#حکمت 141 #نهج_البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام): قِلَّةُ الْعِيَالِ، أَحَدُ الْيَسَارَيْنِ.
و درود خدا بر او، فرمود:
اندك بودن تعداد زن و فرزند يڪى از دو آسايش است.
#حکمت 142 #نهج_البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام): التَّوَدُّدُ نِصْفُ الْعَقْلِ.
و درود خدا بر او، فرمود:
دوستى ڪردن نيمى از خردمندے است.
#حکمت 143 #نهج_البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام): الْهَمُّ نِصْفُ الْهَرَمِ.
و درود خدا بر او، فرمود:
اندوه خوردن، نيمى از پيرے است.
#حکمت 144 #نهج_البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام): يَنْزِلُ الصَّبْرُ عَلَى قَدْرِ الْمُصِيبَةِ، وَ مَنْ ضَرَبَ يَدَهُ عَلَى فَخِذِهِ عِنْدَ مُصِيبَتِهِ حَبِطَ [أَجْرُهُ] عَمَلُهُ.
و درود خدا بر او، فرمود:
صبر به اندازه مصيبت فرود آيد، و آن ڪه در مصيبت بى‌تاب بر رانش زند، اجرش نابود مى‌گردد.
#حکمت 145 #نهج_البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام): كَمْ مِنْ صَائِمٍ لَيْسَ لَهُ مِنْ صِيَامِهِ إِلَّا الْجُوعُ وَ الظَّمَأُ، وَ كَمْ مِنْ قَائِمٍ لَيْسَ لَهُ مِنْ قِيَامِهِ إِلَّا السَّهَرُ وَ الْعَنَاءُ؛ حَبَّذَا نَوْمُ الْأَكْيَاسِ وَ إِفْطَارُهُمْ.
و درود خدا بر او، فرمود:
بسا روزه دارے ڪه بهره‌اے جز گرسنگى و تشنگى از روزه‌دارے خود ندارد، و بسا شب زنده دارے ڪه از شب زنده‌دارے چيزے جز رنج و بى‌خوابى به دست نياورد خوشا خواب زيرڪان، و افطارشان