حکمت ۳۶۷: وَ إِنَّمَا يَنْظُرُ الْمُؤْمِنُ إِلَي الدُّنْيَا بِعَيْنِ الاِعْتِبَارِ وَ يَقْتَاتُ مِنْهَا بِبَطْنِ الاِضْطِرَارِ وَ يَسْمَعُ فِيهَا بِأُذُنِ الْمَقْتِ وَ الإِْبْغَاضِ إِنْ قِيلَ أَثْرَي قِيلَ أَكْدَي وَ إِنْ فُرِحَ لَهُ بِالْبَقَاءِ حُزِنَ لَهُ بِالْفَنَاءِ هَذَا وَ لَمْ يَأْتِهِمْ يَوْمٌ فِيهِ يُبْلِسُونَ مومن تنها با چشم عبرت به دنیا می نگرد و از آن به مقدار ضرورت بر می گیرد و سخن دنیا را به گوش خشم و دشمنی می شنود چرا که اگر بگویند به ثروت رسید پس از چندی بگویند تهیدست گردید و اگر به بقایش شاد گردند به مرگش در اندوه شوند.این است وضع دنیا و حال آدمیان و هنوز آنان را روزی نیامده که در آن پریشان و نا امید شوند. #طرح_انیس #پویش‌_نهج‌_البلاغه‌_خوانی @aeineh_tarbiat