بیست و چهار همین که خلق شدیم ابتدا علی گفتیم نداشتیم دهان، بی‌صدا علی گفتیم شبیه بقچه به خود پیچ خورده بود جهان گشوده شد گره از کار، تا علی گفتیم هزار آینه چیدند در برابر هم در آن تجلی بی انتها علی گفتیم خدا به خلقت حیدر، تبارک الله گفت و ما به خلقت خود مرحباعلی گفتیم فرشته گفت که عشق است و بار سنگینی است به روی دوش گرفتیم و یاعلی گفتیم به هر دلیل که باشد به نفع ما شده است در آن سحر چه بدانم چرا علی گفتیم نه جبر بود نه تفویض شرح قصه ی ما «قدر» که سخت گرفت، از «قضا» علی گفتیم به روی آب نوشتیم مرتضی و سپس به گوش آتش و خاک و هوا علی گفتیم نمانده است زمان خالی از ارادت ما همیشه با یکی از انبیا علی گفتیم شدیم شاخه طوبی و چیدمان موسی و قبل معجزه اش با عصا علی گفتیم به شکل باد گذشتیم از دهانه‌ی غار و با رسول خدا در حرا علی گفتیم دعا به چشمه بدل کردمان زلال و طهور بدون دغدغه سر تا به پا علی گفتیم و اهل خاک بگویند هرچه می‌گویند نظر به غیر نکردیم _ ما علی گفتیم #سعید_مبشر @adabiatqom

«صد و ده» خالق همه را که آزموده‌ست علی! غیر از تو کسی علی نبوده‌ست علی! در معرکه تحمید تو را می‌گوید شمشیرت اگر دهان گشوده‌ست علی! #سعید_مبشر

صد و یازده تقلیدِ هلال ماه از «ع» علی است بر گردن خورشید فقط دِین علی است شب_ خوب نگاه کن! _فراسوی افق آن چند ستاره، ردّ نعلین علی است #سعید_مبشر