ای تکیه گاه و پناه زیباترین لحظه های پرعصمت و پر شکوه تنهایی و خلوت من ای شط شیرین پرشوکت من ای با تو من گشته بسیار درکوچه‎های بزرگ نجابت در کوچه های فروبسته ی استجابت در کوچه‎های سرور و غم راستینی که‎مان بود در کوچه باغ گل ساکت نازهایت در کوچه باغ گل سرخ شرمم در کوچه‎های نوازش در کوچه‎های چه شب های بسیار تا ساحل سیمگون سحرگاه رفتن در کوچه‎های مه آلود بس گفت و گو ها بی هیچ از لذت خواب گفتن در کوچه‎های نجیب غزل ها که چشم تو می خواند گهگاه اگر از سخن باز می‎ماند افسون پاک منش پیش می‎راند ای شط پر شوکت هر چه زیبایی پاک ای شط زیبای پر شوکت من ای رفته تا دوردستان آنجا بگو تا کدامین ستاره است روشن‎ترین همنشین شب غربت تو؟ ای همنشین قدیم شب غربت من.... #مهدی_اخوان_ثالث @aboajor

رهبر انقلاب در محفل شعرا در سال ۱۳۹۵ یکی از اشعار مهدی اخوان ثالث را می‌خوانند و در ادامه تعبیر قابل توجهی از این شعر دارند. رهبر انقلاب شعر اخوان ثالث را چنین می‌خوانند: ای تکیه گاه و پناه زیباترین لحظه‌های پر عصمت و پر شکوه تنهایی و خلوت من ای شط شیرین پر شوکت من و در ادامه می‌فرمایند: «ببینید این شعر چه قدر قشنگ است؛ وقتی من این شعر را می‌خوانم، مخاطبم دعاست، دعا همین است.» https://eitaa.com/Goghnooos

بهار فرصت دیوانگی باران است... @aboajor

مثل باران بهازی که نمیگوید کی بی خبر در بزن و سرزده از راه برس #یا_بقیه_الله #حسین_منزوی https://eitaa.com/Goghnoos

🎬 نماهنگ #نماهنگ مثل ستاره با صدای عبدالرضا هلالی شاعر: سید جواد پرئی #دهه_کرامت #روز_دختر ➖➖➖➖➖ ⚫️ @HelaliAbdoreza

ذی القعده ی رخت شب ماه است و آفتاب اینجا زمین مردم خورشید محمل است «در کوی عشق شوکت شاهی نمیخرند» زاير همین که قصد حرم کرد سائل است #الهه_بیات_مختاری #ماه_طلوع_شمس_خراسان_رسیده_است #خورشید_در_جوار_شما_آرمیده_است @aboajor

گاه به گاه پرسشی کن که زکات زندگی ! پرسش حال دوستان گاه به گاه کردن است .... #شهریار @aboajor

شب همه بی تو کار من شکوه به ماه کردن است روز ستاره تا سحر تیره به آه کردن است متن خبر که یک قلم بی تو سیاه شد جهان حاشیه رفتنم دگر نامه سیاه کردن است چون تو نه در مقابلی عکس تو پیش رو نهیم این هم از آب و آینه خواهش ماه کردن است نو گل نازنین من تا تو نگاه می‌کنی لطف بهار عارفان در تو نگاه کردن است لوح خدا نمایی و آیینهٔ تمام‌قد بهتر از این چه تکیه بر منصب و جاه کردن است ماه عبادت است و من با لب روزه‌دار از این قول و غزل نوشتنم بیم گناه کردن است لیک چراغ ذوق هم این همه کشته داشتن چشمه به گل گرفتن و ماه به چاه کردن است من همه اشتباه خود جلوه دهم که آدمی از دم مهد تا لحد در اشتباه کردن است غفلت کائنات را جنبش سایه‌ها همه سجده به کاخ کبریا خواه نخواه کردن است از غم خود بپرس کو با دل ما چه می‌کند این هم اگرچه شکوه شحنه به شاه کردن است عهد تو سایه و صبا گو بشکن که راه من رو به حریم کعبه لطف اله کردن است گاه به گاه پرسشی کن که زکات زندگی پرسش حال دوستان گاه به گاه کردن است بوسهٔ تو به کام من کوهنورد تشنه را کوزهٔ آب زندگی توشهٔ راه کردن است خود برسان به شهریار ای که در این محیط غم بی تو نفس کشیدنم عمر تباه کردن است @aboajor

سقف از سر آسمان من افتاده ماه از لب نردبان من افتاده دور از تو شب و روز به هم ریخته است دلتنگی من به جان من افتاده #الهه_بیات_مختاری تا چشم گشودم سقفی بر فراز سرم دیدم که جنگلی انبوه بود با درخت های رسیده از نجاری... @aboajor

اگر تو بخواهی مورچه ای را از خانه اش دور می کنم و گرسنگی را به دنیا برمی گردانم دستم را تا آرنج در دهانم فرو می برم و خودم را چون پیراهنی پشت رو می کنم. اگر تو بخواهی نامت را بید می گذارم و در سایه ات روشن و خاموش می شوم. #بروسان و گیاهی که در سقف روییده به خاطر که, برای کدام عشق این همه سرسخت بوده است؟! @aboajor