#وصیتنامه_شهید_دانشگر ✅آخر من کجا و شهدا کجا؛ خجالت میکشم بخواهم #مثل_شهدا وصیت کنم، من ریزه خوار سفره ی آنان هم نیستم, شهید شهادت را به چنگ می آورد راه درازی را طی میکند تا به آن مقام می رسد اما من چه! سیاهی گناه چهره ام را پوشانده و تنم را لخت و کسل کرده, #حرکت_جوهره_ی_اصلی_انسان_است و گناه زنجیر, من سکون را دوست ندارم. عادت به سکون بلای بزرگ پیروان حق است, سکونم مرا بیچاره کرده. ✅در این حرکت عالم به سمت معبود حقیقی دست و پایم را اسیر خود کرده, انسان کر میشود, کور میشود, نفهم میشود, گنگ میشود و باز هم زندگی میکند. بعد از مدتی مست می شود و عادت میکند به مستی و وای به حالمان اگر در مستی خوش بگذرانیم و درد نداشته باشیم. ✅درد را انسان بی هوش نمی کشد، انسان خواب نمی فهمد, درد را, انسان با هوش و بیدار می فهمد. راستی! #دردهایم_کو؟ چرا من بیخیال شده ام؟ نکند بی هوشم؟ نکند خوابم؟ مثل آب خوردن چندین هزار مسلمان را کشتند و ما فقط آن را مخابره کردیم. قلب چند نفرمان به درد آمد؟چند شب خواب از چشمانمان گریخت؟ آیا مست زندگی نیستیم؟ ✅خدایا تو هوشیارمان کن، تو مرا بیدار کن, صدای العطش میشنوم صدای حرم می آید گوش عالم کر است. خیام می سوزد اما دلمان آتش نمی گیرد. مرضی بالاتر از این! چرا درمانی برایش جستجو نمی کنیم، روحمان از بین رفته سرگرم بازیچه دنیاییم. ✅الَّذِینَ هُمْ فِی خَوْضٍ یَلْعَبُونَ ما هستیم, مرده ام تو مرا دوباره حیات ببخش، خوابم تو بیدارم کن. خدایا! به حرمت پای خسته ی رقیه(س)به حرمت نگاه خسته ی زینب(س)به حرمت چشمان نگران #حضرت_ولی_عصر(عج) به ما حرکت بده @ahlolbasar