«معترض مصلح» ✍محدثه زندی ایرانیان در حالی به انتهای سال 1402 نزدیک می‌شوند که هنوز بار اتفاقات سال 1401 را به دوش می‌کشند. در تحلیل اتفاقات سال 1401 برخی تلویحا به دو گروه طرفدار نظام و معترض به نظام اشاره کردند و چنان از «مردم هم نظام را دوست دارند و هم معترض هستند» صحبت کرده‌اند که گویی این دو با هم قابل جمع نیستند، غافل از اینکه یکی از دست‌آوردهای نظام تربیت انسان معترض است! مشکلات و مسائل چیزی است که در همه نظامات و کشورها وجود دارد آنچه در بسیاری از کشورها وجود ندارد، مردمی حساس به این مسائل است. یعنی وجود افرادی «غیرخنثی، فعال و حساس» که به خاطر فساد و رانت، رگ گردنشان باد ‌کند و به خاطر تعرض به زن غیرتی شوند و به خاطر بی‌عدالتی، فقر و... آتش ‌به جانشان بیافتد. قطعا تربیت انسان‌های حساس و غیر‌خنثی از برکات جمهوری اسلامی است. قبل از انقلاب قاطبه مردم نسبت به فساد دستگاه حاکم حساسیتی نداشتند و گاهی، بعضی حتی نمی‌توانستند حاکمِ بدون فساد را تصور کنند. آنها دچار تبعیض شدید، فاصله طبقاتی و فقر و فساد و استعمار بودند، اما جز چند مورد استثنایی نسبت به اوضاع حساس نبودند و انسان‌هایی بدون کنش‌گری بودند. نه‌تنها در گذشته خودمان، بلکه در بسیاری از کشورهای به اصطلاح توسعه یافته‌یِ دنیا، شاهد مردمی هستیم که بعد سال‌ها اختلاف طبقاتی و حاکمیت اقلیت ثروتمندِ قدرتمند، فقط در دهه‌های اخیر به حرکات اعتراضی دست‌زده‌اند. برخی از آنها اشرافیگری و تجملگرایی را نه عیب می‌بینند نه به آن اعتراض می‌کنند. استعمارِ کشورهای پیشرفته را فراموش کرده، به زندگی حداقلی راضی هستند. در چند سال اخیر و در برخی کشورها است که اعتراض‌های جسته و گریخته‌ای را نسبت به نظام سرمایه‌داری، تبعیض و بی‌اخلاقی و فساد مشاهده می‌کنیم. در حالیکه در جمهوری اسلامی شاهد رویش انسان‌های حساس و معترض هستیم. پس یکی از برکات انقلاب تربیت انسان‌های حساس نسبت به عدالت، ساده‌زیستی و عدم فساد و رانت و ..است، اما جمهوری اسلامی فقط معترض نمی‌خواهد بلکه نسل «معترض مصلح» می‌خواهد، نسلی که برای خود سهمی در اصلاح مسائل قائل باشد، و در مقابل، دشمن دنبال تربیت نسل معترض غرغرویِ تنبل است. شاید بتوان گفت بخشی از ثمره‌ی این تربیت در حوادث سال1401 دیده شد. معترض نق‌نقو دنبال اصلاح نیست، توهم دارد با توئیت‌زنی و اینستاگرام‌نشینی و با چهره‌ی‌روشنفکری گرفتن و مدام بر طبل مشکلات کوفتن، می‌تواند ابراز وجود کند. این افراد به راحتی مورد سوء‌استفاده اغتشاشگران و آشوب‌گران قرار می‌گیرند. (واژه‌هایی که برخی از داخلی‌ها اصرار دارند از آن استفاده نکنند، همان‌طور که ابا داشتند از واژه دشمن استفاده کنند. آنها با پاک‌کردن این کلمه از تحلیل حوادث سال گذشته سعی‌کردند اتفاقات را فقط اعتراض جا‌بزنند و برای نظام، در برخود با اغتشاش‌گران، هزینه‌سازی کنند.) اما «معترض مصلح» با وجود همه اعتراض‌هایش به اصل و کلیت نظام پایبند است، امید دارد و به سمت اصلاح حرکت می‌کند. او آدم توییتری و اینستاگرامی نیست که فقط عیب‌ها را برجسته کند و چشم بر پیشزفت و نکات مثبت ببندد و دنبال‌کننده جمع‌کند. معترض مصلح فقط مشکلات را ردیف نمی‌کند بلکه «نقطه‌زنی‌کرده» و برابر ظرفیت و توانایی‌اش در اصلاح مورد اعتراض می‌کوشد. اگر به نبود آب شرب در برخی مناطق اعتراض دارد به جای اغراق در پست‌ها و جذب دنبال‌کننده(فالور) به بهانه‌یِ تشنگی مردمِ مستضعف، به سراغ مدیران می‌رود و از آنها مطالبه می‌کند و اگر مدیران جوابگو نباشند، خود بیل و کلنگ برمی‌دارد و در اقدامی جهادی آب شرب را به منطقه مورد نظر می‌رساند و اگر به خصوصی‌سازی فلان شرکت اعتراض دارد، تجمع کارگران را هدایت می‌کند، تشکل‌های دانشجویی، بسیج، امام جمعه و غیره را به کار می‌گیرد تا مشکل را حل کند. معترض مصلح غرغرو و مجازی‌نشین، نیست. حساس، مسئولیت‌پذیر و فعال و کنش‌گر است و هزینه‌های احتمالی اعتراضش را می‌پذیرد. به نظر می‌رسد اگر معترض مصلحِ توانمند هدایت اعتراضات مردمی را بعهده بگیرد، می‌توان امید داشت که اعتراضات در مسیر درست هدایت شود. در خلاءِ رهبری معترض مصلح است که اغتشاشگران فرصت سوء‌استفاده از اعتراضات مردمی را پیدا می‌کنند و راه را بر اصلاح مسائل می‌بندند. 🍃ادامه دارد... #انتخابات #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZ

ادامه‌ی «معترض مصلح» ✍محدثه زندی موارد گفته شده اصلاحات و کنش‌گری جزئی است. اما کشور به اصلاحات کلان احتیاج دارد، مثل اصلاح قوانین یا اصلاح برخی ساختارها یا نحوه اجرا، که بیشتر در اختیار مجلس و دولت هست. در این موارد معترض مصلح با «برگه رای» راه را برای اصلاح امور کلان می‌گشاید. انتخابات یک مسیر عاقلانه، قانونی، موثر و مقتدرانه برای اصلاح امور کشور است. همان‌قدر که معترض نق‌نقو با شک به صندوق رای نگاه می‌کند و گاه از آن دوری می‌جوید، معترض مصلح به آن به عنوان یک فرصت نگاه می‌کند و برای آن مشتاق است. او اعتراض خود را نه با آتش‌زدن اموال مردم، شکستن شیشه و آسیب به اموال عمومی بلکه با برگه رای نشان می دهد. انتخابات فرصت جدی برای اصلاح در اموری زیربنایی و کلان است که فقط چهارسال یکبار رخ می‌نماید. معترض مصلح هوشیار این فرصت را از دست نمی‌دهد و معترض نق‌نقو تحت تاثیر دشمن با نقابِ دلسوز، از زیر بار این مسئولیت شانه خالی کرده، فرصت مشارکت در حل مسائل کشور را از دست داده و برخلاف مدعایش، عنصری خنثی و حتی منفی برای کشور می‌شود، که بدون آنکه بداند، دشمن برای پیشبرد اهدافش روی او حساب می‌کند. برای مُصلح انتخابات فقط رای به یک فرد نیست، «نه» به وضع کنونی و «آری» به تغییر در مسیر رشد و صلاح است. #انتخابات #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZ

. سرکار خانم اعظم ابوالحسن عراقی، پژوهشگر و مدرس حوزه در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه عنوان کرد: لینک خبر👇 https://hawzahnews.com/xcHLj #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. 🔖آنچه در جلسات ساهور می گذرد آنچه در جلسات ساهور می گذرد، نیاز هر دانش آموخته‌ی تاریخ است. به نظر می رسد فضاهای علمی و دانشگاهی دخل و نقشی در فهم تاریخی جامعه ندارند. تکیه بر نظریه ها و موضوعات علمی و روش های صرف پژوهشی ،نخبگان تاریخ را به خود مشغول کرده و از دنیایی که نویسندگان داستان ها و رمان های تاریخی برای مردم ساخته اند بی خبرند! این درد تا مغز استخوان تاریخ رخنه کرده و هیچ صدای اعتراضی از دانش آموختگان و اساتید تاریخ بلند نمی شود. تحریف، جعل، تخریب و غلو در داستان‌ها و رمان های تاریخی، فراوان است و همه سکوت کرده اند. انجمن ساهور می خواهد قوه عاقله ای در حوزه رمان ها و داستان های تاریخی تشکیل دهد؛ از اساتید و عالمان تاریخ که این سکوت را بشکنند. ساهور می خواهد نویسندگان و ناشران آثار تاریخی، سرشان را بلند کنند و ببینید زیر نظر هستند و به خود اجازه ندهند بدون دانستن زمانه، زمینه و شناخت کامل و دقیق دوره های تاریخی، اقدام به نگارش و چاپ اثر کنند. در این راستا «ساهور » دست همه‌ی دلسوزان و اهل اندیشه و قلم را می‌فشارد و تقاضا دارد در این مبارزه، همراه و همگام شوند. 👈به « انجمن علمی‌ ادبی ساهور» بپیوندید. #رمان #داستان #ساهور #تاریخ_ادبیات #دانشگاه_باقرالعلوم #انجمن_علمی_ادبی_ساهور 🌐https://eitaa.com/bouath

«مثل آنها» ✍زهرا نجاتی ❇️هر قدر فکر می‌کنم، دلیلی غیر از عشق به قد کشیدن جان و روح آدمها، نداشته که امثال شهید زین الدین خبر بدهند از اینکه اگر شب جمعه یادش و یاد شهدا کنیم، مارا پیش اباعبدلله(علیه السلام) یاد می‌کند. 🔹اول که عجب اعتقاد راسخی به اینکه شهید همنشین اباعبدلله است در شب جمعه. 🔹و دوم اینکه شهدا تک خوری بلد نبودند. جامع اندیش بودند برای آدم‌هایی با افق نگاه آنها، بد و خوب بودن فعلی ما چندان مهم نیست، رشد کردنمان مهم است. مهم نیست که چقدر عقب افتاده‌ایم؛ می‌خواهند دست بگیرند، می‌روند که کار راه بیندازند. 🔹برای همین است که شهید صفری و خیلی‌های دیگر قول شفاعت می‌دادند و قول کار راه انداختن. 👈این یعنی نه تنها خودشان یقین داشتند به اینکه شهادت چه جایگاهی دارد، بلکه تلاش می‌کردند هم برای بقیه جا بیندازند، هم قصد داشتند دستگیری کنند. 🔹حال آنها با حال آدم‌ی از جنس من، که اگر هم برای شهادتش دعا کند، از جنس احتیاج به بخشش گناهانش است، فرق می‌کند. 🔹هرچه که بوده آنها همین قدر جانفدای اجتماع بودند. نگاهی شبیه انبیا و اهل بیت داشتند که برای نجات آدمها نه تنها بروند که از آن سوی عالم هم دستگیری کنند. و کسی چه می‌داند شاید یک درس از آنها این باشد که جامعه نگر باشیم و جامع نگر. دلسوز جامعه باشیم و رشد اجتماعی. 🔹حالاتصور کن آنها اگر در فضای کنونی کشور بودند، در بوق ناامیدی می‌دمیدند و مثل بعضی کوتاه نظران، دم از طلبکاری و ضایع شدن خونشان می‌زدند یا تلاش می‌کردند اوضاع را بهبود ببخشند و برای آن از انتخاب خوب و مطالبه پس از انتخابشان دم می‌زنند؟! 🔹 فکر می‌کنم حس عشقشان به مردم، باعث می‌شد دومی را انتخاب کنند. طبیعتا اگر کسی علاقه‌مند آنهاست باید به عشق ملت و میهن، همین انتخاب را بکند. یادمان باشد 👈انتخاب آخرین کار ما نیست؛ بلکه مطالبه پس از انتخاب، از فرد فرد نمایندگان، به همان اندازه مهم است. اگر کسی به دنبال اصلاح رویه است. 👉 و همین. شادی روح امام و شهدا و مادرها و پدرهای زیرخاک، صلوات #انتخابات #امام_زمان #انتخاب_مردم #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

🔖وقتی انتخاب نکنی... ✍آمنه عسکری منفرد یادش بخیر! وقتی ما دهه شصتیا دبستانی بودیم، ایام دهه فجر رنگ‌وبوی خاصی داشت. از هفته اول بهمن‌ماه، شور و شوق عجیبی در مدرسه به پا می‌شد و بچه‌ها با اشتیاق فراوان تلاش می‌کردند تا مسئولیتی را برای دهه فجر بر عهده بگیرند؛ از تهیه‌ی وسایل تزیینی مثل کاغذ رنگی، پرچم کاغذی و بادکنک گرفته تا شرکت در گروه سرود، تواشیح و پذیرایی... این‌همه شور و شوق بچه‌ها تا پایان جشن ۲۲ بهمن هر سال ادامه داشت، بعد هم با یک فاصله‌ی کوتاه، دوباره بچه‌ها با حال‌وهوای عید نوروز و پیک شادی نوروزی، شاداب و سرحال و سرزنده بودند و برای تعطیلات لحظه‌شماری می‌کردند. آن ایام، شور و نشاط و هیجان در مدرسه غوغا می‌کرد و البته معلم‌ها، خصوصاً مربی پرورشی همیشه سکان‌دار اصلی بود و بچه‌ها را برای برگزاری هرچه بهتر مراسم هدایت می‌کرد، اما در سال‌های اخیر خصوصاً بعد از ایام کرونا که دانش‌آموزان خصوصا بچه‌های دهه هشتادی به‌بهانه‌ی آموزش مجازی، با فضای مجازی خو گرفتند و شادیشان هم مجازی شده، جشن‌های دهه فجر دیگه مثل دهه فجرهای قدیم برگزار نمی‌شود. بچه‌ها هم مثل قدیم‌ترها، اشتیاقی برای حضور در کارهای فرهنگی ندارند، مگر با تشویق و امتیاز ... من که به عنوان یک مادر، هنوز کودک درونم را شاداب و فعال می‌‌‌بینم و دلم می‌خواهد بچه‌های این آب و خاک با هویت ملی و فرهنگی‌شون آشنا بشوند و رشد کنند ، با معلم پرورشی مدرسه دخترم صحبت کردم و برای کمک در کارهای فرهنگی جشن پیروزی انقلاب در مدرسه، اعلام آمادگی کردم؛ اما انگار ایشون هم بدجوری در فضای جدید غرق شده بود و بعد از این‌که صحبت‌های پر از حرارت من را شنید ، با آرامش گفت: « خانم عزیز! الان دیگه مثل قدیم‌ها نیست. نه‌فقط مدرسه‌ی ما، بلکه بقیه‌ی مدارس هم همین اوضاع رو دارن. نهایتا روز ۲۲بهمن برای بچه‌ها یک جشن درنمازخانه می‌گیریم. تزئینات برای همونجا کافیه، پذیرایی هم شیرکاکائو و کیک ... » اما من قانع نشدم و مصمم شده بودم حتما این اوضاع کسل‌کننده را تغییر بدهم، تا شروع دهه فجر چند بار دیگر به مدرسه رفتم و گفتم که می‌توانم برای جشن‌ها در تزیینات کمک کنم و یا متن سرود آماده کنم و برای پذیرایی با کمک مادرهای دیگه ساندویچ یا آش بپزم، حتی پیشنهاد دادم که خودم برای جشن مسابقه طراحی می‌کنم، اما استقبال چندانی نشد ... من ناامید نشدم و موضوع را با مسئول انجمن مطرح کردم. بعد از صحبت‌های طولانی، بالاخره علت را جویا شدم و خواستم که رسما در کارهای اجرایی سهیم بشوم، اما پاسخ مسئول انجمن من را تکان داد. ایشون با صراحت گفتند: «اگر دوست دارید در تصمیمات مؤثر باشید، بهتره عضو انجمن مدرسه بشید یا اگر می‌تونید سال دیگه افرادی رو انتخاب کنید که برای کارهای فرهنگی اولویت قائل بشن. اعضای فعلی انجمن که با رأی اکثریت انتخاب شدن، بیشتر برای تعمیر ساختمان مدرسه و امور رفاهی هزینه می‌کنن نه کارهای فرهنگی و این مورد اعتراض خیلی از مادرهای شبیه شماست که دوست دارن بچه‌هاشون با انقلاب و فرهنگ ملی کشورشون آشنا بشن. اما متاسفانه موقع انتخابات انجمن معمولا والدینی که دغدغه‌ی فرهنگی دارن، یا کاندید نمیشن یا رای بالایی ندارن...» با این صحبت‌های نماینده انجمن یادم افتاد که من در انتخابات انجمن مدرسه، چون تحقیق نکرده بودم و کسی را نمی‌شناختم رأی ندادم و به خاطر مشغله کاری زیاد، خودم هم کاندید نشدم. همین موقع بود که یاد این جمله‌ی معروف افتادم که «وقتی انتخاب نکنی، دیگه حق اعتراض نداری، چون دیگران برات انتخاب می‌کنن و تو مجبوری تبعیت کنی!» #انتخابات #جهاد_روایت #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. 🔰فاطمه شکیب رخ، نویسنده و پژوهشگر تاریخ اسلام و تشیع در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه عنوان کرد لینک خبر 👇 https://hawzahnews.com/xcHMK: #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

«بلای عظیم» ✍طیبه فرید توی کوچه پس کوچه های دمشق زن ها و دخترهای سوری را با یک الله اکبر بر خودشان حلال می کردند و مردها و پسرها را تیرباران .اثری از زندگی نمانده بود.کأنه مصداق این آیه بودند که یذبحون ابنائکم و یستحیون نسائکم! صدای مخالفان مردمی دولت بشار که تا چند وقت قبل خیابان ها را قرق کرده بودند خاموش شده بود.آخر یا کشته شده بودند یا آواره....برای داعش و خارجی ها توده ی مردم اعم از موافقین و مخالفین بشار فرقی نداشت.حالا سوری ها مصداق و فی ذالکم بلاء من ربکم‌ عظیم بودند.اختلاف و لجبازی بلای عظیمی بود که دامن همه مردم را گرفت.داعش از زمین و اسراییل از آسمان شهر را ویران کرد.رد چکمه غریبه ها همهجای شهر بود حتی روی دیوارها و هوایی که نفس میکشیدند. شب های زیبای دمشق شده بود جهنمِ ارواح.... مسلمان و مسیحی و ایزدی همه پایمال شدند.این سرنوشت طبیعی سرزمینی بود که ملت پشت حاکمیتش را خالی کردند. اگر خواستید رأی ندهید!ندهید فقط چند سال بعد ملت های دنیا برای درس عبرت شدن مردمشان چیزی شبیه این متن را می نویسند،فقط به جای دمشق می گذارند تهران ،شیراز ،اصفهان....و به جای سوریه می نویسند ایران. #انتخابات #جهاد_روایت #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. علوم، فلسفه، انتخابات ✍زینب نجیب خیلی سردم بود. سَرَم را به سمت بوخور برده بودم و به برکت هوای گرم و مرطوبش چند ثانیه‌ای سرفه‌هایم قطع می‌شد. بی‌حال‌تر از آن بودم که بچه‌ها را راهی کنم. خودشان آماده شدند و در را باز کردند تا به مدرسه بروند. اما مثل همیشه سر اینکه کی زودتر کفشش را می‌پوشد، دعوایشان شد. همین باعث شد تا هوای سردی به اتاق گرم و مرطوب من نفوذ کند. سرفه نمی‌گذاشت تا اعتراض کنم. تو همین وضعیت بودم که یاد معلم علوم دوره راهنمایی خودم افتادم. یکبار پرسید:"بگید ببینم سرما میاد داخل و باعث میشه که ما سردمون بشه یا گرما میره بیرون و ما سردمون میشه"؟ اون روز قاطعانه جواب دادیم:" خب معلومه سرما میاد". اما بعدترها فهمیدیم که اصلا سرما وجود ندارد. آنچه وجود دارد، گرماست. و سرما، نبودن گرماست. به هر میزان که گرما کم شود ما احساس سرما می‌کنیم. نبود هوای گرم باعث می‌شود تا ما احساس کنیم هوا سرد است. اگر فلسفی بخواهیم بگوییم؛ اینطور میشود که؛ اصالت با گرماست و سرما فقط یک اعتبار است. بچه‌ها رفته بودند و در بسته شده بود. دیگر دری باز نبود تا گرما خارج شود. با همان وضعیت از یادآوری این خاطره خنده‌ام گرفت. اما جالب‌تر اینجا بود که در همان وضعیت یک رابطه‌ای بین این موضوع علمی با انتخابات کشف کردم. امنیت در یک کشور مثل گرما می‌ماند اگر بر اثر رفتارِ ما دری باز شود، امنیت به خطر می‌افتد. ناامنی وجود خارجی ندارد. این امنیت است که کم می‌شود و ما احساس ناامنی می‌کنیم. حالا دستگیره‌ی این در به دست چه کسانی‌ست؟ اگر انتخاب نکنیم یا بد انتخاب کنیم ممکن است مثل برخی ادوار دیگر دری باز بماند. امنیت‌ها و ناامنی‌ها همگی درون‌ساز است نه برون‌ساز. این انتخاب ماست که تعیین می‌کند. #انتخابات #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

مسئولان نوکر مردم‌اند ✍موسوی باردئی با صدای صوت حاج قاسم به خود آمد کتابش را بست و به سمت صدا حرکت کرد. مغازه ای مجلل نبش یکی از خیابان های بالای شهر،ستاد انتخاباتی یکی از نمایندگان مجلس بود. قدم هایش را تندتر برداشت تا از پذیرایی پر و پیمان آن ستاد جا نماند. جلوتر که رفت همهمه ی مردم در گوشه ی خیابان توجه او را به خودش جلب کرد. به سمت آنها رفت و دید مسئول ستاد با صدای بلند سر پیرمرد فریاد می کشد و به او می گوید((چه کسی به تو گفت روی این صندلی بنشینی.اصلا تو را چه به این ستاد!!برو به دست فروشی ات برس.این صندلی جای آقای فلانی است)) آقای فلانی هم که با کت و شلوار مشکی براق و مارک دارش تماشاچی این داستان بودبا پوزخندی به کنار دستی اش اشاره کرد که صندلی مرا تمیز کن. او که تاب دیدن این صحنه را نداشت دستان یخ زده ی پیرمرد را گرفت و لباسش را تکاند.جوراب های ریخته شده ی روی زمین را برداشت و مرتب کرده داخل کیف دستی آن پیرمرد دوره گرد گذاشت. رو به مسئول ستاد کرد و گفت((عکس حاج قاسم را از گوشه ی دیوار ستادتان دربیاورید.عمل شما زمین تا آسمان با رفتار سرداردلها تفاوت دارد.)) نماینده عزیز فرمایش حضرت علی علیه السلام را که فرمودند:((حکومت وسیله آب و نان نیست بلکه امانتی است برای خدمت به مردم)) را سرلوحه ی کارهایتان قرار بدهید و یادتان باشد مقام معظم رهبری فرمودند:((مسئولان کشور نوکر مردم اند)) این مردم با همه ی مشکلات و سختی ها پای نظام و آرمان هایش ایستادند.پس شما هم پای آرمان های شهدا بایستید. #انتخابات #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI