#ترحیم_خوانی #مادر #زمزمه_پارسی مادرِ پير و پريشان‌­احوال عمرِ او بود فزون از پنجاه زن بى‏‌شوهر و از حاصلِ عمر يك پسر داشت شَرور و خودخواه روز و شب در پىِ اوباشىِ خويش بی‌خبر از شَرَف و عزّت و جاه ديده بود او به برِ مادرِ پير يك گِره ­بستهٔ زر گاه به گاه شبى آمد كه ستانَد آن زر بكُنَد صرفِ عمل‌‏هاى تباه‏ مادر از دادنِ زر كرد اِبا گفت: رو رو، كه گناه است، گناه! اين ذخيره­‌ست مرا اى فرزند بهرِ داماديَت إن­‌شاءالله‏ حمله آورد پسر تا گيرد آن گِره بستهٔ زر خواه‌مخواه‏ مادر از جورِ پسر شيون كرد بود از چاره چو دستش كوتاه‏ پسر افشرد گلوى مادر سخت چندان­‌كه رُخَش گشت سياه‏ نيمه‏‌جان پيكرِ مادر بگرفت ‏بر سرِ دوش و بيفتاد به راه‏ بُرد در چاهِ عميقى افكند كز جنايت نشود كس آگاه‏ شد سرازير پس از واقعه او تا نمايد به تَهِ چاه نگاه‏ از تهِ چاه به گوشش آمد نالة زارِ حَزينى ناگاه‏ آخرين گفتهٔ مادر اين بود: آه! فرزند نيفتى در چاه!😔 #يحيى_دولت_آبادى 📗امثال و حکم دهخدا، ج۱، ص ۳۸۶ #صلوات 👉 https://eitaa.com/joinchat/3428122659C786854d92e