💢 پرسش : 🟡معنی مراقبه ای که علمای اخلاق می گویند چیست؟ آیا فقط ترک گناهان محسوب می شود؟ یا همراه با آن باید دائم در دل به یاد خداوند باشیم؟ ا 🔰 پاسخ : « 💠 مراقبه» از ماده «رَقَبَه» به معنى «گردن»، گرفته شده و چون انسان به هنگام نظارت و مواظبت از چيزى گردن مى‏ كشد، و اوضاع را زير نظر مى‏ گيرد، اين واژه بر معنى نظارت و مواظبت و تحقيق و زير نظر گرفتن چيزى، اطلاق شده است. 🔸اين واژه در تعبيرات علماى اخلاق در مورد «مراقبت از خويشتن» به كار مى‏ رود، در واقع کسی که می خواهد تهذیب نفس داشته باشد باید مراحلی را طی کند که یکی از این مراحل مراقبه است. این مرحله بعد از مرحله ی «مشارطه» انجام می گیرد يعنى انسان بعد از عهد و پيمان با خود براى اطاعت از فرمان الهى و پرهيز از گناه بايد مراقب پاكى خودش باشد، چرا كه اگر غفلت كند، ممكن است تمام شرط و پيمانها به هم بريزد. شیطان از یک طرف و هوا و هوس هاى درون از سمت دیگر ما را به سوى خود مى‏ خوانند، اگر مراقب اعمال خودمان نباشیم سرمايه ايمان و تقوا را از دست می دهیم.پس مراقبه یعنی، مراقب اعمال و اخلاق خويش بودن، و نظارت دقيق بر آن داشتن، و همه روز و در همه حال و در هر جا به اعمال خود توجه کردن. 🔹امیر المومنین (علیه السلام) درباره مراقبت می فرماید: «طُوبی لِمَن راقَبَ ربَّه و خافَ ذَنْبَه خوشا بنده ای که پروردگارش را مراقب باشد و از گناه خود بترسد. دائم به یاد خدا بودن به این معناست که انسان مراقب باشد خواسته ها و توصیه های خدا را پیاده نماید، یعنی مراقب باشد که گناه نکند و واجباتش را انجام بدهد، نه این که در تمام ساعات روز، ذکر بگوید. 📎 #اخلاقی # کانال"ابصرالناظرین" ‌✅https://eitaa.com/joinchat/770113630C2717e14c03‌‌