نمک گیر خودت کردی اگرچه آب دریا را به دستت میکنی تقسیم با ما نان و خرما را گشوده گوشه ی چشمت گره های دو دنیا را که هر چه کورتر بهتر تو وا کردی گره ها را حبیب جان دل های پر از امیدواری ها چراغ روشن دلتنگی شب زنده داری ها شده چشم رجب روشن از انوار دو عین تو جهانی ریزه خوار سفره ی نان جوین تو کریمان خاک روب صحن و فرش کاظمین تو که هر کس را که مدیونیم باشد زیر دین تو که نامت هرکجا بردیم سائل می‌شود پیدا کلید ذکرها ...حل المسائل می‌شود پیدا گشوده دست هایت سفره های روزی دل را چه شیرین می‌کند حل ...بردن نام تو مشکل را به این در بسته امید آن که خواهد رزق کامل را به دنبال تو می‌گردد دلش منزل به منزل را شلوغی دل بی تاب ها در صحن معلوم است ولی حاجت روایی با کریمان امر محتوم است رضا بخشنده و ابن الرضا بخشنده تر باشد ولی شوق زیارت هم پسر را هم پدر باشد که کل نور واحدها ازین هم بیشتر باشد به هر صحنی گذارم پای آنجا چشم تر باشد قسم دادیم بر جان جوادش حق صحبت را پسر شد واسط فیض و روا کردند حاجت را امام بهترین شب از شب حاجت روایی ها دو بال روشن دل در شبستان رهایی ها مضیف ات خاطرات کاظمین و قند و چایی ها شفا بخش تمام دردها و بی دوایی ها دخیل یا جواد العالمت بستیم محفل را به این سائل نوازی ها روا کن کار این دل را #الهه_بیات_مختاری #جواد_العالم @aboajor

وَ واعَدْنا مُوسی‏ ثَلاثِینَ لَیلَةً وَ أَتْمَمْناها بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِیقاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِینَ لَیلَةً وَ قالَ مُوسی‏ لِأَخِیهِ هارُونَ اخْلُفْنِی فِی قَوْمِی وَ أَصْلِحْ وَ لا تَتَّبِعْ سَبِیلَ الْمُفْسِدِینَ ۱۴۲ اعراف #نماز_دهه_اول_ذی_الحجه @aboajor

قربان حج واجب عشق تو کرده ایم عمری که رفته است بدون تو مفرده #الهه_بیات_مختاری @aboajor

#حاجی_احرام_دگر_بند_ببین_یار_کجاست @aboajor

#یار_بی_پرده_از_در_و_دیوار_در_تجلی_است_یا_اولی_الابصار که یکی هست و هیچ نیست جز او وَحْدَهُ لا إِلهَ إِلا هُو #هاتف_اصفهانی @aboajor

شربتِ قند و گلاب از لبِ یارم فرمود نرگس او که طبیبِ دلِ بیمارِ من است #حافظ @aboajor

سخنِ اندک و مفید همچنان است که چراغی افروخته، چراغی ناافروخته را بوسه‌ای داد و برفت. آن در حقِّ او بَس است و او به مقصود رسید. فیه ما فیه #مولانا @aboajor

ازدواج حضرت علی علیه السلام و حضرت فاطمه سلام الله علیها #استاد_روح_الامین @aboajor

#مَرَجَ_الْبَحْرَيْنِ_يَلْتَقيانِ الرحمن.آیه ی ۱۹

در آيه 19 تا 22 سوره «الرّحمن» مى خوانيم: «مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقيانِ * بَيْنَهُما بَرزَخُ لايَبْغيانِ * فَبِاَىّ آلاِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ * يَخْرُجُ مِنْهُما اللّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ»؛ بر طبق تفسیر معنوی مأخوذ از روايات، مراد از اين دو دريا، امام على(ع) و حضرت فاطمه(س) هستند که محبت و احترام آنها به یکدیگر مانع هرگونه تعدی به طرف مقابل مي شود و مراد از لؤلؤ و مرجانی که از آنها بدست می آید امام حسن(ع) و امام حسين(ع) می باشند. @aboajor

سعدیا گر بکند سیل فنا خانهٔ عمر دل قوی دار که بنیاد بقا محکم از اوست @aboajor