#فاطمه_معصومه #شهزاده_کاظم آید صدایِ هِلهِله ، از خانه شمسُ الضُّحی موسی ابنِ جعفر خنده بر ، لب دارد از لطفِ خدا داده به او پروردگار ، یک دخترِ طلعت نشان هرگز ندیده هیچ کَس ، مانند و مثلِ این عَطا کرده رِضا او را بَغَل ، می بوسد او را دَم به دَم گوید اَذان در گوشِ آن ، کوثر نِشان هَل اَتی خورشید و اَنجُم سَرکِشان ، یِکصد هزاران کهکشان صف در تنیده پشتِ هم ، در دیدن آن مَه لِقا اِسپند بهرش دود شد ، چَشمِ بد از وِی دور شد از بَهرِ خوشبختیِّ وِی ، بابایِ او کرده دعا نامیده شد او فاطِمه ، مانندِ زهرا مادرش روحِ مناجات اَصلِ او ، فرعش بُوَد نورُالهُدی جویایِ عصمت هر که شد ، در ذهنِ او این فِکر شد پاک است و پاکی ذاتِ او ، معصومهء آلِ عَبا هم کُفوِ او کِی یافت شد ، یا در کدامین یاد شد؟ خاکی نشینان در کجا ، شهزاده کاظم کجا حاتَم گِدایِ کویِ او ، وصفِ کریمه حالِ او هر کَس حَرَم رَه یافته ، معنی کند از نو سَخا #روح_الامین_کشاف