#شرح_یکی_از_فرازهای_بلند_مناجات_شعبانیه #به_بیان_مرحوم_آیت_الله_سعادت_پرور «إِلَهِی هَبْ لِی کَمَالَ الِانْقِطَاعِ إِلَیْکَ وَ أَنِرْ أَبْصَارَ قُلُوبِنَا بِضِیَاءِ نَظَرِهَا إِلَیْکَ، حَتَّى تَخِرَقَ أَبْصَارُ الْقُلُوبِ حُجُبَ النُّورِ، فَتَصِلَ إِلَى مَعْدِنِ الْعَظَمَةِ وَ تَصِیرَ أَرْوَاحُنَا مُعَلَّقَةً بِعِزِّ قُدْسِک» مناجات شعبانیه از ناحیه ی امیرالمؤمنین- علیه السّلام- صادر شده و سایر معصومین- علیهم السّلام- نیز آن را قرائت مى کرده اند، لذا نباید کلمات آن را سطحى و عامیانه به حساب آورد. فراز فوق از یکى از بخش هاى حساس این دعاست و باید به جمله جمله آن، دقّت بیشترى بشود. توجه به معناى «کمال انقطاع» شایسته است توجّه شود چرا فرموده شده: «کَمالَ الْإِنْقِطاعِ إِلَیْکَ.» و فرموده نشده: «هَبْ لِىَ الْإِنْقِطاعَ إِلَیْکَ.» معلوم مىشود انقطاع و کمال انقطاع، فرق دارد. به خصوص وقتى آن را امیرالمؤمنین- علیه السّلام- بفرماید؛ چرا که آن بزرگوار از نظر ظاهرى و باطنى منقطع به او سبحانه مى باشد و گویا کمال انقطاع تمام را از نظر باطنى تقاضا مى فرماید که همان: «إِنَّ لِى مَعَ اللَّهِ وَقْتٌ» نقل شده از رسول اللَّه- صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم- باشد. معناى دقیق انقطاع و آثار شهودى آن ثالثاً: براى انقطاع، احتمالاتى را مى توان در نظر گرفت: انقطاع از عالم طبیعى عنصرى، انقطاع از استقلال دادن به خود و متعلّقات خود، انقطاع از توجّه به کمالات خدادادى. ( ۱ )