو کنم/ باید به توبه جامه ی دل را رفو کنم/ طعم گناه، ذائقه ام را به هم زده/ پیش تو حسن سابقه ام را به هم زده/ بار گناه بی تو فقط جمع کرده ام/ عمری تباه بی تو فقط جمع کرده ام/ سن میشود زیاد و امید وصال کم/ راهی دراز دارم و اما مجال کم/ میترسم عاقبت نشوم آنچه خواستی/ از من به غیر توشه‌ی ایمان، چه خواستی؟!/ با کوله بار بی ثمری، رد نکن مرا/ با اشک آمدم بخری، رد نکن مرا/ دستم تهی است، کاسه به دستم نگاه کن/ هر چند باز توبه شکستم، نگاه کن/ اصلا نبخش، فرصت هم‌صحبتی بده/ وقتی به این گدای بد غربتی بده/ امید من فقط تویی و بس، امید هست!/ من را رسانده ای به رجب، پس امید هست/ دل را به احترام علی رو به راه کن/ ماه علی، به جان علی یک نگاه کن/ نام علی به سینه ی من میدهد شعف/ "شهر" علی رجب شد و شهر علی نجف/ محتاج جرعه آب حیاتم، وسیله کن/ دلتنگ یک سفر عتباتم، وسیله کن/ دلتنگ روضه ام، چه بگویم؟! نگفتنی است/ داغی است بر دل همه، این غم نگفتنی است:/ «چون چاره نیست میروم و میگذارمت»/ دست سنان و شمر لعین میسپارمت/ بگذار زخم تشنه ببوسد تو را حسین/ بگذار تیغ و دشنه ببوسد تو را حسین/ نسپار جای بوسه من را به خنجرش/ ای نانجیب، تیغ نکش روی حنجرش/ عبدالکریم