میزان! خدای تبارک و تعالی، یک میزانی در قرآن کریم قرار داده است که با آن میزان ما باید خودمان را و دیگران را بشناسیم. می فرماید که: اللَّهُ ولیُّ الَّذینَ آمَنوُا یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ الَی النُّورِ وَ الَّذینَ کَفَرُوا اوْلیاؤُهُمُ الطّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ الَی الظُّلُماتِ. میزان در مؤمن و غیر مؤمن؛ مؤمن واقعی و غیر مؤمن این است که کتاب خدا می فرماید که چنانچه مؤمن است، خدای تبارک و تعالی ولیّ اوست، و مؤمنین را خدای تبارک و تعالی از همه ظلمتها، از همه تاریکیها، از همه چیزهایی که انسانها را محجوب می کند از حق تعالی، از همه اینها اخراج می کند و در نور وارد می کند. این انسانی که در اینجا غرق حجابهاست، غرق ظلمات است، اگر ایمان واقعی بیاورد، از همه انواع ظلمات، خداوند او را خارج می کند و به نور وارد می کند. یک قلب ظلمانی که در این عالم تمام چیزهایش حجاب است برای او، این حجابها را خدای تبارک و تعالی، یکی پس از دیگری برمی دارد و نور را به جای آنها می گذارد، که نور مطلق همان جمال خودش هست. ما اگر بخواهیم خودمان را بسنجیم و کسانی که مدعی هستند بسنجیم، باید ببینیم که این میزان؛ این دو تا میزانی که خدای تبارک و تعالی برای معرفی مؤمنها و غیر مؤمنها فرموده است، در خودمان هست یا نیست. به مجرد اینکه من یا شما ادّعا کنیم که ما مؤمن به اللَّه هستیم، تا آن محکی که خدای تبارک و تعالی قرار داده است در ما نباشد یک ادعای پوچی است. ببینیم که ما از اولیای خدا هستیم و خدا ولیّ ماست، یا از اولیای طاغوت هستیم و طاغوت ولیّ ماست. [ صحیفه نور، ج ۱۲، ص ۱۲۴] https://eitaa.com/ah19620317

شعبان آغاز شد تا آغازگر ولادت‌هایی باشد که هر کدام مطلع عشقی برای اهل زمین و مایه مباهاتی برای مسلمین باشد. در عظمت شعبان همین بس که سومین روزش گره خورده با نام اباعبدالله‌الحسین(ع) است؛ همان کسی که با ولادتش، ایثار و شهادت هویت گرفت و عاشورا در تقویم زمین به اعتبار رسید. هلهله و سرور ملائک و افلاکیان نشان از ولادتی بزرگ و واقعه‌ای عظیم دارد چرا که در این روز کسی متولد شد که سرنوشت آئین محمدی و ولایت علوی به مجاهدت، ایثار، قیام و فداکاری بی‌مانند او گره خورده است‌. و چه زیبا فرمود پیامبر(ص)؛ که :«مقام حسین بن علی(ع) در آسمان بالاتر از مقام او در زمین است.»  از چنین مقام و منزلتی است که در این ساعات زمین و زمان به تماشا ایستاده و شعف جهان را فرا گرفته تا عرشیان چنین مولودی را به خانه علی مرتضی(ع) هدیه کنند و در زیارت ماه رویش به صف شوند. آری علی(ع) بار دیگر طعم ناب پدر شدن را با حضور حسین(ع) خواهد چشید و مولودی را در آغوش خواهد گرفت که به معنای تمام کلمه، مظهر عزت و شرف و شرافت برای اسلام است. مولودی که با حضور سراسر رحتمش، کشتی‌بان«سفینة‌النجاه» اهل زمین خواهد شد تا آرامش را به دل‏‌های بی‌قرار عاشق هدیه کند. از همین روست که پیغمبر اکرم(ص) فرمودند :«به درستی که حسین بن علی(ع) چراغ هدایت و کشتی نجات است.»  او خلاصه فاطمه(س) و علی(ع) است که با تولد او، گلویش، بوسه‌‏گاه ‌پیامبر(ص)، می‌شود و خانه محقر امیرالمومنین(ع)، در آفتاب جمالش، به مرکزیّت عالم، تبدیل خواهد شد . پروردگارا در این شب با عظمت و در سالروز میلاد چنین مولود بابرکتی دعای زیبای حسین(ع) را در حق ما نیز مستجاب گردان آن زمان که دعا کرد:«خداوندا مرا به وسیله احسان دچار فریفتگی مگردان و با گرفتاری ادبم مکن.»

*✨امام سجّاد عليه السلام: ✨عبّاس را نزد خداوند منزلتى است كه در روز قيامت همه شهيدان بر آن رشك مى برند. 🌸💖🌸 سالروز ولادت علمدار دشت کربلا حضرت اباالفضل العباس علیه السلام و روز جانباز را تبریک می‌گوییم. 🌸💖

شعبان روز به روز می‌گذرد و منزل به منزل شعف و شادمانی را برای اهل زمین به ارمغان می‌آورد؛ دیروز حسین(ع) را میزبانی می‌کرد و امروز طلیعه طلوع ماه منیر بنی‌هاشم را نوید می‌دهد. همان قمر منیری که با آمدنش ماه در آسمان به حاشیه می‌رود و بنی‌هاشم ستونی محکم از جنس«عباس(ع)» خواهد داشت و حسین(ع) تکیه‌گاه و مأمن با صلابتی چون او را تجربه خواهد کرد. با میلاد اوست که ادب و وفاداری بر خون و برادری، پیشی می‌گیرد تا«عباس(ع)» اسوه‌ی بی‌مانند ادب و وفای به ساحت امام و مولای زمان خویش باشد. امام صادق(ع) فرمود:«عموی ما، عباس(ع)، بصیرتی نافذ و ایمانی استوار داشت و همراه برادرش اباعبدالله(ع) جهاد کرد و نیکو از امتحان برآمد و به شهادت رسید.» و چه روایت‌ها سر خواهد داد«دست‌های کوچک» مولود امشب؛ دستانی که در نینوا به یادگار خواهند ماند تا برای شفاعت امت حسین(ع) در قیامت بالا برود و گره‌گشایی کند... روایت شده که: «وقتی روز قیامت بر پا می شود ، پیامبر(ص) به مولا علی(ع) می فرمایند که به زهرا(س) بگو، برای شفاعت و نجات امت چه داری؟ ایشان در پاسخ می فرمایند که :«یا امیر المؤمنین(ع)! دو دست بریده پسرم عباس(ع) برای ما در مورد شفاعت کافی ست.» و با تولد چنین مولود پاکی است که ام‌البنین منزلتی والاتر می‌گیرد و علی(ع) خیالش از عاشورای حسین(ع) آسوده خواهد شد چرا که «عباس(ع)» به تنهایی، یاوری خواهد کرد غربت ثارالله را ... و دست‌های اوست که قفل‌های بسته و گره‌های کور را خواهد گشود؛ چرا که می‌آید تا«باب‌الحوائج» دیگری در سلاله پاکان باشد. با میلاد سراسر مِهر اوست که ایثار و ادب قامتی مجسم پیدا می‌کنند و فداکاری جلوه ابدی خواهد یافت. میلاد اسوه ایثار، ادب و فداکار ماه منیر بنی هاشم حضرت عباس(ع) تهنیت باد.

بِسْمِ اللّهِ الرّحْمَنِ الرّحِيمِ الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ و عَجّل فَرَجَهم در کتاب عدة الداعی آخرین روایت از کتاب عده الداعی، در بحار هم جلد 95 صفحه‌ی 198 که مرحوم مجلسی هم از کتاب عدة الداعی نقل کرده است. درکتاب عده الداعی نقل شده که پیغمبر خدا فرمودند: جبرئیل امین بر من نازل شد، در حالی شادان و خندان بود. بر من سلام کرد، گفتم: یا جبرئیل چه خبر است؟ گفت: خدای عز و جل برایت هدیه‌ای فرستاده است و آن کلماتی از گنج‌های بهشت است که خدا به تو کرامت فرموده است. گفتم: آن کلمات چیست؟ عرض کرد: بگو: �یا من اظهر الجمیل و ستر القبیح� در پایان جبرئیل گفت: این دعا را به متقین بیاموز، به منافقین یاد نده که حتماً مستجاب می‌شود. �یا من اظهر الجمیل و ستر القبیح يَا مَنْ لَمْ يُؤَاخِذْ بِالْجَرِيرَةِ وَ لَمْ يَهْتِكِ السِّتْرَ، يَا عَظِيمَ الْعَفْوِ يَا حَسَنَ التَّجَاوُزِ يَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ يَا بَاسِطَ الْيَدَيْنِ بِالرَّحْمَةِ، يَا صَاحِبَ كُلِّ نَجْوَى وَ يَا مُنْتَهَى كُلِّ شَكْوَى، يَا كَرِيمَ الصَّفْحِ، يَا عَظِيمَ الْمَنِّ يَا مُبْتَدِئاً بِالنِّعَمِ قَبْلَ اسْتِحْقَاقِهَا يَا رَبَّنَا وَ يَا سَيِّدَنَا وَ يَا مَوْلَانَا يَا غَايَةَ رَغْبَتِنَا أَسْأَلُكَ يَا اللَّهُ أَنْ لَا تُشَوِّهَ خَلْقِي بِالنَّارِ.

آتشى نفرستيد که همة آنها را بسوزانيد!  در روایتی چنین وارد شده که رسول گرامی اسلام صلّی الله علیه و آله و سلّم در تبیین ثواب تسبیحات اربعه فرمود:مَن قالَ: «سُبحانَ اللَّهِ» غَرَسَ اللَّهُ لَهُ بِها شَجَرَةً فِي‌ الجَنَّةِ، وَمَن قالَ «الحَمدُ للَّهِ» غَرَسَ اللَّهُ لَهُ بِها شَجَرَةً فِي‌ الجَنَّةِ، وَمَن قالَ: «لا إِلهَ إِلّا اللَّهُ» غَرَسَ اللَّهُ لَهُ بِها شَجَرَةً فِي‌ الجَنَّةِ، وَمَن قالَ: «اللَّهُ أَكبَرُ» غَرَسَ اللَّهُ لَهُ بِها شَجَرَةً فِي‌ الجَنَّةِ. هر كس سبحان اللَّه بگويد، خداوند در برابر آن، يك درخت در بهشت برايش مى‌كارد، و هر كس الحمد للَّه بگويد، خداوند به ازاى آن، يك درخت در بهشت برايش مى‌كارد، و هر كس لا إله إلّااللَّه بگويد، خداوند به ازاى آن، يك درخت در بهشت برايش مى‌كارد، و هر كس اللَّه‌أكبر بگويد، خداوند به ازاى آن، يك درخت در بهشت برايش مى‌كارد. وقتی شما این اذکار را به زبان جاری کردید تعدادی درخت در آنجا دارید.یک نفر گفت: اى پيامبر خدا! درخت‌هاى ما در بهشت، فراوان‌اند! حضرت فرمودند: نَعَم، وَلَكِن إِيّاكُم أَن تُرسِلُوا عَلَيها نِيراناً فَتُحرِقُوها، وَذَلِكَ أَنَّ اللَّهَ عز و جل يَقُولُ: ﴿يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ لا تُبْطِلُوا أَعْمالَكُمْ﴾. بله؛ ثواب الهی را بدست می آورید با اعمال صالح ، هر عمل صالحی را انجام می دهید یک ثواب الهی برای شما نوشته می شود، امّا مشروط به اینکه آتشى نفرستيد که این (ها) را بسوزانيد؛ چرا كه خداى عز و جل مى‌فرمايد: اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! از خدا و از پيامبر، فرمان بريد و اعمالتان را از بين نبريد. [ ثواب الأعمال، شیخ صدوق، ص۲۶ / شرح حدیث از امام خامنه ای (مدظله العالی) ،۹۵/۱۰/۲۶ ] https://eitaa.com/ah19620317

غلام با خواست چکار؟! از بزرگی نقل شده که سبب بیداری او از خواب غفلت و کوشش در تحصیل معرفت و بندگی ، کلام غلامی بود. روزی در بازار برده فروشان غلامی را دید و خواست آن را بخرد، پس نزد او آمد و گفت نام تو چیست؟ گفت هر چه بخوانی!  پرسید تو را بخرم، گفت: اگر بخواهی .  پرسید، خوراک تو چیست؟ گفت: هر چه بخورانی . پرسید لباست چیست؟ گفت: هر چه بپوشانی .  از مسکنش پرسید، گفت: هر جا که جا دهی، گفت: ای غلام، این چه پاسخ هایی است؟!  غلام گفت: آقا! غلام با خواست چکار؟!  آن شخص متنبه شد و بر سر خود زد و گفت: ای کاش یک روز در عمرم با مولای حقیقی ام، این چنین بودم. [ محمد لک آبادی ، پای درس عارفان ، قم ، آخرین وصی، چاپ دوم ، ۱۳۹۳ ، ص ۵۹.]

جمعه، روز انتظار و امید...