❎چه کسانی در زمان غیبت از انحراف امان هستند... ⁉️
⭕عن الصقر بن دلف قال في حديث عن أَباجعفر محمد بن علی الرضا علیه... فَقُلْتُ لَهُ یا ابْنَ رَسُول اللَّه و لِمَ سُمِّیَ الْقَائِمَ قال لِأَنَّهُ یَقُومُ بَعْدَ مَوْتِ ذِکْرِهِ وَ ارْتِدَادِ أَکْثَرِ الْقَائِلِینَ بِإِمَامَتِهِ فَقُلْتُ لَهُ و لِمَ سُمِّیَ الْمُنْتَظَرَ قَالَ لِأَنَّ لَهُ غَیْبَةً تَکْثُرُ أَیَّامُهَا و یَطُولُ أَمَدُهَا فَیَنْتَظِرُ خُرُوجَهُ الْمُخْلِصُونَ و یُنْکِرُهُ الْمُرْتَابُونَ وَ یَسْتَهْزِئُ بِذِکْرِهِ الْجَاحِدُونَ و یَکْثُرُ فیها الْوَقَّاتُونَ و یَهْلِکُ فیها الْمُسْتَعْجِلُون و یَنْجُو فِیها الْمُسَلِّمُون
🟠 در حدیثی صقر بن دلف گوید:به امام جواد صلوات الله علیه گفتم:به چه خاطر(امام دوازدهم)قائم نامیده می شود؟فرمود:زیرا بعد از مردن یاد او و #ارتداد و بازگشتن اکثر معتقدان به امامت او قیام می کند. به حضرت گفتم:چرا مُنْتَظَر نامیده می شود؟فرمود:زیرا غیبتی دارد که روزهای آن زیاد می شود و مدت آن طول می کشد،پس در این غیبت افراد مخلص،منتظر ظهور او هستند و اهل شک و ریب او را انکار می کنند و جاحدین هنگام ذکر او مسخره می کنند و وقت تعیین کنندگان(برای ظهورش)زیاد می شوند وشتاب کنندگان هلاک می شوند و #اهل_تسلیم #نجات پیدا می کنند!
📚کمال الدین جلد۲ص۳۷۸
🔴عن علی بن الحسین أنه قال في حديث : إن للقائم منا غیبتین إحداهما أطول من الأخری..... و أما الأخری فیطول أمدها حتی یرجع عن هذا الأمر أکثر من یقول به فلا یثبت علیه إلا من قوی یقینه و صحت معرفته و لم یجد فی نفسه حرجا مما قضینا و سلم لنا أهل البیت
🟠 امام سجاد علیه السلام فرمود:همانا برای قائم ما دو غیبت است که یکی از آنها از دیگری طولانی تر است.تا آنجا که فرمود:اما غیبت دوم مدت آن طولانی می شود تا جایی که بیشتر کسانی که معتقد به او بودند از این أمر برمی گردند و بر او ثابت نمی ماند مگر کسی که #یقین او قوی است و #معرفت و شناخت او #صحیح است و از احکام ما در درون خود احساس تنگی نکند و کاملا #تسلیم ما باشد!
📚کمال الدین جلد۱ص۳۲۴
#شبجمعههوایتنکنممیمیرم
💠 دل بیمار فقط از تو شفا میخواهد
شب جمعهاست دلم کربوبلا میخواهد
❇️ #امام_صادق علیهالسلام خطاب به بشیر فرمودند:
👈 ای بشیر، هرکس قبر #امام_حسین علیهالسلام را از روی #معرفت (به حق بودن حضرت) زیارت کند
👌 مثل این است که #خدا را در #عرشش زیارت نموده باشد.
📚 كامل الزيارات، ص۲۸۲؛ بحار الأنوار، ج۹۸، ص۷۷.