♨️حوادث بعد از مرگ #نهج_البلاغه 📿ثُمَّ أُدْرِجَ فِي أَکْفَانِهِ مُبْلِساً،وَجُذِبَ مُنْقَاداً سَلِساً، ثُمَّ أُلْقِيَ عَلَى الاَْعْوَادِ رَجِيعَ وَصَب، وَ نِضْوَسَقَم، تَحْمِلُهُ حَفَدَةُ الْوِلْدَانِ، وَ حَشَدَةُ الاِْخْوَانِ، إِلَى دَارِ غُرْبَتِهِ، وَ مُنْقَطَعِ زَوْرَتِهِ وَ مُفْرَدِ وَحْشَتِهِ 🟤پس از مرگ او را مأیوس وار در کفن پیچانده، در حالى که تسلیم و آرام است، بر مى دارند، و بر تابوت مى گذارند. خسته و لاغر به سفر آخرت مى رود، که فرزندان و برادران او را به دوش کشیده تا سر منزل غربت، آنجا که دیگر او را نمى بینند، و آنجا که جایگاه وحشت است، پیش مى برند. ✍آرى! نخست، آخرين لباس را بر اندام او مى پوشانند; لباسى که از تشريفات و زرق و برق لباس هاى دنيا - که روزها و گاه هفته ها براى تهيّه آن زحمت مى کشيدند و با بهاى سنگينى تهيّه مى شد - کاملا دور است حرکت دادن او، به وسيله تابوت به سوى آرامگاه هميشگى اش صحنه تکان دهنده ديگرى است. نه از خود اراده اى دارد، نه پيشنهاد و اعتراضى! به هر کجا که ببرندش، تسليم است و در هر جا دفنش کنند، کاملا مطيع! پيکرى که گاهى ماه ها يا سال ها در زير ضربات بيمارى هاى گوناگون فرسوده شده; حتّى در روزهاى بازپسين حياتش توان و قدرت و حرکتى نداشت; تا چه رسد به بعد از مرگش. 📘#خطبه_83