ادامه #حکمت 126 #نهج‌البلاغه وَ عَجِبْتُ لِلْمُتَكَبِّرِ الَّذِي كَانَ بِالْأَمْسِ نُطْفَةً وَ يَكُونُ غَداً جِيفَةً؛ وَ عَجِبْتُ لِمَنْ شَكَّ فِي اللَّهِ وَ هُوَ يَرَى خَلْقَ اللَّهِ؛ وَ عَجِبْتُ لِمَنْ نَسِيَ الْمَوْتَ وَ هُوَ يَرَى الْمَوْتَى؛ وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَنْكَرَ النَّشْأَةَ الْأُخْرَى وَ هُوَ يَرَى النَّشْأَةَ الْأُولَى؛ وَ عَجِبْتُ لِعَامِرٍ دَارَ الْفَنَاءِ وَ تَارِكٍ دَارَ الْبَقَاءِ. و در شگفتم از متڪبّرے ڪه ديروز نطفه‌اے بى‌ارزش، و فردا مردارے گنديده خواهد بود، و در شگفتم از آن ڪس ڪه آفرينش پديده‌ها را مى‌نگرد و در وجود خدا ترديد دارد، و در شگفتم از آن ڪس ڪه مردگان را مى‌بيند و مرگ را از ياد برده است، و در شگفتم از آن ڪس ڪه پيدايش دوباره را انڪار مى‌ڪند در حالى ڪه پيدايش آغازين را مى‌نگرد، و در شگفتم از آن ڪس ڪه خانه نابود شدنى را آباد مى‌ڪند، امّا جايگاه هميشگى را از ياد برده است.

#حکمت 127 #نهج‌البلاغه وَ قَالَ (علیه السلام): مَنْ قَصَّرَ فِي الْعَمَلِ ابْتُلِيَ بِالْهَمِّ، وَ لَا حَاجَةَ لِلَّهِ فِيمَنْ لَيْسَ لِلَّهِ فِي مَالِهِ وَ نَفْسِهِ نَصِيبٌ. و درود خدا بر او، فرمود: آن ڪس ڪه در عمل ڪوتاهى ڪند، دچار اندوه گردد، و آن را ڪه از مال و جانش بهره اے در راه خدا نباشد خدا را به او نيازے نيست.

#حکمت 128 #نهج‌البلاغه وَ قَالَ (علیه السلام): تَوَقَّوُا الْبَرْدَ فِي أَوَّلِهِ وَ تَلَقَّوْهُ فِي آخِرِهِ، فَإِنَّهُ يَفْعَلُ فِي الْأَبْدَانِ كَفِعْلِهِ فِي الْأَشْجَارِ، أَوَّلُهُ يُحْرِقُ وَ آخِرُهُ يُورِقُ. و درود خدا بر او، فرمود: در آغاز سرما خود را بپوشانيد، و در پايانش آن را دريابيد، زيرا با بدن ها همان مى‌ڪند ڪه با برگ درختان خواهد ڪرد: آغازش مى‌سوزاند، و پايانش مى‌روياند.

#حکمت 129 #نهج‌البلاغه وَ قَالَ (علیه السلام): عِظَمُ الْخَالِقِ عِنْدَكَ، يُصَغِّرُ الْمَخْلُوقَ فِي عَيْنِكَ. و درود خدا بر او، فرمود: بزرگى پروردگار در جانت، پديده ها را در چشمت ڪوچك مى‌نماياند.

ادامه #حکمت 130 #نهج‌البلاغه أَمَّا الدُّورُ فَقَدْ سُكِنَتْ، وَ أَمَّا الْأَزْوَاجُ فَقَدْ نُكِحَتْ، وَ أَمَّا الْأَمْوَالُ فَقَدْ قُسِمَتْ. هَذَا خَبَرُ مَا عِنْدَنَا، فَمَا خَبَرُ مَا عِنْدَكُمْ؟ ثُمَّ الْتَفَتَ إِلَى أَصْحَابِهِ فَقَالَ: أَمَا لَوْ أُذِنَ لَهُمْ فِي الْكَلَامِ لَأَخْبَرُوكُمْ أَنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوى. امّا خانه هايتان ديگران در آن سڪونت گزيدند و امّا زنانتان با ديگران ازدواج ڪردند، و امّا اموال شما در ميان ديگران تقسيم شد اين خبرے است ڪه ما داريم، حال شما چه خبر داريد؟ (سپس به اصحاب خود رو ڪرد و فرمود) بدانيد ڪه اگر اجازه سخن گفتن داشتند، شما را خبر مى‌دادند ڪه: بهترين توشه، تقوا است.

#حکمت 132 #نهج‌البلاغه وَ قَالَ (علیه السلام): إِنَّ لِلَّهِ مَلَكاً يُنَادِي فِي كُلِّ يَوْمٍ: لِدُوا لِلْمَوْتِ، وَ اجْمَعُوا لِلْفَنَاءِ، وَ ابْنُوا لِلْخَرَابِ. و درود خدا بر او، فرمود: خدا را فرشته‌اے است ڪه هر روز بانگ مى‌زند: بزاييد براے مردن، و فراهم آوريد براے نابود شدن، و بسازيد براے ويران گشتن.

#حکمت 133 #نهج‌البلاغه وَ قَالَ (علیه السلام): الدُّنْيَا دَارُ مَمَرٍّ، لَا دَارُ مَقَرٍّ؛ وَ النَّاسُ فِيهَا رَجُلَانِ، رَجُلٌ بَاعَ فِيهَا نَفْسَهُ فَأَوْبَقَهَا، وَ رَجُلٌ ابْتَاعَ نَفْسَهُ فَأَعْتَقَهَا. و درود خدا بر او، فرمود: دنيا گذرگاه عبور است، نه جاے ماندن، و مردم در آن دو دسته‌اند: يڪى آن ڪه خود را فروخت و به تباهى ڪشاند، و ديگرے آن ڪه خود را خريد و آزاد ڪرد.

#حکمت 134 #نهج‌البلاغه وَ قَالَ (علیه السلام): لَا يَكُونُ الصَّدِيقُ صَدِيقاً حَتَّى يَحْفَظَ أَخَاهُ فِي ثَلَاثٍ: فِي نَكْبَتِهِ وَ غَيْبَتِهِ وَ وَفَاتِهِ. و درود خدا بر او، فرمود: دوست، دوست نيست مگر آن ڪه حقوق برادرش را در سه جايگاه نگهبان باشد: در روزگار گرفتارے، آن هنگام ڪه حضور ندارد، و پس از مرگ.

#حکمت 135 #نهج‌البلاغه وَ قَالَ (علیه السلام): مَنْ أُعْطِيَ أَرْبَعاً لَمْ يُحْرَمْ أَرْبَعاً؛ مَنْ أُعْطِيَ الدُّعَاءَ لَمْ يُحْرَمِ الْإِجَابَةَ، وَ مَنْ أُعْطِيَ التَّوْبَةَ لَمْ يُحْرَمِ الْقَبُولَ، وَ مَنْ أُعْطِيَ الِاسْتِغْفَارَ لَمْ يُحْرَمِ الْمَغْفِرَةَ، وَ مَنْ أُعْطِيَ الشُّكْرَ لَمْ يُحْرَمِ الزِّيَادَةَ. و درود خدا بر او، فرمود: ڪسى را ڪه چهار چيز دادند، از چهار چيز محروم نباشد، با دعا از اجابت ڪردن، با توبه از پذيرفته شدن، با استغفار از آمرزش گناه، با شڪرگزارے از فزونى نعمت‌ها

#حکمت 147 #نهج‌البلاغه وَ مِنْ كَلَامٍ لَهُ (علیه السلام) لِكُمَيْلِ بْنِ زِيَادٍ النَّخَعِيِّ. قَالَ كُمَيْلُ بْنُ زِيَادٍ أَخَذَ بِيَدِي أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ (علیه السلام) فَأَخْرَجَنِي إِلَى الْجَبَّانِ فَلَمَّا أَصْحَرَ تَنَفَّسَ الصُّعَدَاءَ ثُمَّ قَالَ: ڪميل بن زياد مى گويد: امام دست مرا گرفت، و به سوے قبرستان كوفه برد، آنگاه آه پردردے ڪشيد و فرمود : يَا كُمَيْلَ بْنَ زِيَادٍ إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ أَوْعِيَةٌ فَخَيْرُهَا أَوْعَاهَا، فَاحْفَظْ عَنِّي مَا أَقُولُ لَكَ. النَّاسُ ثَلَاثَةٌ: فَعَالِمٌ رَبَّانِيٌّ وَ مُتَعَلِّمٌ عَلَى سَبِيلِ نَجَاةٍ وَ هَمَجٌ رَعَاعٌ، أَتْبَاعُ كُلِّ نَاعِقٍ يَمِيلُونَ مَعَ كُلِّ رِيحٍ، لَمْ يَسْتَضِيئُوا بِنُورِ الْعِلْمِ وَ لَمْ يَلْجَئُوا إِلَى رُكْنٍ وَثِيقٍ. 1- اقسام مردم (مردم شناسى): اے ڪميل بن زياد اين قلب‌ها بسان ظرفهايى هستند، ڪه بهترين آنها، فراگيرترين آنهاست، پس آنچه را مى‌گويم نگاه دار: مردم سه دسته‌اند، دانشمند الهى، و آموزنده‌اے بر راه رستگارے، و پشّه‌هاى دست خوش باد و طوفان و هميشه سرگردان، ڪه به دنبال هر سر و صدايى مى‌روند، و با وزش هر بادے حرڪت مى‌ڪنند، نه از روشنايى دانش نور گرفتند، و نه به پناهگاه استوارے پناه گرفتند.

جاهلان شما پر تلاش؛ و آگاهان شما، تن پرورند و ڪوتاهی می‌ورزند... _ عللِ سقوط‌جامعه را می‌فرمود! 📚 | #نهج‌البلاغه،حکمت۲۸۳ 🕊

☝️عفیف باشی شهیدے ...! 🎙#استاد_مسعود_عـــالے قَالَ امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام : "مَا المُجَاهِدُ الشَّهِیدُ فِی سَبِیلِ اللّهِ بِأَعْظَمَ أَجْراً مِمَّن قَدَرَ فَعَفَّ لَکَادَ العَفِیفُ أَنْ یَکُونَ مَلَکاً مِنَ الْمَلاَئِکَةِ " مجاهدے ڪه در راه خدا شهید می‌شود، اجرش بیش از ڪسی نیست ڪه قادر بر گناه است، ولی مرتڪب گناه نمی‌شود; نزدیڪ است ڪه شخص عفیف، ملڪی از ملائڪه باشد. 📙 #نهج‌البلاغه #حکمت 474 . •🌿🌺🌿• اَللّهُم‌َّ عَجِّل‌‌ لِوَلیِّڪَ‌‌ الفَرَجَ ●━━━━━━─── گروه پاسخ به سؤالات شرعی مختص خانمها ┄┄┅┅• https://eitaa.com/joinchat/2173240167C847a1cc6ec