هاشمی و خاتمی: دو روی یک سکه؟ 1️⃣ #دولت_سازندگی به‌سوی #سرمایه‌داری غلتید و «اکبر هاشمی رفسنجانی» بانی تحولاتی شد که آثار زیان‌بار آن، سال‌ها بعد گریبان خودش را نیز گرفت. او البته در ظاهر سعی می‌کرد بیشتر روی مسائل اقتصادی متمرکز باشد و شخصیت سیاسی‌اش را هر چه بیشتر از حاشیه‌های #اقدامات_لیبرالی دولتش در حوزهٔ فرهنگ و سیاست دور نگه دارد. 2️⃣ با این حال حتماً به پیامدهای فرهنگی و سیاسی استراتژی #توسعه_اقتصادی کابینه‌اش اشراف داشت؛ همان استراتژی‌ای که متحدان پنهان روزهای ریاست‌جمهوری و منتقدان آشکارش در عصر #اصلاحات آن را نشان‌دهندهٔ «سیمای مترقّی بورژوازی» خواندند. 3️⃣ «مانیفست دولت» و «سیمای سیاست» هاشمی رفسنجانی عنوان مشهور #مانور_تجمل بود. چنان‌که #اصلاح‌طلبان بعدها نوشتند: «هاشمی رفسنجانی به جنگ گفتمان رسمی انقلاب رفت؟!». خطبه‌های نمازجمعه او خبر از ظهور سیاست‌هایی جدید می‌داد که با آموزه‌های امام و رهبری تعارض داشت. 4️⃣ رئیس #دولت_کارگزاران چاره‌ای نداشت تا برای مشروعیت‌بخشی به برنامهٔ «توسعه اقتصادی» خود به قرائتی تازه از زندگی پیامبر اعظم (ص) اتکاء کند. به‌تدریج، #سکولاریسم و «دین» نهم در نظر، بلکه در عمل با هم در می‌آمیخت! 5️⃣ در لحظه‌ای از همان خطبه‌ها، وقتی #هاشمی_رفسنجانی به نکوهش شدید «زندگی فقیرانه» و «حزب‌اللهی‌های یقه‌چرکین» دست زد، با استناداتی روایی گفت: 👈 «رسول اکرم برای هر زن [از زنان خود] یک اتاق تهیه کرده بودند، در حالی‌که دیگران فاقد آن [امکانات] بودند.» 6️⃣ این قرائت‌ بعدها به جایی رسید که تابستان سال١٣٨٧ سردبیر ارگان‌مطبوعاتی‌حزب‌کارگزاران به‌صراحت ادعا کرد: اگر حضرت خدیجه (س) به‌عنوان یک #سرمایه‌دار در کنار حضرت محمد (ص) نبود، «پیامبر به انجام رسالت خویش موفق نمی‌شد»!! ✍️ پیام فضلی‌نژاد